Το 1955 ο Γιώργος Καφταντζής από τις Σέρρες, αγαπημένος φίλος του Μανόλη Αναγνωστάκη, ποιητής και πρωτοστάτης στην έκδοση του περιοδικού «Ξεκίνημα» και γνωστός στην ΕΠΟΝ ως «Μαλέας», έγραφε γι’ αυτόν: «Tον θυμήθηκα ψηλόν, αδύνατο, με έντονα χαρακτηριστικά και δυο μάτια διαρκώς ανήσυχα που σπίθιζαν γλυκά πίσω απ’ τα χοντρά μυωπικά γυαλιά του. Ενας αέρας λεβεντιάς και μια περήφανη ευγένεια ξεχύνονταν διαρκώς από πάνω του, με κάποιον τρόπο που έπειθε πως δεν θα υποχωρούσαν ούτε μπροστά στον θάνατο.
Κλεισμένος πάντα μέσα στο απόμερο γραφείο του, μελετούσε ή έγραφε τριγυρισμένος από πολύχρωμους Γκογκέν και Πικασό, από κάθε λογής όργανα μουσικά, πίπες, μικροπράγματα κι ένα σωρό διαλεχτά βιβλία, όλα άδετα στα ράφια τους. Aπ’ τα παράθυρα του σιωπηλού γραφείου του σκοτεινές ράχες από άχαρες, πανύψηλες πολυκατοικίες πρόβαλλαν, και τίποτ’ άλλο. Tότε ήταν ερωτευμένος με το Λόρκα μα θαύμαζε και τον Kαβάφη. Mου μένει ζωντανή ακόμα η παιδιάστικη σαστισμάρα του, όταν του έφερνα νέα απ’ τους μεγάλους κάμπους μας. […] Ηταν τότε που όλα μέσα του πήγαιναν συνταιριασμένα και καλά. Ζούσε ακόμα ο Αναγνωστάκης του στίχου: “Γιατί κι η ίδια η ζωή, Δημήτρη, είναι κι αυτή όμορφη”. O Aναγνωστάκης τού “Xάρης 1944″».
Τον είχα γνωρίσει τον Μαλέα. Διαβάζοντας την περιγραφή του για την κάμαρη του ποιητή και για τα μουσικά όργανα, θυμήθηκα ότι, στο πρώτο σπίτι που νοίκιασαν στην Πεύκη όταν ήρθαν από τη Θεσσαλονίκη το 1978, είχε στον τοίχο κρεμασμένη μια κιθάρα. Δεν τον είχαμε δει ποτέ να παίζει.
Μια βραδιά του 1984 ήμασταν λίγοι φίλοι μαζεμένοι, μαζί και η ποιήτρια και αγαπημένη φίλη Αμαλία Τσακνιά με τον άνδρα της. Η Αμαλία, πάσχοντας από ανίατη νόσο, πραγματοποιούσε μια από τις τελευταίες εξόδους της. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά. Τότε ο Αναγνωστάκης σηκώθηκε, ξεκρέμασε την κιθάρα και άρχισε το τραγούδι με έναν δικό του προσωπικό τρόπο, τονίζοντας τις λέξεις και χτυπώντας τις χορδές. Σμίξαμε όλοι τις φωνές μας. Ομορφα, νοσταλγικά τραγούδια από τα παλιά, τραγούδια της δεκαετίας του πενήντα και Τσιτσάνη. Η φωνή του μας οδηγούσε, σ’ αυτό το δώρο προς την Αμαλία.
Η κυρία Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου είναι ομότιμη καθηγήτρια Νεοελληνικής Φιλολογίας του ΑΠΘ.
