Το Πολυτεχνείο, ως μήνυμα, ήταν, είναι και παραμένει επίκαιρο. Η εξέγερση των φοιτητών απέναντι στη χούντα των συνταγματαρχών που συμπαρέσυρε μια ολάκερη κοινωνία δεν αφέθηκε ποτέ στη λήθη και ταξιδεύει από χρονιά σε χρονιά ως μια ανεξίτηλη ιστορική παρακαταθήκη.
Τα αιματηρά γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου άφησαν πίσω τους δεκάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες. Ακόμη περισσότεροι συνελήφθησαν και βασανίστηκαν. Το στρατιωτικό καθεστώς δεν έπεσε εκείνη τη βραδιά, αλλά η βαθιά πληγή που του άνοιξε η μαζικότητα της αντίδρασης δεν έκλεισε ποτέ.
52 χρόνια αργότερα η μνήμη ταξιδεύει από το χθες στο σήμερα. Τέσσερις φοιτητές του τότε κάθονται τώρα ο ένας απέναντι στον άλλον και όχι μόνο θυμούνται εκείνες της τρεις ημέρες ελευθερίας και άμεσης δημοκρατίας, αλλά συζητούν για τους λόγους που το 2025 η μνήμη για Πολυτεχνείο δεν σβήνει.
Ο Στέλιος Λογοθέτης, ο Γιώργος Οικονόμου, ο Δημήτρης Παπαχρήστος και ο Δημήτρης Χατζησωκράτης μεταφέρουν μέσω του Βήματος εικόνες και σκηνές που χάραξαν τη ζωή των ίδιων και των γύρω τους.
Στις 3:00 το ξημέρωμα το τανκ έπαιρνε φόρα κι έριχνε την κεντρική πύλη επί της Πατησίων, αλλά το Πολυτεχνείο αντέχει ως το 2025.
