Με αφορμή όσα, διαστρεβλωτικά, επαναλαμβάνονται για τα αίτια του ναυαγίου της ελπιδοφόρας προσπάθειας επίλυσης του Κυπριακού στο Κραν Μοντανά νιώθω την ανάγκη και το καθήκον να επαναλάβω με αδιάσειστα στοιχεία τα πραγματικά γεγονότα.
Οι εμμονικοί ισχυρισμοί βασίζονται σε δύο ανυπόστατα αφηγήματα.
Πρώτον, πως εγγυήσεις και μονομερή επεμβατικά δικαιώματα θα καταργούνταν από την πρώτη μέρα, τα δε τουρκικά στρατεύματα θα αποχωρούσαν ταχέως και θα μειώνονταν σε 650 στρατιώτες με προοπτική πλήρους απόσυρσης. Δεύτερον, πως εγώ εγκατέλειψα τις διαπραγματεύσεις για να επανεκλεγώ ή λόγω παρεμβάσεων της Μόσχας.
Δεν θα επικαλεστώ τη μαρτυρία μου, ούτε του διαπραγματευτή μας, κ. Μαυρογιάννη, ούτε καν τα πρακτικά της πλευράς μας. Στους ισχυρισμούς – οι οποίοι διατυπώνονται από Ελληνοκύπριους και η Τουρκία τούς διαψεύδει… – απαντούν (α) τα απόρρητα πρακτικά του ΟΗΕ, (β) δημόσιες δηλώσεις του κ. Τσαβούσογλου και (γ) έκθεση Γκουτέρες στο Συμβούλιο Ασφαλείας (28/9/2017) μετά το Κραν Μοντανά.
Για ευκολότερη κατανόηση παραθέτω κατά αφήγημα όλα όσα διαψεύδουν όσους παραπληροφορούν.
1. Αφήγημα για κατάργηση δήθεν των συνθηκών εγγυήσεως και του μονομερούς δικαιώματος επέμβασης της Τουρκίας
Στα επίσημα πρακτικά του ΟΗΕ, τα οποία διέρρευσαν τον Νοέμβριο του 2021 στον Τύπο, χωρίς ποτέ βέβαια να διαψευστούν, καταγράφονται τα ακόλουθα:
(i) Πρώτη διμερής συνάντηση Γκουτέρες – Τσαβούσογλου, ημερ. 6 Ιουλίου ώρα 13.00.
Σε ερώτηση του ΓΓ του ΟΗΕ για τις κόκκινες γραμμές της Τουρκίας, ο τούρκος ΥΠΕΞ Μεβλούτ Τσαβούσογλου απάντησε ότι «η άποψη μηδέν στρατεύματα – μηδέν εγγυήσεις δεν ήταν θέμα εκκίνησης (was a non starter)». Στις παραγράφους 4 και 5 γίνεται ακόμα πιο αποκαλυπτικός για την τάχα τουρκική ευελιξία στο θέμα των εγγυήσεων.
Στην 4 αναφέρει πως: «Η Συνθήκη Εγγυήσεως είναι θέμα ταμπού για Τούρκους και Τουρκοκύπριους. Οι Τουρκοκύπριοι είχαν ζωτικής σημασίας ανησυχίες για την ασφάλεια. Για αυτό ήταν εξαιρετικά δύσκολο για την Τουρκία να αλλάξει τη θέση της επί του θέματος. Παρ’ όλα αυτά, είχε δείξει ευελιξία…». Η ευελιξία (!)
φαίνεται στην 5: «Η Τουρκία θα μπορούσε να αποδεχθεί μετονομασία της Συνθήκης Εγγυήσεως σε Συνθήκη Εφαρμογής […]. Κατά το αρχικό στάδιο η Συνθήκη θα περιελάμβανε το δικαίωμα μονομερούς δράσης αν η από κοινού δράση από όλα τα μέρη (για αντιμετώπιση πράξεων που προκαλούν ανησυχία) δεν θα ήταν δυνατή».
Και συνεχίζει: «Αν οι πολιτικές και οι οικονομικές πτυχές της λύσης αποδεικνύονταν επιτυχείς, θα μπορούσε να υπάρξει αναθεώρηση (review) σε κοινά αποδεκτή ημερομηνία». Αυτό, διότι οι Τουρκοκύπριοι αξιούσαν αναθεώρηση το ενωρίτερο σε 15 χρόνια και ο ΓΓ του ΟΗΕ ήθελε να επισημάνει ότι παρά ταύτα αν η λύση εφαρμοζόταν επιτυχώς, η αναθεώρηση μπορούσε να γίνει νωρίτερα.
Είναι πραγματικά εγκληματικό κάποιοι υποστηρικτές της τουρκικής «ευελιξίας» να μην αντιλαμβάνονται ότι με τη μετονομασία της Συνθήκης η κατοχική Τουρκία όχι μόνο θα καλείτο να επιτηρεί την εφαρμογή των δικών της υποχρεώσεων αλλά και αν αρνείτο και οι Ελληνοκύπριοι αντιδρούσαν, θα είχε δικαίωμα μονομερούς επέμβασης.
Επισημαίνω ότι η «γενναιοδωρία» της Τουρκίας περιοριζόταν στην αναθεώρηση (review) και όχι σε χρόνο τερματισμού της Συνθήκης Εφαρμογής και του μονομερούς δικαιώματος επέμβασης (sunset clause), όπως διατείνονται όσοι την πιστώνουν με αγαθές προθέσεις.
Η πιο πάνω επισήμανση δεν είναι τυχαία. Ο τούρκος ΥΠΕΞ δήλωνε (04/07/17) στο Κραν Μοντανά: «Δεν θα υπάρξει sunset clause (ρήτρα τερματισμού)». Εξηγώντας πως αυτό δεν γίνεται ούτε σε όνειρο. Και κάποιος που ονειρεύεται, είπε, πρέπει να ξυπνήσει.
Αν σκωπτικά αναφέρομαι στο review (αναθεώρηση) και όχι στον χρόνο τερματισμού (sunset clause) είναι γιατί σε περίπτωση αναθεώρησης αν δεν υπάρξει ομοφωνία από τα συμβαλλόμενα μέρη για κατάργηση των συμφωνηθέντων, αυτό σημαίνει συνέχιση του καθεστώτος εσαεί, κατ’ αντίθεση του χρόνου τερματισμού (sunset clause) που προκαθορίζει τον χρόνο τερματισμού.
Εξάλλου για να υπάρξει η τουρκική «ευελιξία» θα έπρεπε, όπως αναφέρει ο Τσαβούσογλου στην παράγραφο 8, να ικανοποιηθούν όλες οι τουρκοκυπριακές αξιώσεις και το σημαντικότερο, να επέλθουν αλλαγές στο πρωτογενές δίκαιο της ΕE, ώστε να νομιμοποιηθούν οι παρεκκλίσεις από το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο.
Πιο αποκαλυπτικός ο τούρκος ΥΠΕΞ γίνεται στις παραγράφους 10 και 11. Τον ρωτά ο ΓΓ εάν η Τουρκία θα δεχόταν άμεση αντικατάσταση της Συνθήκης Εγγυήσεως με τη Συνθήκη Εφαρμογής και κατάργηση του μονομερούς δικαιώματος επέμβασης. Απάντησε «πως αυτό δεν ισχύει (this was not the case)».
Η δεύτερη συζήτηση Γκουτέρες – Τσαβούσογλου την ίδια ημέρα στις 16.30 αφορούσε κυρίως την τουρκική αξίωση για μόνιμη παρουσία στρατευμάτων.
Συγκεκριμένα, στην 4 ο «ΓΓ του ΟΗΕ ρώτησε κατά πόσο μακράς διάρκειας επανεξέταση (review) της παρουσίας των στρατευμάτων θα ήταν αποδεκτή. Ο κ. Τσαβούσογλου είπε ότι δεν ήταν σε θέση να απαντήσει. Ωστόσο μπορούσε να πει ότι οι Τουρκοκύπριοι δεν θα το αποδεχθούν ποτέ αυτό, επειδή δεν ένιωθαν ασφαλείς».
Ο κ. Γκουτέρες ρωτά εάν τα στρατεύματα μπορούσαν να αντικατασταθούν λ.χ. από Αστυνομία. Ο τούρκος ΥΠΕΞ απαντά ότι αυτό θα μπορούσε να δουλέψει στο πλαίσιο των εγγυήσεων, όχι στο θέμα του στρατού. «Η παρουσία αστυνομίας δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει την παρουσία των στρατευμάτων» είπε.
Εν συνεχεία στην 6: «Ο γενικός γραμματέας ρώτησε κατά πόσον η Τουρκία θα αποδεχόταν μείωση των στρατευμάτων στο επίπεδο της Συνθήκης Συμμαχίας». Ο κ. Τσαβούσογλου υπέδειξε πως «η Συνθήκη προνοεί 650 τούρκους στρατιώτες. Αποδεχτήκαμε τον αριθμό το 2004. Ωστόσο οι καιροί αλλάζουν. Με δεδομένες τις συνθήκες εκτός Κύπρου (Συρία, ενέργεια, τρομοκρατία) ο αριθμός των στρατιωτών θα πρέπει να είναι μεγαλύτερος, αν υπάρχει και τουρκική βάση».
Είναι πασιφανές ότι η Τουρκία επεδίωκε τη δημιουργία βάσης με μόνιμη παρουσία αυξημένου αριθμού στρατιωτών όχι για δήθεν προστασία των Τουρκοκυπρίων αλλά για συνθήκες εκτός Κύπρου (Συρία, ενέργεια, τρομοκρατία).
Πέραν όμως των Πρακτικών, υπάρχουν και οι δηλώσεις Τσαβούσογλου αλλά και όσα ανέφερε στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση. Επιβεβαιώνουν πως η λεγόμενη «ευελιξία» της Τουρκίας δεν αφορούσε κατάργηση αλλά μετονομασία της Συνθήκης Εγγυήσεως σε εσαεί μονομερές δικαίωμα επέμβασης.
Συγκεκριμένα: Στις 29/06/2017 στο Κραν Μοντανά ο κ. Τσαβούσογλου δήλωνε: «Οι Ελληνοκύπριοι και η Ελλάδα να ξυπνήσουν από το όνειρο ότι δεν θα υπάρξει τουρκικός στρατός και εγγυήσεις».
Στις 4/07/2017 επανέλαβε το ως άνω, για να προσθέσει: «Είπαμε από την αρχή ότι για μας δεν θα είναι καν σημείο έναρξης ζητήματα όπως μηδέν στρατός, μηδέν εγγυήσεις, τα οποία δεν είναι καν όνειρο. Το είπαμε και το πρώτο βράδυ, το είπαμε και το πρώτο πρωί, το λέμε και πάλι τώρα για να περάσει και στα πρακτικά».
Μιλώντας στην εφημερίδα «Πολίτης» (25/11/2018) και στην τοποθέτηση του δημοσιογράφου, «έχετε όμως δώσει την ένδειξη πως ήσασταν έτοιμος να αφήσετε το δικαίωμα της μονομερούς επέμβασης» δήλωσε κατηγορηματικά: «Ποιος τα λέει αυτά; Δεν δώσαμε τίποτα».
Στις 14/12/2021, στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση είπε: «Οταν έφτασα για πρώτη φορά στον Κραν Μοντανά είπα ούτε στο όνειρό τους να μην ελπίζουν σε μηδενικές εγγυήσεις και μηδέν στρατό. Μάλιστα είπα ότι “αν κάποιος κάνει τέτοια όνειρα ας ξυπνήσει”. Το ίδιο λέμε και σήμερα. Ο Τσαβούσογλου δεν συμβιβάστηκε ποτέ με τις εγγυήσεις και την ασφάλεια. Εσείς λέτε ότι έκανα παραχωρήσεις. Δυστυχώς, θα συμφωνήσω με την ελληνική πλευρά σε αυτό το θέμα».
Αποκαλυπτικά είναι και όσα είπε η τότε ύπατη εκπρόσωπος της ΕΕ για την Εξωτερική Πολιτική και Αμυνα κυρία Μογκερίνι, προς τον ΓΓ του ΟΗΕ (06/07/2017).
Πρακτικά παράγραφος 5: «Η κυρία Μογκερίνι δήλωσε ότι η ΕΕ θα διευκολύνει οποιαδήποτε συμφωνία επιτευχθεί από τις πλευρές, με την εξαίρεση του δικαιώματος της επέμβασης που θα μπορούσε να έχει περισσότερα επακόλουθα, για παράδειγμα σε σχέση με τη Ρωσία και τις ρωσικές μειονότητες που διαβιούν στα βαλτικά κράτη. Το είχε πει αυτό ξεκάθαρα στον κ. Τσαβούσογλου και τον κ. Ακκιντζή».
Για να επαναλάβει στην 6: «…ο κ. Τσαβούσογλου ήταν αρκετά αόριστος όταν εκείνη συζήτησε μαζί του το θέμα αυτό. Ωστόσο εκείνη, όπως αποτυπώνεται στα πρακτικά, τόνισε ότι αποκλειόταν θέμα δικαιώματος επέμβασης».
Στη 10 η κυρία Μογκερίνι αναφέρεται στην αξίωση της Τουρκίας για αλλαγές στο πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ: «…Είχε επίσης πει στον κ. Τσαβούσογλου ότι οι αλλαγές στο πρωτογενές δίκαιο δεν ήταν αναγκαίες. Δεν θα υπήρχε βάση για να προσβληθεί επιτυχώς η λύση στο δικαστήριο. Επιπλέον, οποιεσδήποτε αλλαγές στο πρωτογενές δίκαιο θα έπρεπε να επικυρωθούν από τα κράτη-μέλη και υπήρχε μεγάλος κίνδυνος ότι μια τέτοια προσπάθεια θα τελείωνε εκεί. Ωστόσο ο κ. Τσαβούσογλου επέμενε…».
Αυτό αξίωσε και κατά το δείπνο που ακολούθησε, 32: «Ο κ. Τσαβούσογλου επέμεινε ότι χρειάζεται να αποσαφηνιστεί για όλα τα θέματα ανησυχίας των Τουρκοκυπρίων, συμπεριλαμβανομένου και του θέματος του πρωτογενούς Δικαίου και ικανοποίησης στην εφαρμογή της λύσης, όπως οι τρεις θητείες εκ περιτροπής προεδρίας».
Πέραν, λοιπόν, των άλλων διεκδικήσεων η Τουρκία αξιούσε αλλαγή και του πρωτογενούς Δικαίου της ΕΕ ώστε να διασφαλίσει το απρόσβλητο των στρατηγικών της επιδιώξεων.
Τα πρακτικά περιγράφουν και τα «κύρια σημεία που ηγέρθησαν» κατά το δείπνο.
Συγκεκριμένα: «Οι συζητήσεις ήταν το αποκορύφωμα μιας ολόκληρης ημέρας διαβουλεύσεων και διμερών συναντήσεων μεταξύ του Γενικού Γραμματέα και όλων των αντιπροσώπων. Οι αντιπροσωπείες επικεντρώθηκαν στο θέμα για το μέλλον της Συνθήκης Εγγυήσεων καθώς και στο θέμα της παρουσίας ξένων στρατευμάτων».
Στο τέλος ο Γενικός Γραμματέας, όπως καταγράφεται, βάσει της εκτίμησής του, «θεώρησε καλύτερο να κλείσει τη Διάσκεψη λέγοντας ότι τα απαραίτητα στοιχεία για λύση δεν μπορούν να επιτευχθούν. Λαμβάνοντας υπόψη τα γεγονότα γύρω από το τραπέζι, ο Γενικός Γραμματέας δήλωσε ότι μια λιτή δήλωση χρειάζεται να εκδοθεί, πως η Διάσκεψη έκλεισε μετά που δεν επιτεύχθηκε συμφωνία».
2. Το αφήγημα ότι ο Αναστασιάδης εγκατέλειψε το τραπέζι των διαπραγματεύσεων λόγω των φιλοδοξιών του για επανεκλογή το 2018 ή το εξίσου απαράδεκτο λόγω παρεμβάσεων της Ρωσίας.
Για να διαφανεί το μέγεθος της παραπληροφόρησης και του καθοδηγούμενου ψέματος θα παραθέσω – πάντα από τα πρακτικά και τις δηλώσεις Τσαβούσογλου – ποιος έθεσε εκβιαστικά θέμα τερματισμού της Συνόδου αν δεν αποδεχόμασταν όλες τις αξιώσεις Τουρκίας – Τουρκοκυπρίων και ποιος αποφάσισε το κλείσιμο της Διάσκεψης.
Σύμφωνα με τα πρακτικά κατά τη δεύτερη συνάντηση Γκουτέρες – Τσαβούσογλου (6/7/2017 ώρα 16.30) ο ΓΓ είπε πως «για μια θετική εξέλιξη στο θέμα των εγγυήσεων θα μπορούσε να επιτευχθεί μόνο μέσω ουσιαστικών υποχωρήσεων στα άλλα τέσσερα κεφάλαια… Αν αυτό αποτύγχανε, θα μπορούσαν να βρεθούν σε δύσκολη θέση. Ταυτόχρονα δεν θα υπήρχε νόημα να συνεχιστεί η διάσκεψη περισσότερο».
Στην κυρία Μογκερίνι ο κ. Γκουτέρες είπε (παράγραφος 3) πως: «Στόχος του ήταν να υπάρξει μια άτυπη πρόταση με πιθανές συνθέσεις για την οποία θα μπορούσε να επιτευχθεί συμφωνία από τους πρωθυπουργούς. Ωστόσο, αυτό θα ήταν δύσκολο και για τον λόγο ότι η Τουρκία υπέδειξε ότι δεν ήταν πρόθυμη να συνεχίσει η διάσκεψη».
Στην παράγραφο 6, απαντώντας στη θέση της κυρίας Μογκερίνι ότι το μονομερές δικαίωμα επέμβασης δεν γινόταν αποδεκτό από την ΕΕ, είπε ότι: «Η Τουρκία εξέταζε μεταβατικά μέτρα σε σχέση με αυτό» (την πρόταση για αναθεώρηση της Συνθήκης σε 15 χρόνια). Εκείνη είπε πως: «Για την Τουρκία δεν ήταν αποδεκτή η παράταση των διαπραγματεύσεων».
Απαντώντας ο ΓΓ δήλωσε ότι «η Τουρκία ήταν πολύ σαφής στη δήλωσή της ότι δεν θα δεχόταν περαιτέρω αναβολή».
Εξάλλου στα πρακτικά του δείπνου επισημαίνεται στα «Κύρια σημεία που ηγέρθησαν»: «…ο Γενικός Γραμματέας, βάσει της εκτίμησής του, θεώρησε καλύτερο να κλείσει τη Διάσκεψη, λέγοντας ότι τα απαραίτητα στοιχεία για λύση δεν μπορούν να επιτευχθούν».
Να επισημάνω ότι η παράγραφος 35 αναφέρεται σε παρέμβασή μου κατά την οποία: Υπενθύμισα «τη δήλωση της 4ης Ιουνίου 2017 του ΓΓ, επαναλαμβάνοντας πως χωρίς λύση στο θέμα της ασφάλειας και των εγγυήσεων δεν μπορούσε να υπάρξει λύση. Μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι έχουμε λύση στα χέρια μας, όταν η Τουρκία μιλά για επανεξέταση του δικαιώματος επέμβασης σε 10-15 χρόνια;».
Για να καταγραφεί (παράγραφος 36) ότι ο ΓΓ του ΟΗΕ είπε ότι: «προφανώς έγινε παρεξήγηση από μέρους του» (υπονοώντας ότι παρερμήνευσε τις πραγματικές θέσεις της Τουρκίας).
Για να επαναλάβει πως: «Η εκτίμησή του ήταν πως δεν υπάρχει ρεαλιστική ευκαιρία για μια συμφωνία και πως ήταν πιθανότερα καλύτερο να κλείσει τη Διάσκεψη, λέγοντας ότι τα απαραίτητα στοιχεία της λύσης δεν θα μπορούσαν να επιτευχθούν. Βάσει των όσων τα μέρη λένε δεν θεωρεί ότι υπάρχουν ούτε και οι συνθήκες για να καλέσει τους πρωθυπουργούς. Λαμβάνοντας υπόψη τις απόψεις στο τραπέζι ο ΓΓ δήλωσε πως χρειάζεται μια μικρή δήλωση να εκδοθεί πως η Διάσκεψη ολοκληρώθηκε μετά τη μη επίτευξη συμφωνίας. Κανένα πρόσθετο σχόλιο δεν θα γίνει».
Τα πρακτικά μιλούν αφ’ εαυτών. Ωστόσο για να ολοκληρωθεί η εικόνα ιδού και οι δημόσιες δηλώσεις Τσαβούσογλου.
Στις 29/6/2017 μιλώντας σε τούρκους δημοσιογράφους είπε: «Ο ειδικός σύμβουλος του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Εσπεν Μπαρθ Εϊντε τους έλεγε πως αυτή η σύνοδος δεν είναι η τελική. Η παράταση είναι τακτική των Ελληνοκυπρίων. Μπροστά τους έχουν εκλογές. Θέλουν να κάνουν γεωτρήσεις στα ανοικτά της Κύπρου. Εμείς βλέπουμε αυτές τις στρατηγικές. Δεν βρίσκουμε σωστή τη δήλωση Εϊντε. Στο δείπνο της 27ης είπαμε καθαρά πως αυτή είναι η τελική διάσκεψη. Αυτή η στάση μας είναι καθαρή. Επομένως η δήλωση Εϊντε δεν μας δεσμεύει».
Στις 4/7/17 είπε: «Αν στο τέλος θα υπάρξει ένα αποτέλεσμα πρέπει εδώ αυτή τη βδομάδα να ληφθεί η απόφαση, επειδή αυτό είναι μια τελική διάσκεψη, αυτό λέμε συνεχώς».
Γίνεται σαφέστατα αντιληπτό πως ελληνοκυπριακή πλευρά και ΓΓ ευρέθησαν προ τουρκικού τελεσιγράφου: Είτε γίνονται αποδεκτές οι συνολικές τους αξιώσεις με διατήρηση της Συνθήκης Εγγυήσεως και του μονομερούς δικαιώματος επέμβασης, που θα μετονομαζόταν σε Συνθήκη Εφαρμογής με ρήτρα αναθεώρησης μετά από 15 χρόνια, είτε η Διάσκεψη τερματίζεται.
Ο κ. Γκουτέρες διεπίστωσε για τα θέματα που άπτοντο των εσωτερικών πτυχών, ότι είχαν σχεδόν συμφωνηθεί ή ευρίσκοντο σε ακτίνα συμφωνίας κατ’ αντίθεση με το μέλλον της Συνθήκης Εγγυήσεων και της παρουσίας ξένων στρατευμάτων.
Από τα όσα έχουν καταγραφεί γίνεται ξεκάθαρο πως:
(α) Στο δείπνο μεταξύ 6-7/07/2019 συζητήθηκε μόνο η μετονομασία και όχι η κατάργηση των Συνθηκών Εγγύησης. Με διατήρηση του μονομερούς δικαιώματος και την «ευελιξία» της Τουρκίας μόνο για αναθεώρηση (review) σε 10-15 χρόνια, με αυξημένη παρουσία τουρκικών στρατευμάτων για εξωγενείς λόγους.
(β) Ηταν σαφέστατη η θέση της Τουρκίας πως αν δεν εγίνοντο δεκτές οι απαιτήσεις της, η διάσκεψη έπρεπε να τερματιστεί το βράδυ της 6ης Ιουλίου 2017.
(γ) Οτι την απόφαση τερματισμού έλαβε ο κ. Γκουτέρες, αφού: «Ο Γενικός Γραμματέας είπε ότι προφανώς έγινε παρεξήγηση από μέρους του» (Υπονοώντας ότι παρερμήνευσε τις θέσεις και προθέσεις της Τουρκίας όσον αφορά τις εγγυήσεις) για να προσθέσει (παράγραφος 36): «Η εκτίμησή του ήταν πως δεν υπάρχει ρεαλιστική ευκαιρία για μια συμφωνία και πως ήταν πιθανότερα καλύτερο να κλείσει τη Διάσκεψη».
Ομως και στην έκθεση που υπέβαλε ο ΓΓ του ΟΗΕ στο Συμβούλιο Ασφαλείας (29/09/2017) καταγράφεται με σαφήνεια η σημαντική πρόοδος και συγκλίσεις που επιτευχθήκαν στα κεφάλαια που αφορούσαν τις εσωτερικές πτυχές. Επ’ αυτών όμως επιφυλάσσομαι να αναφερθώ, εκτενώς και τεκμηριωμένα, σε βιβλίο με τα πεπραγμένα διαχείρισης του Κυπριακού στη διάρκεια της Προεδρίας μου.
Με όλα τα πιο πάνω εύλογα γεννιόνται κάποια ερωτήματα:
(α) Θα αμφισβητηθούν από τους καθ’ υποβολή ή εξ αποστάσεως «μάρτυρες» τα ίδια τα πρακτικά των Ηνωμένων Εθνών;
(β) Στο θέμα Εγγυήσεων θα αμφισβητήσουν τον τέως ΥΠΕΞ της Τουρκίας που όχι μόνο τους διαψεύδει αλλά δηλώνει ότι επ’ αυτού συμφωνεί με την ελληνοκυπριακή πλευρά; (!)
(γ) Θα συνεχίσουν να προβάλλουν το ψευδές αφήγημα πως ο τέως Πρόεδρος διέπραξε «έσχατη προδοσία» εγκαταλείποντας δήθεν τις συνομιλίες χάριν προσωπικών φιλοδοξιών ή ρωσικών παρεμβάσεων;
(δ) Ποιες μεγαλύτερες φιλοδοξίες θα μπορούσε να είχε ο τέως Πρόεδρος από τον τερματισμό της κατοχής και τη δημιουργία ενός λειτουργικού κράτους, και γιατί άραγε να μην επανεκλεγεί εάν επετύγχανε μια συμφωνία όπως την περιγράφουν;
Ο κ. Νίκος Αναστασιάδης είναι τέως Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
