Την 1η Δεκεμβρίου ο Χρήστος Μουζακίτης θα βραβευτεί από την ιταλική εφημερίδα «TuttoSport» ως «ο καλύτερος νέος ποδοσφαιριστής της Ευρώπης» για τη χρονιά που φεύγει. Είναι ο νικητής τού ενός από τα δύο βραβεία που έχει θεσμοθετήσει η ιταλική εφημερίδα, του Golden Boy Web. Το δεύτερο θα παραλάβει μαζί του ο σουπερστάρ της Παρί Σεν Ζερμέν Ντζιρέ Ντούε – πρόκειται για το βραβείο Golden Boy 2025. H διαφορά των δύο βραβείων είναι ότι αυτό του Μουζακίτη προέκυψε μέσω ψηφοφορίας, ενώ του Γάλλου το αποφασίζει μια επιτροπή. Αν δει κανείς τη λίστα των νικητών των προηγούμενων ετών θα καταλάβει γιατί αυτή η επιτυχία το νεαρού άσου το Ολυμπιακού είναι τεράστια: στη σχετική λίστα υπάρχουν τα ονόματα του Μπέλιγχαμ, του Αντεγιέμι, του Φατί κ.τ.λ.
Ο Μουζακίτης άφησε πίσω του δυο τούρκους σταρ: τον Γιλντίζ της Γιουβέντους και τον Γιλμάζ της Ρεάλ Μαδρίτης.
Το βραβείο είναι μάλιστα το κερασάκι στην τούρτα μιας υπεροχής χρονιάς για τον μικρό. Μέσα στη χρονιά που διανύουμε ο Μουζακίτης καθιερώθηκε στον Ολυμπιακό, έφτασε στην εθνική ομάδα στην οποία σε ηλικία 19 μόλις χρόνων λογίζεται ως ένας από τους βασικούς της ενδεκάδας της, ενώ έκρινε με δικό του γκολ κι ένα ντέρμπι.
Τον περασμένο Φεβρουάριο με ένα δικό του γκολ ο Ολυμπιακός απέκλεισε τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο Ελλάδος κι ενώ λίγες μέρες πριν ο μικρός είχε πετύχει το πρώτο του γκολ στο πρωτάθλημα κόντρα στον Λεβαδειακό.
Ο ρόλος του προπονητή
Ο Μουζακίτης είναι εργατικότατος και ανήκει στην κατηγορία των παιδιών που έχουν χτίσει την τύχη τους μόνοι τους. Βέβαια είχε και την τύχη να τον πιστέψουν πάρα πολύ οι δύο προπονητές με τους οποίους έχει δουλέψει. Ο Σωτήρης Συλαϊδόπουλος τον έχρισε αρχηγό της ομάδας των Νέων του Ολυμπιακού που κατέκτησαν πριν από δύο χρόνια το «Τσάμπιονς λιγκ των νέων», το περίφημο Youth League. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι και ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έκανε μια υποδειγματική δουλειά μαζί του. Για να αναδείξεις έναν μικρό σε ηλικία ποδοσφαιριστή και να τον κάνεις βασικό σε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό δεν αρκεί απλά να ξεχωρίσεις το ταλέντο του και να του δώσεις φανέλα βασικού: όταν μιλάμε για παίκτες όπως ο Μουζακίτης αυτά είναι μάλλον εύκολα. Τα δύσκολα είναι άλλα.
Το πρώτο είναι να τον στείλεις στην πρώτη ομάδα τη στιγμή που πρέπει, κι αυτό δεν είναι πάντα απλό. Αν τον στείλεις πολύ νωρίς μπορεί να τον «κάψεις» λόγω βιασύνης: το έχουμε δει να συμβαίνει και στην Ελλάδα.
Αν τον κρατήσεις στον πάγκο της ομάδας πιο πολύ από όσο πρέπει, μπορεί πάλι τον μικρό να τον χάσεις γιατί θα απογοητευτεί. Η άνοδος του παίκτη πρέπει να γίνεται πρώτα από όλα με τη σύμφωνη γνώμη των γυμναστών: αν σου πουν ότι μυοσκελετικά είναι έτοιμος, δεν χρειάζεται να τον φοβάσαι. Ωστόσο αυτό δεν αρκεί. Χρειάζονται κι άλλα πολλά.
Πρώτα από όλα, η ομάδα πρέπει να είναι έτοιμη να παίξει με τον «μικρό» – να του εξασφαλίσει δηλαδή την καλύτερη προσαρμογή που μπορεί να έχει.
Το παιδί πρέπει να χαρεί την προαγωγή του χωρίς ευθύνες, αλλά να ξέρει κι ότι στην ομάδα υπάρχει πάντα κάποιος έτοιμος να αγωνιστεί στη θέση του: όταν ο Μεντιλίμπαρ αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον Μουζακίτη υπήρχαν στον Ολυμπιακό και ο βετεράνος Γκαρθία και ο Εσε. Ο Βάσκος έθεσε τα όρια του ανταγωνισμού πολύ ψηλά γιατί του είχε εμπιστοσύνη.
Ο Μεντιλίμπαρ κατάλαβε αμέσως ότι το μέλλον ανήκει στον μικρό, και του είπε από την καλοκαιρινή προετοιμασία ότι πρέπει να είναι πάντα έτοιμος να ξεκινήσει ως βασικός αν του το ζητήσει. Ο κόουτς πίστευε ότι η ομάδα του μπορούσε να ενσωματώσει έναν χαρισματικό πιτσιρικά, δηλαδή ότι έχει παίκτες που θα τρέξουν για αυτόν, που θα τον καλύψουν, θα τον βοηθήσουν, θα τον μάθουν να συνεργάζεται αλλά και να ακούει.
Χρησιμοποίησε ωστόσο τον μικρό όχι σαν κάποιον που θα έχει άπλετο χρόνο να δείξει ότι μπορεί να προσφέρει αλλά σαν κάποιον που θα πρέπει να αξιοποιήσει κάθε ευκαιρία. Κι ο μικρός αυτό το κατάλαβε.
Το συνηθισμένο λάθος
Για να καταφέρει σε μια ομάδα να ενσωματωθεί και να αποδώσει ένας ταλαντούχος μικρός πρέπει ο κόουτς να στήσει αρχικά γύρω του έναν μηχανισμό που να του επιτρέπει να δείξει το ταλέντο του, κι ο μηχανισμός αυτός δεν είναι πάντα απλή υπόθεση.
Η Μπαρτσελόνα, η καλύτερη ομάδα στον κόσμο στην ανάδειξη ταλαντούχων παιδιών, το έκανε κάποτε υποδειγματικά στην περίπτωση του Μέσι, το κάνει και τώρα με τον Γιαμάλ, αλλά δεν το κατάφερε σε πολλές άλλες περιπτώσεις. Το συνηθισμένο λάθος που γίνεται είναι ότι οι ομάδες περιμένουν από τους μικρούς να κάνουν τη διαφορά χάρη στο ταλέντο τους – να αναλάβουν δηλαδή αμέσως ηγετικούς ρόλους, να ζητάνε πολύ την μπάλα κ.τ.λ.
Ενώ αρχικά πρέπει να ενσωματωθούν, δηλαδή να στηριχθούν από την ομάδα με τους κατάλληλους συμπαίκτες: πίσω από την επιτυχία του Μουζακίτη υπάρχουν ο Εσε κι ο Γκαρθία, αλλά κι ο Ρέτσος, ο Τσικίνιο, ο Ροντινέι έτοιμοι να τον συμβουλέψουν. Ολοι αυτοί, όπως και η θαυμάσια οικογένεια του μικρού, θα είναι λίγο παραπάνω περήφανοι την 1η Δεκεμβρίου το βράδυ…
