Είναι γνωστό τι κάνει ο διάβολος όταν δεν έχει δουλειά. Στην Ελλάδα αντιθέτως τσακωνόμαστε για τον Καποδίστρια.
Δύσμοιρος ο κυβερνήτης. Δεν φτάνει που τον «έφαγαν» μπαμπέσικα οι Μαυρομιχαλαίοι, ανακηρύχθηκε με διακόσια χρόνια καθυστέρηση και σε περίπου ίνδαλμα της εγχώριας Ακροδεξιάς.
Της εθνικώς σκεπτόμενης, το διευκρινίζω.
Μέχρι πόσοι υπουργοί αρνήθηκαν να χρηματοδοτήσουν την ταινία για το ίνδαλμά τους μας αποκάλυψε ένα ακροδεξιό έντυπο.
Τέτοιες ντροπές.
Φυσικά κανείς μας δεν υποψιαζόταν έως τώρα ότι ο δολοφονημένος κυβερνήτης ήταν ένα είδος Ορμπαν των αρχών του 19ου αιώνα.
Φαίνεται όμως ότι τα πάρε-δώσε που είχε με τη Ρωσία θεωρήθηκαν επαρκές βιογραφικό για τους εγχώριους οπαδούς του Πούτιν.
«Δικός μας» σου λέει ο άλλος.
Η Ρωσία όμως δεν ήταν παρά μια πλευρά της δραστηριότητάς του.
Είμαστε βέβαιοι ας πούμε πως αν ο αδικοχαμένος κυβερνήτης είχε σταλεί όχι στο Ναύπλιο αλλά δήμαρχος σε κάποια μακεδονική κωμόπολη θα είχε καταστείλει κάθε αντεθνική απόπειρα να τραγουδούν τα πανηγύρια στα «ντόπια».
Η απολυταρχική συμπεριφορά του άλλωστε προκύπτει κι από συγκεκριμένες πλευρές της πολιτείας του. Οπως:
– Δεν ίδρυσε ούτε μία ανεξάρτητη διοικητική Αρχή. Και πάλι καλά που δεν είχε γεννηθεί ακόμη ο κύριος Ράμμος να τον περιλάβει.
– Δεν νομιμοποίησε τον γάμο των ομοφύλων και δεν επεκτείνομαι.
– Δεν προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο πριν φυλακίσει τον Πετρόμπεη. Ευλόγως οι Μαυρομιχαλαίοι πήραν ανάποδες με τέτοια περιφρόνηση στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση, μεταξύ μας ούτε ο Πλεύρης δεν τα κάνει αυτά.
– Δεν έθεσε ζήτημα «διακυβερνησιμότητας» του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Παρ’ όλο που είναι βέβαιο πως δεν θα ήταν καθόλου εύκολο να το κυβερνήσει κανείς με τόσους κουμπουροφόρους γύρω του.
– Αδιαφόρησε για τα θεμέλια του «κράτους δικαίου» και δεν βρήκε έναν συνταγματολόγο της προκοπής να μαζέψει τα ασυμμάζευτα.
Μην τον παρεξηγήσουμε, όμως. Δεν φέρει την ευθύνη όλων των παραλείψεων.
Είναι βέβαιο ότι θα τον είχε απασχολήσει σοβαρά η υπόθεση Predator, όπως όλους μας. Αλλά τότε δεν υπήρχαν τηλέφωνα και δεν μπορούσαν να παρακολουθούνται.
Επίσης, ούτε τρένα υπήρχαν για να συγκρούονται, να δολοφονούνται οι επιβαίνοντες και να τρέχουμε μετά να ρωτάμε τον Πούτιν αν πήρε χαμπάρι το ξυλόλιο από τους δορυφόρους.
Βεβαίως την ταινία δεν την έχω δει ακόμη. Θα σπεύσω όμως μόλις ολοκληρωθούν τα αφιερώματα στην Μπριζίτ Μπαρντό που με κρατούν ξάγρυπνο.
Είναι βέβαιο ότι δεν θα με απογοητεύσει.
Αλλωστε «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Ούτε η Αγία Ρωσία, παρεμπιπτόντως!
