Έξι (νέα) άλμπουμ που το καθένα έχει λόγο ακρόασης. Ενώ όμως όλα τα φώτα πέφτουν στην ντίβα Mariah Carey και στην τελευταία εργασία της «Here for It All», που σαφώς έχει ενδιαφέρον, την παράσταση κλέβουν το «Cover Girl» της Lady Wray και το ντεμπούτο των Cords. Αξιόλογες και οι δισκογραφικές προσπάθειες των Bright Eyes, Cate Le Bon, Doja Cat.
Υπάρχει φυσικά και η Taylor Swift για την οποία θα επανέλθουμε.
Mariah Carey | «Here for It All»
Το 16ο στούντιο άλμπουμ της ντίβας είναι προσεκτικά δομημένο, εκπληκτικά ειλικρινές όσον αφορά στην τρέχουσα κατάσταση της φωνής της. Έντεκα τραγούδια χωρίς ιδιαίτερο μακιγιάζ, που το κάνουν ενδιαφέρον.
Η φωνή της, δύναμη της φύσης, που εκτόξευσε την καριέρα της στη στρατόσφαιρα, είναι συχνά βραχνή στο άλμπουμ. Κατά καιρούς, η βραχνή της φλερτάρει με την εναλλακτική τονικότητα. Υπάρχουν πλούσια φωνητικά στο «Here for It All» για τα οποία είναι γνωστή η Carey. Επιλέγει την ρεαλιστική απεικόνιση του πού βρίσκεται τώρα ως τραγουδίστρια. Η σκληρότητα της είναι σαγηνευτική, φέρνοντας μια δακρυσμένη ρεαλιστικότητα στους ευάλωτους στίχους της αναδεικνύοντας παράλληλα τον ψυχικό της κόσμο. Όπως για παράδειγμα στην μπαλάντα« My Love » των Paul McCartney and Wings. Μπαλάντα που έχει απίθανη χροιά.
Το άλμπουμ είναι ευχάριστη συλλογή από καλοδομημένες μελωδίες που χαρακτηρίζουν την παραγωγή της Carey. Κλίνει προς έναν ήχο full-band, ιδιαίτερα στις συνεργασίες του με τον Anderson Paak και τον μουσικό διευθυντή της Carey, Daniel Moore II, αν και υπάρχουν και μπάσες ηλεκτρονικές μπαλάντες, όπως το νευρικό εναρκτήριο τραγούδι «Mi», το υπέροχο single με καραϊβική ατμόσφαιρα «Sugar Sweet« και το απολαυστικό «Confetti and Champagne».
Το τελευταίο άλμπουμ της ντίβας κλίνει προς μια έντονα ρετρό ατμόσφαιρα, με μπαλάντες που θυμίζουν θρύλους της Motown και κομμάτια με γρήγορο ρυθμό που αντλούν έμπνευση από την ντίσκο και τη φανκ αν και φαίνεται κολλημένη στο παρελθόν της. R&B και… περίεργη ντίσκο της δεκαετίας του ’70.
+ : η δύναμη της φωνής της
– : η προσκόλληση στο παρελθόν (της)
4 / 5
Bright Eyes | «Kids Table»
Μετά το ολοκληρωμένο άλμπουμ τους, «Five Dice, All Threes» , οι Bright Eyes δοκιμάζουν αρκετές διαφορετικές εφαρμογές της συναισθηματικά φορτισμένης τραγουδοποιίας τους στο EP οκτώ τραγουδιών Kids Table.
Τραγούδια όπως το ομώνυμο κομμάτι και το folk strumming του «Cairns (When Your Heart Belongs to Everyone)», δείχνει ότι το γκρουπ από την Νεμπράσκα συνεχίζει να βαδίζει, στο ίδιο ποιοτικό μονοπάτι. Κήμπορντς, φωνητικά και κρουστά δημιουργούν indie pop/rock αρμονίες, όπως για παράδειγμα το ηλιόλουστο ska «1st World Blues».
Όπως και να έχει και τα οκτώ τραγούδια του EP, έχουν το ενδιαφέρον τους, δημιουργώντας, ευχάριστο όσο και πρωτότυπο ακουστικό / ερμηνευτικό σύνολο. Αχτίδα φωτός σε μουντούς καιρούς.
+ : αχτίδα φωτός, στις σκιές ενός ξεφτισμένου αμερικανικού ονείρου
– : τα συχνά προβλέψιμα μουσικά τους μονοπάτια
3, 5 / 5
Cate Le Bon | «Michelangelo Dying»
Η Cate Le Bon είναι Ουαλή μουσικός, τραγουδοποιός και παραγωγός δίσκων. Ενώ τραγουδάει και στα αγγλικά και στα ουαλικά. Το τελευταίο, 7ο – άλμπουμ, το συνέθεσε μετά από ερωτική απογοήτευση. Φανερή η διάθεσή της σε στίχους και μουσική ενώ τα τραγούδια της συνδυάζουν περίτεχνες ενορχηστρώσεις και μελωδίες που φουσκώνουν σαν μπαλόνια κατά την εξέλιξή τους.
Το «Michelangelo Dying» είναι πυκνό και μυστηριώδες, μερικές φορές με τρόπους που είναι αμβλείς και μερικές φορές επιδεικνύοντας τόσο ευάλωτη τρυφερότητα που είναι σοκαριστική. Προσωπικό άλμπουμ το οποίο συνδυάζει, indie folk/ rock και neo-psychedelia.
+ : οι περίτεχνες ενορχηστρώσεις και μελωδίες
– : ιδιαιτέρως προσωπικό άλμπουμ
4 / 5
Doja Cat | «Vie»
Η ποπ της δεκαετίας του ΄80, προσαρμοσμένη στο 2025, δεν θα μπορούσε να μην είχε και rap. H Αμερικανίδα σταρ στα 29της χρόνια, παρουσιάζει το ποπ γλύκισμά της. Φιλτράροντας τη μουσική του παρελθόντος, παρουσιάζει την δική της σέξι, κουλ, , διασκεδαστική περσόνα της. Ζεστά φωνητικά, σε ένα άλμπουμ που ξεχωρίζει, το πρώτο single «Jealous Type»,. «Παγωμένος» ύμνος για κλαμπ χτισμένος γύρω από ένα συνθετικό, whip-crack electro-R&B groove.
Είναι ένα έξυπνο throwback, που θυμίζει συναρπαστικά την Janet Jackson στην πιο σωματική της ένταση. Ωστόσο, όπως συμβαίνει με όλο το «Vie», υπογραμμίζει τη δύναμη της Doja Cat ως η ντίβα που έχει τον έλεγχο εδώ.
+ : ποπ γλύκισμα
– : η πολλή ζάχαρη δημιουργεί προβλήματα
3,5 / 5
Lady Wray | «Cover girl»
Η Nicole Monique Wray, γνωστή ως Lady Wray, Αμερικανίδα τραγουδοποιός και μουσική παραγωγός, παρουσιάζει την νέα της retro – soul, funk, neo – disco εργασία της και μας κάνει να ατενίζουμε το φθινόπωρο με την μέγιστη αισιοδοξία.
Κυριαρχείται από αίσθηση ανάτασης, η προκαλείται τόσο από τους στίχους όσο και από τις πιο έντονες γεύσεις της disco, funk και gospel.
Κορυφαία στιγμή του «Cover Girl» είναι το ομότιτλο τραγούδι, μόνο φωνητικά και πιάνο, ενθαρρυντική μπαλάντα, αντίδοτο στην απομόνωση και την αρνητική εικόνα του εαυτού μας. Το ακαταμάχητο πνεύμα της δημιουργού γεμίζει ακόμη και τις λίγες στιγμές που δεν είναι όλες ηλιόλουστες, μέχρι και την αντανάκλαση που συμβαίνει πριν από την κίνηση των ποδιών και των χειροκροτημάτων στο τελευταίο «Calm».
+: η ρετρό soul, funk αλλά και disco αισθητική της
-: είναι λιγότερο «ελεύθερη» από ό,τι θα θέλαμε
4, 5 / 5
The Cords | «The Cords»
Μεγαλώνοντας στο Ινβερκιπ της Σκωτίας, οι αδερφές Εύα και Γκρέις Τεντέσκι έμαθαν να παίζουν πολλά μουσικά όργανα και στα μέσα της εφηβείας τους αποφάσισαν να ξεκινήσουν το δικό τους συγκρότημα, όταν κανένας από τους συνομηλίκους τους δεν ήταν τόσο ενθουσιασμένος με την indie ποπ των δεκαετιών του ’80 και του ’90.
Με την μικρότερη αδερφή Εύα να τραγουδάει και να παίζει κιθάρα, και την Γκρέις να προτιμά τα ντραμς, αυτοαποκαλούνταν Cords. Η πρώτη πραγματική εμφάνιση του ντουέτου ήταν ως support sτους Vaselines στη Γλασκόβη το δεύτερο εξάμηνο του 2023. Όχι μόνο δεν τα πήγαν άσχημα αλλά υπέγραψαν συμβόλαιο με δισκογραφική εταιρεία.
Το ντεμπούτο τους άλμπουμ, περιλαμβάνει 13 κομμάτια που διαρκούν 30 λεπτά. Ξεκινούν με το εξαιρετικά σέξι, ανοδικό «Fabulist», συνεχίζουν σημειώνοντας την αλλαγή με το πέρασμα του χρόνου στο αγωνιστικό «October», ελάχιστη υπερβολή στο «Rather Not Stay» και μετατρέπουν την ανησυχία σε αυτοπεποίθηση στο «Bo’s New Haircut» Αλλού, τολμούν πιο αποφασιστικά να κάνουν noise pop σε κομμάτια όπως το «You», στο πιο στοχαστικό, «Weird Feeling» και shoegaze «Yes It’s True».
Κυριαρχούν οι μελωδίες και οι απλοί στίχοι αποκαλύπτουν μια σοφία πέρα από την ηλικία τους.
+ : κιθαριστική indie pop / rock που φέρνει χαμόγελα
– : ένα κλικ μακριά από το τέλειο
4,5 / 5
