Η Μαριάννα Πουρέγκα ανήκει σε εκείνους τους ανθρώπους που κουβαλούν μια σιωπηλή ένταση. Μια ηρεμία που κρύβει βάθος. Αν έπρεπε να συστηθεί με μια εικόνα, αυτή θα ήταν «ένα σώμα που κολυμπάει για ώρες βαθιά στη θάλασσα και επιπλέει ανάσκελα κάτω από τον ήλιο, παίρνοντας βαθιές ανάσες». Η αγάπη της για το θέατρο υπήρχε πάντα.
«Απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου συμμετείχα σε οτιδήποτε θεατρικό στο σχολείο, σκάρωνα σκετσάκια με τους φίλους μου, στο σπίτι μεταμφιεζόμουν και έκανα τους δικούς μου να γελάνε» θυμάται. Παρ’ όλα αυτά, βρέθηκε να σπουδάζει «ένα αντικείμενο όχι ακριβώς της προτίμησής μου». Η γνωριμία με έναν άνθρωπο που ασχολούνταν με το θέατρο της ξύπνησε την παλιά της ορμή.
«Με το που έδωσα εξετάσεις στη δραματική σχολή του ΚΘΒΕ ένιωσα ότι ανήκω εκεί. Ηταν σαν να κούμπωσε κάτι, σαν να γειώθηκα, σαν να ανάσανα αληθινά». Σήμερα, την απολαμβάνουμε τηλεοπτικά ως Ελένη στη σειρά του Mega «Μια νύχτα μόνο» και θεατρικά ως Σάρα «Στο άρωμα γυναίκας» στο θέατρο Βρετάνια.
Στη σειρά «Μια νύχτα μόνο» τι ήταν αυτό που σας τράβηξε στο σενάριο;
«Είναι πολύ ανθρώπινο σενάριο, έχει χαρακτήρες και καταστάσεις που συναντάμε όλοι μας καθημερινά. Οι ήρωες είναι τρισδιάστατοι. Δεν είναι μόνο καλοί ή κακοί. Εχουν πάθη, λάθη, ανασφάλειες, τραύματα, δεύτερες σκέψεις. Υπάρχει πάντα μία αιτία πίσω από την κακότητα κάποιου, όπως υπάρχουν και σκοτεινά σημεία σε κάποιον φωτεινό και ευδιάθετο άνθρωπο.
Είναι μέρος της ζωής όλα αυτά και έχει ενδιαφέρον και σημασία να μεταφέρονται σε ένα σενάριο, γιατί έτσι προκύπτει μια πιο άμεση και αληθινή ταύτιση του τηλεοπτικού κοινού με αυτό που βλέπει».
Η Ελένη παρουσιάζεται ως ένας ήρεμος, φωτεινός χαρακτήρας, αλλά με βαθιές εσωτερικές ρωγμές. Πώς την προσεγγίσατε;
«Η Ελένη, ναι, έχει πολλές αντιφάσεις, είναι καλή και τρυφερή, αλλά την ίδια στιγμή έχει φοβερά τραύματα που την κάνουν ανασφαλή και επιρρεπή στο αλκοόλ. Μία ορθοποδεί και μία παραπαίει. Κάποια κομμάτια της τα καταλαβαίνω και ταυτίζομαι, κάποια άλλα όχι.
Οπως και να ‘χει όμως, την προσεγγίζω με πολύ τρυφερότητα γιατί σε κάθε της στιγμή διακρίνω την ευαλωτότητά της, την ανάγκη της για αγάπη και συναισθηματική ηρεμία. Το κομμάτι που με δυσκολεύει περισσότερο είναι αυτό του αλκοόλ, γιατί το θεωρώ πολύ ευαίσθητο ζήτημα για πολύ κόσμο εκεί έξω. Προσπαθώ να το αγγίξω με την απαλότητα και την αξιοπρέπεια που έχει ένας εθισμένος άνθρωπος, που έχει επίγνωση της κατάστασής του, αλλά δεν του είναι κι εύκολο να την αλλάξει».
Η φιλία της με την Αρετή έχει βαθιές ρίζες και φαίνεται ακλόνητη, αλλά ο έρωτας για τον Σταύρο δημιουργεί συγκρούσεις. Μπορεί αυτό να χαλάσει τη φιλία τους; Εσείς πώς αντιλαμβάνεστε τη γυναικεία φιλία;
«Ακριβώς επειδή η Ελένη είναι ένας εθισμένος και ένας βαθιά πληγωμένος άνθρωπος από την προδοσία της αδελφής της, καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί εύκολα να διαχειριστεί όλες τις καταστάσεις ήρεμα και ώριμα. Ξεφεύγει, αδικεί, διαστρεβλώνει τα γεγονότα και τις συμπεριφορές, με αποτέλεσμα να τραυματίζει, πέρα από τον εαυτό της, και τις σχέσεις με τους ανθρώπους της. Θέλω να πιστεύω πως δεν θα χαλάσει η σχέση της με την Αρετή, γιατί πάνω απ’ όλα είναι μια καλή και στοργική φίλη.
Η γυναικεία φιλία θεωρώ πως είναι σωτήρια. Οταν βρεις μία φιλενάδα που να μπορείς να της εκμυστηρευτείς το οτιδήποτε χωρίς δεύτερη σκέψη, που να σε κάνει να νιώθεις ασταμάτητη κι ατρόμητη, που να σου λείπει όταν βιώνεις κάτι συναρπαστικό και δεν είναι εκεί, μην την αφήσεις ποτέ. Ακουσα κάπου πρόσφατα ότι η ανδρική φιλία είναι “το στεκόμαστε πλάι-πλάι και κοιτάζουμε προς τα έξω”, ενώ η γυναικεία φιλία είναι “το στεκόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο και κοιτάζουμε στο βάθος, σκάβουμε προς τα μέσα”. Μου άρεσε πολύ σαν εικόνα και νιώθω ευγνώμων που έχω τέτοιες φίλες στη ζωή μου».
Υπάρχει κάποια γυναίκα στη ζωή ή στη δουλειά σας που νιώθετε ότι λειτούργησε ως «φάρος»;
«Πρώτα απ’ όλα η μαμά μου και η γιαγιά μου, που είναι δύο πολύ δυνατές γυναίκες, που έχουν καταφέρει πολλά στη ζωή τους, έχουν ξεπεράσει σκοπέλους και δεν αφέθηκαν στα βάρη της ζωής. Μου έμαθαν και οι δύο να διεκδικώ με θάρρος ό,τι νιώθω ότι μου αξίζει. Να μη φοβάμαι, να μη δειλιάζω. Και μετά φυσικά οι σπουδαίες φίλες μου που μου μαλακώνουν την ψυχή και με γεμίζουν χαρά, αγάπη και με κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Οπως η Νατάσσα μου, που έχει ένα πιο ξεχωριστό μέρος στην καρδιά μου και που μου λείπει πολύ γιατί είναι στη Θεσσαλονίκη και δύο χρόνια τώρα που έχω έρθει στην Αθήνα παλεύω κάθε μέρα να βρω τρόπο να υπάρχω χωρίς αυτήν εδώ μαζί μου».
Θεατρικά ενσαρκώνετε τη Σάρα στο «Αρωμα γυναίκας». Τι σας άγγιξε περισσότερο στον χαρακτήρα της;
«Η Σάρα είναι ένα κορίτσι πολύ γοητευτικό, πολύ ξεχωριστό. Ξέρει ακριβώς τι θέλει και πώς να το διεκδικεί. Αγαπάει και αυτό είναι ιερό για την ίδια, δεν τη μετακινεί καμία δυσκολία. Κάποιος τη λέει πεισματάρα κι αυτή απλώς γελάει γιατί ξέρει ότι δεν είναι πείσμα αυτό που έχει αλλά πίστη. Ακλόνητη πίστη στον έρωτα. Αυτό με άγγιξε περισσότερο. Η γλύκα της αυτή και η επιμονή της».
Ποιο μήνυμα ή συναίσθημα θέλετε να κρατήσει ο θεατής μετά το φινάλε της παράστασης;
«Την τρυφεράδα της παράστασης γενικά και ίσως αυτή τη φράση που με κάνει να κλαίω κάθε βράδυ. “Χρειάζεται αγάπη για να καλλιεργηθεί και να βλαστήσει η αγάπη”. Στην εποχή που ζούμε, με όλα αυτά τα τερατώδη που συμβαίνουν γύρω μας, μας χρειάζεται να το θυμίζουμε στους εαυτούς μας αυτό συνεχώς. Αν με ρωτάτε, πρέπει να ξεχυθούμε εκεί έξω και να μοιράζουμε αγάπη ο ένας στον άλλον, δεν υπάρχει άλλη σωτηρία».
Πώς είναι η συνεργασία σας με τους συναδέλφους σας στη σκηνή; Υπάρχει κάτι που σας εμπνέει στη συνεργασία με την Ξένια Καλογεροπούλου;
«Είναι όλοι και όλες πλάσματα αγαπημένα, τρυφερά, ευγενικά, όμορφα, καλοπροαίρετα, χαίρεσαι να δουλεύεις μαζί τους. Είμαστε σαν ζεστή αγκαλιά, γι’ αυτό η παράσταση βγάζει αυτή την τρυφεράδα που ανέφερα πριν. Οσο για την Ξένια, να άλλη μία γυναίκα που γνώρισα πρόσφατα κι όμως λειτουργεί ήδη σαν φάρος για εμένα.
Είναι μία απίστευτη γυναίκα, τόσο ευφυής, τόσο τρυφερή, τόσο αστεία, έχει τέτοια δίψα για ζωή. Την αγάπησα βαθιά όταν έπαιξα την “Ελίζα” της πριν από χρόνια και τώρα που τη γνωρίζω καταλαβαίνω απόλυτα γιατί έχει γράψει αυτό το έργο και τόσα άλλα μαγικά έργα κι έχει καταφέρει όλα αυτά τα σπουδαία στη ζωή της. Είμαστε πολύ τυχεροί που την έχουμε εκεί μαζί μας».
