Τουλάχιστον είναι καθησυχαστικό που ο νέος υπουργός Μετανάστευσης Θάνος Πλεύρης δείχνει ευαισθησία για τα χρήματα του ευρωπαίου πολίτη και κατά συνέπεια του Έλληνα φορολογούμενου, όταν αφορά αυτά που δίνονται για τη σίτιση στις δομές των αιτούντων ασύλου.
Ανησυχία που δεν δείχνει όταν η Ελλάδα τρώει πρόστιμο 400 εκατομμύρια ευρώ για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Εκεί η κρατική αντίδραση ήταν ένα συλλογικό «έλα μωρέ, θα το δούμε». Η ανησυχία ξεχειλίζει όταν κάποιος πρόσφυγας – γιατί μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με το υπουργείο Μετανάστευσης, οι αιτούντες άσυλο είναι οι πολίτες τρίτης χώρα, οι οποίοι καταθέτουν αίτηση διεθνούς προστασίας, το καθεστώς πρόσφυγα και το καθεστώς επικουρικής προστασίας- τρώει δύο αραβικές πίτες παραπάνω ή όταν του προσφέρεται το «προνόμιο» να διαλέξει ανάμεσα σε φασολάκια και μπιφτέκια.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο κ. Πλεύρης δήλωσε πως ζήτησε να επανεξεταστεί το “ξενοδοχειακού τύπου” μενού στις δομές, γιατί –όπως είπε– το υπουργείο Μετανάστευσης δεν είναι ξενοδοχείο. Είναι άλλωστε γνωστό ότι στα ξενοδοχεία, η ημιδιατροφή χρεώνεται πάντοτε παραπάνω. Η ανησυχία του υπουργού για τα «λεφτά του Ευρωπαίου πολίτη» είναι συγκινητική. Τα 6,88€ ημερησίως για τρία γεύματα σε έναν αιτούντα άσυλο φαίνεται πως αποτελούν αιτία δημοσιονομικού πανικού.
Φυσικά, το γεγονός ότι η Ελλάδα θα πληρώσει το μάρμαρο για τις μαϊμού επιδοτήσεις μέσω ΟΠΕΚΕΠΕ δεν φαίνεται να προκαλεί τον ίδιο δημόσιο προβληματισμό για τον ίδιο. Γιατί να το κάνει άλλωστε; Εκεί δεν υπάρχουν ψάρια και κρέατα για να δημιουργήσουν την ίδια αγανάκτηση.
Στο κάτω κάτω, τι να σκεφτεί κανείς όταν βλέπει την πολιτεία να στέλνει το μήνυμα ότι είναι πιο ενοχλητικό να ταΐζεις έναν άνθρωπο, παρά να χάνεις εκατομμύρια ευρώ σε ένα σκάνδαλο αγροτικών επιδοτήσεων;
Αφού ήθελαν να έρθουν στη χώρα μας, προφανώς να ταλαιπωρηθούν, να τρώνε λιτά, όπως αρμόζει στην κατάστασή τους. Όπως είπε και ο υπουργός, πρέπει να βρεθεί αυτή η ενδιάμεση κατάσταση. Δηλαδή, εκείνο το φαγητό μεταξύ του αρακά και του κοτόπουλου. Ετσι και αλλιώς, δεν έτρωγαν έτσι και στη χώρα τους.
Το ζήτημα είναι ότι οποιος ψάχνει να χτίσει σκληρό προφίλ με μενού λιτότητας για αιτούντες άσυλο, καλό είναι πρώτα να δείξει την ίδια πυγμή στα σκάνδαλα που πληρώνει μετρητοίς ο φορολογούμενος. Διαφορετικά, φαίνεται πως ο αληθινός στόχος του δεν είναι η εξοικονόμηση – είναι το σήμα προς το κοινό ότι «είμαστε αυστηροί με τους αδύναμους».
Ένα σήμα φτηνό όσο μια αραβική πίτα – και εξίσου άδειο.
