Το 1925 ο νεαρός ελληνιστής Οκτάβ Μερλιέ ακολουθεί τη σύζυγό του στην Ελλάδα. Εκείνη, η Μέλπω Μερλιέ, θα αρχίσει την καταγραφή των δημοτικών τραγουδιών και εκείνος θα αφήσει εποχή ως καθηγητής και από το 1935 ως διευθυντής του Γαλλικού Ινστιτούτου. Είναι εκείνος που στα τέλη του 1945, ενεργοποιώντας ένα πρόγραμμα υποτροφιών της γαλλικής κυβέρνησης, θα στείλει στη Γαλλία με το θρυλικό «Ματαρόα» διακόσιους νεαρούς έλληνες επιστήμονες, διανοητές και καλλιτέχνες, δίνοντάς τους διέξοδο από τον ζόφο των Δεκεμβριανών.
Σύμφυτο με την πρωτοβουλία αυτή θα πρέπει να ήταν και το φιλόδοξο εκδοτικό σχέδιο που συλλαμβάνει την ίδια χρονιά ο Μερλιέ. Φιλέλληνας, παντρεμένος με Ελληνίδα, ο Μερλιέ ταυτόχρονα ανήκει σε μια εποχή στην οποία οι Μεγάλες Δυνάμεις ανταγωνίζονταν η μία την άλλη προκειμένου να διευρύνουν την ακτίνα της επιρροής τους. Ετσι, χρησιμοποιώντας μια ειδική επιχορήγηση του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών, δημιουργεί το 1945 την εκδοτική σειρά «Συλλογή του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών», στην οποία θα κυκλοφορήσουν μεταφρασμένα έργα ελλήνων και γάλλων λογοτεχνών. Περίπου εκατόν πενήντα υπολογίζεται ότι ήταν οι τίτλοι της σειράς, από τους οποίους περισσότεροι από εκατό παρουσιάζονται τώρα σε έκθεση στη Βιβλιοθήκη του Γαλλικού Ινστιτούτου της Ελλάδος στην Αθήνα, σε επιμέλεια της επίκουρης καθηγήτριας στο Πανεπιστήμιο της Τουρ Λουσίλ Αρνού-Φαρνού.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
