Η Γ’ Λυκείου είναι η τάξη στην οποία τα παιδιά κάνουν ένα βήμα για την εκπλήρωση των ονείρων τους. Ο αγώνας τους δεν σταματά βέβαια στο σχολείο. Θα τους δοθούν ακόμη πολλές ευκαιρίες, θα τους ανοιχτούν και άλλοι πολλοί δρόμοι. Πολλές θα είναι και οι δυσκολίες και οι σκόπελοι που θα κληθούν να ξεπεράσουν. Σίγουρα το Λύκειο είναι ένας πρώτος σταθμός. Ζητήσαμε από κάποιους τελειόφοιτους να μας μιλήσουν για τα όνειρά τους, τις ανησυχίες τους, τους φόβους και τις ελπίδες τους.
Βαγγέλης Ψούνος
«Με στόχο τη Σχολή Ικάρων»
Ο Βαγγέλης Ψούνος, μαθητής της θετικής κατεύθυνσης, μας μιλά για το όνειρό του να φοιτήσει στη Σχολή Ικάρων. Λέει χαρακτηριστικά: «Ημερολογιακά βρισκόμαστε στην 30ή ημέρα του Μαΐου και μια ανάσα πριν από τις Πανελλαδικές. Νιώθω ότι ένας αγώνας μεγάλων αποστάσεων πλησιάζει στον τερματισμό του, με το έπαθλο να είναι όχι μόνο ένας καλός βαθμός, αλλά η εκπλήρωση ενός στόχου, ενός ονείρου. Ναι, με έχει κατακλύσει το άγχος, νιώθω έντονα την πίεση, έχω φθαρεί ψυχικά και σωματικά, έχω χαθεί μέσα στα νούμερα, στους τύπους, στις πράξεις και στα διαγωνίσματα. Ομως τίποτα από αυτά δεν θα με νικήσει. Οποτε σηκώνω το κεφάλι ψηλά, αντικρίζω απέναντι ένα κάδρο που φέρει την υπογραφή μου και απεικονίζει τρία μαχητικά αεροπλάνα να βρίσκονται εκεί από το 2009 περιμένοντάς με να τα απογειώσω. «Ικαρος» είναι το όνειρο. Το κίνητρο; Το γεγονός ότι είμαι από τη Μυτιλήνη, ένας ακρίτας που συνεχώς αντικρίζει μαχητικά να αναχαιτίζουν τούρκους πιλότους. Σχολή Ικάρων, ένα ίδρυμα-ορόσημο για την Ελλάδα που παρέχει υψηλού επιπέδου ακαδημαϊκή, στρατιωτική και πτητική εκπαίδευση και προετοιμάζει μερικούς από τους καλύτερους πιλότους στον κόσμο. Ενα βήμα τη φορά, λοιπόν, με κορυφή τους αιθέρες. Εσο έτοιμος για όλα…».
Δημήτρης Σαντής
«Με εμπιστοσύνη στα όνειρα»
Με όπλο την ελπίδα και την αισιοδοξία ότι τα προβλήματα θα ξεπεραστούν αντιμετωπίζει το μέλλον του άλλος ένας αριστούχος της θετικής κατεύθυνσης, ο Δημήτρης Σαντής. Μας λέει: «Οταν μου ζητήθηκε να μιλήσω για το πώς οραματίζομαι το μέλλον μετά τη λήξη των πανελλαδικών εξετάσεων, η αλήθεια είναι ότι προβληματίστηκα. Να γράψω για την ενατένιση ενός ελπιδοφόρου μέλλοντος, όπως μου προστάζει η ανάλαφρη ακόμη παιδικότητά μου, ή να προσεγγίσω το θέμα με πιο ρεαλιστική και ορθολογική ματιά; Μετά από σκέψη κατέληξα στο εξής: δεν θα μιλήσω για το μέλλον που είναι αβέβαιο και απρόβλεπτο, αλλά για τα όνειρα και τις επιθυμίες μου που είναι απαλλαγμένα από το στοιχείο του ρεαλισμού!
Στο προσεχές μέλλον λοιπόν φαντάζομαι τον εαυτό μου φοιτητή Χημείας σε μια μεγάλη πόλη (κατά προτίμηση Αθήνα ή Θεσσαλονίκη). Τη φοιτητική ζωή τη βλέπω σαν ένα ταξίδι, ακόμη πιο συναρπαστικό από αυτό της μέχρι τώρα μαθητικής μου ζωής. Ελπίζω ότι θα μου δοθούν ευκαιρίες για πολλές νέες εμπειρίες, γνώσεις, γνωριμίες… Μετά από αυτό έπεται η μεταπτυχιακή σπουδή, που τη θεωρώ απαραίτητη και αναγκαία για μια επιτυχημένη επαγγελματική σταδιοδρομία. Και όταν πια θα είμαι εφοδιασμένος με όλα τα απαραίτητα προσόντα, θα ριχτώ στον αγώνα της εύρεσης εργασίας. Να σας πω την αλήθεια, δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα είναι ακριβώς η δουλειά μου. Το μόνο που ελπίζω είναι να σχετίζεται με τις σπουδές μου και σίγουρα να μου αρέσει! Το ξέρω ότι όλο αυτό ακούγεται πολύ «ρομαντικό», όμως η νεανική μου ηλικία δεν μου επιτρέπει να είμαι απαισιόδοξος. Στο μεγάλο δίλημμα αν θέλω να εργαστώ στο εξωτερικό ή στην πατρίδα μου, η απάντηση δεν είναι ξεκάθαρη. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να προβλέψω αν η Ελλάδα θα μπορέσει να απορροφήσει τόσο πολλούς νέους ή αυτοί θα αναγκαστούν να στραφούν στην Ευρώπη, γεγονός θλιβερό αλλά υπαρκτό.
Ολοκληρώνοντας, με πλήρη επίγνωση της πραγματικότητας γράφω ότι το μέλλον για όλους τους νέους είναι αβέβαιο και γεμάτο με πολλές δυσκολίες, όμως μόνο με πίστη στα όνειρα και πάνω από όλα στον εαυτό τους θα μπορέσουν να αναζητήσουν ένα καλύτερο αύριο».
Ευδοκία Κότη
«Απομυθοποιήστε τις Πανελλαδικές»
Αριστούχος της θεωρητικής κατεύθυνσης, και η μαθήτρια της Γ’ Λυκείου Ευδοκία Κότη στοχεύει στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. Η συμβουλή της προς τους νεότερους μαθητές είναι να απομυθοποιήσουν τις Πανελλαδικές. Η Ευδοκία λέει: «Η αλήθεια είναι ότι με το άγχος των αποτελεσμάτων δεν ήθελα καθόλου να μπω σε διαδικασία να μιλήσω για το μέλλον, ξέρετε, όταν τίποτα δεν είναι ακόμη σίγουρο, ούτε και για το παρόν… Βλέποντας τους βαθμούς μου σάστισα, ειδικά στην Εκθεση δεν περίμενα να έχω πάει τόσο καλά! Συνειδητοποιώντας λοιπόν το κλείσιμο αυτού του κεφαλαίου, ξεκινάω να αναλογίζομαι το μέλλον. Ενα μέλλον γεμάτο δημιουργικότητα, σκληρή δουλειά και συνδυασμό εμπειριών. Μια καριέρα που θα συνδυάζει κάθε πτυχή του εαυτού μου, του καθρέφτη της προσωπικότητας που με βοήθησαν να ανακαλύψω οι καθηγητές και οι γονείς μου με την ανιδιοτελή τους στήριξη όλον αυτόν τον δύσκολο καιρό. Ιδανικά, στοχεύω το Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. Ηταν για πολύ καιρό το όνειρό μου και είμαι πανευτυχής που κατάφερα δυνητικά να το αγγίξω μέσα από τόσα κύματα άγχους, ιδρώτα και πίεσης των τελευταίων δύο χρόνων. Δηλώνω επίσης ότι απομυθοποίησα τις Πανελλαδικές. Μην εγκαταλείπετε τις άλλες ασχολίες και τα ταλέντα σας όσο προετοιμάζεστε, αυτά είναι που πραγματικά σε ξεχωρίζουν, που σε κάνουν μοναδικό. Μη φοράτε παρωπίδες, εξοπλιστείτε με φτερά!».
Ζένια Τζανετέλλη
«Το μέλλον είναι στο χέρι μας…»
Η Ζένια Τζανετέλλη, μαθήτρια της Β’ Λυκείου, προβληματίζεται για το μέλλον. Τι μας είπε; «Ο χρόνος κυλάει αθόρυβα και μαζί του κυλάμε και εμείς. Βρισκόμαστε στην Ελλάδα, στη χώρα του Πλάτωνα και του Σωκράτη, στη χώρα της τέχνης και της ιστορίας, στη χώρα του άνθους και του θέρους, στην ίδια τη χώρα του φωτός. Εν έτει 2023, έχουμε αντικρίσει πολλά, τα οποία ο ανθρώπινος νους δεν θα μπορούσε ούτε να φανταστεί πριν από μερικά χρόνια, και ενδεχομένως να υπάρξουν ακόμα περισσότερα γεγονότα και καταστάσεις που πρόκειται να γράψουν Ιστορία, και πιθανώς να αφήσουν για άλλη μια φορά τις σελίδες του βιβλίου σκονισμένες.
Το μέλλον στην Ελλάδα δείχνει από τώρα να μας προβληματίζει. Το φαινόμενο γνωστό ως «brain drain» είναι εκείνο όπου οι νέοι και «τα μεγάλα μυαλά» φεύγουν για το εξωτερικό και αφήνουν πίσω την πατρίδα τους. Η φιλοδοξία και η ελπίδα εξαφανίζονται και μένει πίσω ο τρόμος του αοράτου, και παρά τις προσπάθειες του οποιουδήποτε, η Ελλάδα έχει αρχίσει από τώρα να χάνει τα παιδιά της.
Στην Ελλάδα του σήμερα και ιδιαιτέρως του μέλλοντος, η ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη και η υπερ-συνδεσιμότητα έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους» συνεχίζει. «Πέρα από το «ψηφιακό χάσμα» και τον αναλφαβητισμό που πρόκειται να είναι κάποια πολύ δύσκολα προβλήματα να διαχειριστεί κανείς, μέσω των κοινωνικών μέσων και του Διαδικτύου τα λέμε όλα και τίποτα δεν μένει κρυφό. Παρ’ όλα αυτά, πάντα κάπως κάτι χάνεται στη μετάφραση, κάτι που έγινε κατανοητό ιδιαίτερα τα προηγούμενα 2-3 χρόνια. Το μέλλον είναι στο χέρι μας και δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε κανέναν άλλο για οτιδήποτε συμβαίνει σε αυτόν τον τόπο πέρα από ο καθένας ξεχωριστά τους ίδιους μας τους εαυτούς. Το μέλλον είναι εδώ και πρέπει να το διαχειριστούμε με τον σωστό τρόπο προτού η Ιστορία αρχίσει να επαναλαμβάνεται» καταλήγει.
Γιάννης Πεντογέννης
«Τα προβλήματά μας είναι διαχρονικά»
Τα προβλήματα της χώρας είναι διαχρονικά, μας λέει ο μαθητής της Γ’ Λυκείου Γιάννης Πεντογέννης, που δεν ελπίζει παρά μόνο σε μικρές αλλαγές. Λέει χαρακτηριστικά: «Η Ελλάδα του μέλλοντος δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να διαφέρει από αυτήν του παρόντος. Τα προβλήματα που έχει αυτή τη στιγμή η χώρα μας δεν είναι προβλήματα του σήμερα, αλλά είναι διαχρονικά και αυτό σημαίνει πως τα τελευταία χρόνια δεν έχει παρουσιαστεί βελτίωση. Μια χώρα στάσιμη λοιπόν πώς ξαφνικά θα αντιμετωπίσει ό,τι την απασχολεί; Είναι κάτι δύσκολο. Για παράδειγμα, η ανεργία υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Για να μην είμαστε όμως εντελώς απαισιόδοξοι, μπορούμε να ελπίζουμε σε κάποια μικρή βελτίωση, σε κάποια μικρή αλλαγή, η οποία όμως θα έχει ορατά αποτελέσματα σε πολλά χρόνια. Δυστυχώς, δεν περνάει από το χέρι του καθενός αυτό, καθώς κύριοι υπεύθυνοι είναι η κυβέρνηση και όλοι οι φορείς εξουσίας. Αυτό που είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό και πρέπει να μας προβληματίζει είναι το ενδεχόμενο η κατάσταση να είναι ανεπανόρθωτη. Δηλαδή, σε όποια πολιτική παράταξη και να δοθεί η εξουσία, να μην είναι ικανή να αλλάξει τη χώρα μας προς το καλύτερο».
Για την Παιδεία δηλώνει πως το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας σίγουρα δεν είναι το καλύτερο δυνατό. «Αρχικά, είναι λάθος ο τρόπος με τον οποίο πολλά μαθήματα διδάσκονται. Η αποστήθιση των πληροφοριών του βιβλίου από τους μαθητές με σκοπό απλώς να τις αποτυπώσουν στην κόλλα εξέτασης δεν ωφελεί κανέναν και πουθενά. Πέρα από το ότι δεν προσφέρει ουσιαστικές γνώσεις, προκαλεί την αγανάκτηση των μαθητών, οι οποίοι καταλήγουν να μισούν το σχολείο» αναφέρει.
«Το σχολείο επιπροσθέτως δεν βοηθά στη διαμόρφωση της προσωπικότητας των παιδιών και ούτε τα προετοιμάζει για την ενήλικη ζωή. Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι τέτοιο ώστε οι μαθητές όχι απλά δεν αποκτούν νέα ενδιαφέροντα, αλλά και αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα ήδη υπάρχοντα, αφού πρέπει να μελετούν το απόγευμα πάρα πολλές ώρες» συνεχίζει.
«Συγκεκριμένα για τους μαθητές του Λυκείου, το εξεταστικό σύστημα είναι κάτι που τους επιβαρύνει ψυχικά. Πολλοί μαθητές αναγκάζονται να κρατήσουν στη ζωή τους μόνο τα μαθήματα στα οποία θα εξεταστούν στις πανελλαδικές εξετάσεις. Δεν έχουν ελεύθερο χρόνο για τους φίλους τους, την οικογένειά τους και για όποια δραστηριότητα τους ευχαριστούσε, τους διασκέδαζε ή τους κρατούσε σε καλή φυσική κατάσταση. Το υπουργείο Παιδείας έχει φροντίσει ώστε το απόγευμα (και όχι μόνο) των μαθητών να εξαντλείται αυστηρά στα φροντιστήρια εξαιτίας της τεράστιας ύλης των μαθημάτων, η οποία δύσκολα καλύπτεται από τους καθηγητές του σχολείου. Κάποιοι ίσως ωφελούνται από αυτό, σίγουρα όμως όχι οι μαθητές. Και το υπουργείο Παιδείας θα έπρεπε να δρα με γνώμονα το καλό των μαθητών».
Και καταλήγει με τις φράσεις: «Θα ζητούσα αναδιαμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Κάθε μαθητής θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως ξεχωριστό άτομο, με δική του προσωπικότητα, και το σχολείο θα έπρεπε να έχει σκοπό αυτό το άτομο να είναι έτοιμο για τη ζωή ως ενήλικος ώστε να μπορέσει να προσφέρει στην κοινωνία».
