Ο Γιώργος Περρής επέλεξε να κάνει τα πράγματα με το δικό του τρόπο. Η πορεία του – η οποία εκτείνεται πια σε περισσότερες από δύο δεκαετίες- λέει πως μάλλον πήρε τη σωστή απόφαση.
Αυτό ωστόσο δε σημαίνει πως τα πράγματα κύλησαν εύκολα, ανέφελα ή ανέξοδα για εκείνον. Από αυτή τη δύσκολη αλλά τελικά απαραίτητη και πλήρως συνειδητή επιλογή του ξεκινά η συνομιλία μας, αφορμή για την οποία ήταν η κυκλοφορία του νέου του δίσκου, ενός άλμπουμ που δημιουργήθηκε μέσα σε μια περίοδο δύο ετών με συνεργάτες και συνοδοιπόρους μεταξύ άλλων την Μαρίζα Ρίζου, τον Νίκο Μωραΐτη, τον Σταύρο Σιόλα και την Παυλίνα Βουλγαράκη.
Αναρωτιέμαι εάν ταλαιπωρηθήκατε, κουραστήκατε ή ακόμα κι αν αποθαρρυνθήκατε για να κάνετε τα πράγματα με το δικό σας τρόπο;
Βεβαίως και ταλαιπωρήθηκα. Δούλεψα πολύ σκληρά. Επίσης, άργησα να καταλάβω τι ήθελα και τι δεν ήθελα. Ήξερα εξαρχής τι δεν ήθελα, αλλά χωρίς να γνωρίζω τι πραγματικά ήθελα. Μου πήρε λίγο χρόνο μέχρι να το ξεκαθαρίσω μέσα μου. Έπρεπε να ξεκινήσω από το μηδέν και να δουλέψω πολύ σκληρά.
© Ερρίκος Ανδρέου
Είχατε όμως ένα πολύ καλό εφόδιο, τη φωνή σας. Δεν ήταν αρκετό;
Αν με ρωτάτε αν αρκεί η φωνή, θα σας πω ότι δε φτάνει. Θέλει δουλειά, όρεξη, επιμονή. Με τα χρόνια έμαθα ότι και η τύχη παίζει μεγάλο ρόλο.
«Αν δεν έχουμε το θάρρος να μιλάμε για τα πράγματα που έχουν σημασία, είτε στην μουσική είτε στην ζωή, τότε συρρικνώνεται η ύπαρξή μας».
Αυτό που λέμε να βρεθείς στο σωστό σημείο στη σωστή στιγμή. Βέβαια, αν δεν έχεις δουλέψει πολύ σκληρά, και να έρθει η στιγμή δε θα μπορέσεις να αρπάξεις την ευκαιρία.
Καταλαβαίνω ότι παρότι είχατε ένα αυταπόδεικτο ταλέντο, δεν το πήρατε πολύ πάνω σας. Σωστά;
Δε θεωρούσα ποτέ ότι το ταλέντο μου ήταν αυταπόδεικτο. Εκείνο που ένιωθα ήταν η ανάγκη μου να τραγουδήσω, να αγαπήσω και να αγαπηθώ.
Δεν ξεκινήσατε δηλαδή με τη διάθεση να τα σαρώσετε όλα;
Όχι, όχι, όχι. Ήρθα όμως με την αυτοπεποίθηση ότι «έχω κάτι να σας πω». Ότι έχω ανάγκη να σας τραγουδήσω. Δεν ήθελα ποτέ να επιβληθώ. Αντιθέτως, ήθελα να με επιλέγουν.
Αν δει κανείς τους συνεργάτες σας στο άλμπουμ που μόλις κυκλοφόρησε, καταλαβαίνει ότι το καταφέρατε να σας επιλέγουν. Αλήθεια, μέσα στα καινούργια σας τραγούδια καθρεφτίζεται αυτό που ζούμε σήμερα; Το εδώ και το τώρα;
Εντελώς. Ο δίσκος αυτός είναι μια θέση για μένα. Κάθε δίσκος μου θα έλεγα πως είναι μια καρτ-ποστάλ της περιόδου στη διάρκεια της οποίας τον δούλευα.
Η συγκεκριμένη δουλειά έχει το αποτύπωμα της προσωπικής μου διαδρομής την τελευταία διετία, από οτιδήποτε εισέπραξα από τον κόσμο και την κοινωνία στην οποία ζω. Ξέρετε, πάντοτε με ρωτάνε τι τραγουδιστής είμαι. Αν είμαι ποπ ή έντεχνος…
Η προαιώνια ερώτηση…
Εγώ πάντοτε λέω ότι απλώς τραγουδώ τα θέματα που αφορούν τον άνθρωπο. Εκείνο που έμαθα λοιπόν την τελευταία διετία συνοψίζεται στον τίτλο αυτού του δίσκου: «Μαζί ή Κανείς».
Να το εκλάβουμε ως τελεσίγραφο;
Το εκφράζω πολύ λιγότερο επιθετικά από όσο το λέτε. Το μάθημα που πήρα την τελευταία διετία είναι ότι η ουσία βρίσκεται στο μαζί.
Είχα τη μεγάλη τύχη σε μια δύσκολη προσωπική συγκυρία να έχω δίπλα μου τους δικούς μου ανθρώπους. Να με προστατεύουν, να με αγκαλιάζουν, να με παρηγορούν και να με στηρίζουν με τρόπο που δεν είχα ξαναδεί ή ενδεχομένως δεν ήθελα να δω.
«Το coming out ήταν μια πολιτική απόφαση. Πιστεύω ότι καθένας μας πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να είναι χρήσιμος στην κοινωνία».
Κατάλαβα λοιπόν ότι το μαζί είναι ίσως ό,τι πιο ισχυρό υπάρχει στον κόσμο. Με το δίσκο αυτό γιορτάζω τη διαύγεια που απέκτησα απέναντι στα πράγματα, την οποία δεν είχα προηγουμένως.
Τι θα λέγατε πως κάνετε σωστά και καταφέρνετε να υπάρχετε και κυρίως να απασχολείτε κυρίως με τη μουσική σας; Ποιος είναι ο αλγόριθμος του επιτυχημένου καλλιτέχνη;
Δεν μπορώ να σας πω τι πρέπει να κάνει κάποιος με την έννοια της γενικότητας όπως με ρωτάτε. Μπορώ να σας πω τι έκανα εγώ. Δεν είχα ποτέ μία χειριστική τάση απέναντι στην καριέρα μου.
Εκανα αυτό που ένιωθα με όση περισσότερη αλήθεια μπορούσα έτσι ώστε να είμαι συνεπής απέναντι στις αξίες και στα πιστεύω μου. Από πολύ μικρός αντιλήφθηκα ότι η μουσική αξία ενός καλλιτέχνη δεν είναι ποτέ λιγότερη ή περισσότερη από την ανθρώπινη.
Γι’ αυτό λοιπόν μου ήταν πολύ σημαντικό να παραμείνω πιστός στις αξίες μου, στη μουσική, στα θέλω μου, στην αισθητική μου. Να μείνω συνεπής στο όνειρο που είχα ως παιδί.
© Ερρίκος Ανδρέου
Εκείνο το παιδί, ο μικρός Γιώργος που ήθελε να γίνει τραγουδιστής, τι λέει τώρα στο μεγάλο Γιώργο που είναι 23 χρόνια στη σκηνή;
Ωραία τα πήγαμε. Πολύ ωραία τα πήγαμε. Μη φοβάσαι τίποτα.
Η ματαιοδοξία δεν πήρε ποτέ το πάνω χέρι; Εννοώ έχετε κάνει σημαντικές συνεργασίες, έχετε εμφανιστεί σε κάποιες από τις πιο εμβληματικές αίθουσες στον κόσμο, έχουν πει και έχουν γράψει πολύ σημαντικοί άνθρωποι για σας. Δεν είπατε ποτέ «τα έχω κάνει όλα»;
Μου συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Ίσως γιατί μεγάλωσα σε ένα σπίτι που μου εμφύσησε αυτές τις αρχές. Από παιδί η μητέρα μου φρόντιζε να μην πάρουν τα μυαλά μου αέρα.
«Hξερα εξαρχής τι δεν ήθελα, αλλά χωρίς να γνωρίζω τι πραγματικά ήθελα. Μου πήρε λίγο χρόνο μέχρι να το ξεκαθαρίσω μέσα μου».
Μου έδειχνε παραδείγματα ανθρώπων και καλλιτεχνών που δούλευαν πολύ σκληρά και ήταν πολύ τίμιοι απέναντι στην τέχνη τους. Θα ήταν μεγάλη αγνωμοσύνη απέναντι στα δώρα μου έφερε η μουσική να θεωρήσω ότι τα έχω κάνει όλα. Τίποτα δεν είναι πραγματικά κατακτημένο στην ζωή.
Το κοινό τι πιστεύετε ότι εκτιμά σε σας;
Νομίζω ότι βλέπουν έναν άνθρωπο που είναι πολύ κοντά τους, έναν τραγουδιστή που εκφράζει μέσα από τη μουσική αυτό που νιώθουν. Και αυτό είναι υπεραρκετό.
Το coming out που αποφασίσατε να κάνετε πριν από λίγα χρόνια άλλαξε τη σχέση σας με το κοινό;
Αυτό για μένα ήταν μια πολιτική κίνηση. Ήταν μια πολιτική απόφαση. Πιστεύω ότι καθένας μας πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να είναι χρήσιμος στην κοινωνία. Αν μπορούσα λοιπόν να φανώ χρήσιμος με το παράδειγμά μου έστω σε έναν άνθρωπο, όφειλα να το κάνω.
Άρα δεν το μετανιώνετε;
Καθόλου. Υπάρχουν στιγμές που πρέπει να μιλήσεις όχι για να αλλάξεις τον άλλον, αλλά γιατί αν δεν μιλήσεις θα αλλάξεις εσύ ο ίδιος. Εγώ λοιπόν στη δεδομένη στιγμή θεωρούσα ότι είχα πραγματικά υποχρέωση να το κάνω.
Αν δεν έχουμε το θάρρος να μιλάμε για τα πράγματα που έχουν σημασία, είτε στην μουσική είτε στη ζωή, τότε συρρικνώνεται η ύπαρξή μας.
Κεντρική Φωτογραφία: Ερρίκος Ανδρέου
