Η εύρεση δρομολογίου για Γαύδο μεταμνημονιακά έχει γίνει σπαζοκεφαλιά, όχι απαραίτητα λόγω κόστους ή διασημότητας του ακριτικού νησιού, αλλά περισσότερο λόγω οργανογράμματος των τοπικών ακτοπλοϊκών εταιρειών.
Αντίθετα, στην περίοδο των μνημονίων, μια απόφαση της στιγμής, να διαφύγεις στην έδρα της μυθικής Καλυψούς, ήταν «παιχνιδάκι» στην υλοποίησή της.
Το αυτό έπραξα λοιπόν κι εγώ τότε – παραμονές δημοψηφίσματος – χωρίς δεύτερη σκέψη, ενώ τώρα σπάω το κεφάλι μου να δω, αν και πώς θα καταφέρω να αποδράσω στον αγαπημένο προορισμό.
Έρχομαι εδώ να εξηγήσω, ποιος άνεμος με έβγαλε στη Γαύδο, αρχές Ιουλίου του 2015 και όχι μπροστά σε κάποια κάλπη, να αναλαμβάνω την… «ατομική μου ευθύνη» – προσφιλής έκφραση των τελευταίων κυβερνήσεων της ΝΔ και του πρωθυπουργού της – στην… εθνική απόφαση για την αποδοχή ή όχι του σχεδίου της τρόικας – λέξη «ψωμοτύρι» της εποχής – για τη διάσωση της χρεοκοπημένης Ελλάδας.
Η συγκυρία λοιπόν τότε, προεκλογικά και μετεκλογικά του Ιανουαρίου του 2015, με βρήκε να συνεργάζομαι με ένα γερμανικό κρατικό κανάλι. Θυμίζω ότι το Βερολίνο και η τότε ηγεσία του – Μέρκελ/Σόιμπλε – ήταν εκ των βασικών διαπραγματευτών/συνομιλητών της Αθήνας. Το ενδιαφέρον των γερμανών «φίλων» μας ήταν φλέγον, πριν και μετά από εκείνες τις εκλογές.
Κι ενώ λοιπόν, μέχρι πριν τις 25 του μήνα, η διάθεση της Γερμανίας έναντι της χώρας μας, επίσημα και ανεπίσημα, ήταν ξεκάθαρα αρνητική, εντούτοις φάνηκε να αλλάζει, όσο περνούσε ο καιρός, μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, σε σημείο που ακόμη κι εκείνη η ανακοίνωση – εν είδει διαγγέλματος – του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου, δε φάνηκε να απασχολεί ιδιαίτερα τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ.
Παρατηρώντας λοιπόν, τη σταδιακή μετάλλαξη των μέχρι πρότινος σκληρών αντιπάλων μας, καταλάβαινα πλέον ότι το παιχνίδι είχε λήξει από τη σέντρα – με ποδοσφαιρικούς όρους μιλώντας – κι ότι παίζαμε καθυστερήσεις, απλά για τη… χαρά του παιχνιδιού.
Έτσι, όσο κι αν ήμουν υπέρ των ριζοσπαστικών λύσεων, μέσα μου έβλεπα τι έρχεται και δεν ήθελα επ’ ουδενί λόγω να έχω την οποιαδήποτε συμμετοχή. Πήρα λοιπόν το καπελάκι μου, ό,τι μπορούσα σε ρευστό – ένεκα capitol controls – και σαλπάρισα, επιλέγοντας κάποιες άλλες, πιο ελκυστικές… Σειρήνες.
