Shelby Cobra Daytona Coupe: Δώρο γενεθλίων

SHELBY COBRA DAYTONA COUPE 2015
Κινητήρας: οκτακύλινδρος σε διάταξη V 5.686 κ.εκ.
Ισχύς: 450-500 ίπποι (εκτιμώμενη)
Σύστημα μετάδοσης: μηχανικό κιβώτιο πέντε σχέσεων
Ανάρτηση: ψαλίδια, φύλλα σούστας τοποθετημένα εγκάρσια, τηλεσκοπικά αμορτισέρ, αντιστρεπτικές δοκοί (και στους δύο άξονες)
Βάρος: 1.200 κιλά
Μέγιστη ταχύτητα: 275 χλμ./ώρα (εκτιμώμενη)

Η θέα και μόνο της Shelby Cobra Daytona Coupe αρκεί για να σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό. Οι απόκοσμες αναλογίες της, εκτός από εντυπωσιακές, ήταν εκείνες που ουσιαστικά εξασφάλισαν στoν Shelby και στην ομάδα του το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Sportscar της FIA το 1965. Ηταν η σχεδίαση του Pete Brock που μετέτρεψε ένα επιτηδευμένο roadster με ρίζες στη βρετανική «καλή κοινωνία» των sportscars σε κάτι που θα μπορούσε να αφήσει πίσω του τη Ferrari σε ένα πρωτάθλημα όπου μετρούσαν η ταχύτητα, η συνέπεια στις επιδόσεις αλλά και η παραμονή… στην πίστα. Ακόμη και αν ένα από τα στοιχεία που θα φρόντιζε για αυτό ήταν –και είναι –μια τόσο απλοϊκή διάταξη όσο η ανάρτηση από φύλλα σούστας.

Την εικόνα κάτω από τις επιφάνειες του αλουμινένιου αμαξώματος συμπληρώνουν ένα διπλό σωληνωτό πλαίσιο και φυσικά ο θηριώδης V8, όλα τους πιστά στις προδιαγραφές των έξι Daytona που άφησαν τη Ferrari με… την απορία εκείνο το καλοκαίρι του ’65. Οπως πολύ σωστά λοιπόν υποθέτει κανείς, η συγκεκριμένη Shelby Cobra Daytona Coupe είναι απλώς μια –πιστή –ανακατασκευή. Μισόν αιώνα μετά την ημέρα που μια μικρή αμερικανική ομάδα νίκησε τη Ferrari η Shelby American ανακοίνωσε την κατασκευή 50 Shelby Cobra Daytona Coupe προκειμένου να τιμήσει την επέτειο που έκανε τη Ferrari 250 GTO να κοκκινίσει ακόμη περισσότερο. H αναβίωση αυτού «του τετράτροχου θρύλου της αμερικανικής ιστορίας και αγωνιστικής κληρονομιάς που ύψωσε ανάστημα απέναντι στον οδοστρωτήρα Ferrari», όπως επισημαίνει ο Joe Conway, επικεφαλής της Shelby American, ήταν λοιπόν κάτι σαν επιτακτική ανάγκη. Οπερ και εγένετο και αφού η ανακατασκευασμένη Daytona έχει κάνει «στατικές» και μη εμφανίσεις σε πλείστες διοργανώσεις ανά τον κόσμο ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να διασχίσει τον Ατλαντικό και να αποκτήσω μια εμπεριστατωμένη άποψη σε μια «μυστική» τοποθεσία, καθώς το αυτοκίνητο δεν έχει άδεια κυκλοφορίας. Οικοδεσπότης μου ο επικεφαλής πωλήσεων της Shelby American, Garry Patterson, ο οποίος ζώντας στο Las Vegas, όπου βρίσκεται η έδρα της φίρμας, μου εκμυστηρεύεται ότι έχει οδηγήσει πάμπολλες φορές κάποια από τις ανακατασκευασμένες Cobra στο οδικό δίκτυο που διασχίζει τα –ερημώδη –τοπία πέριξ της πόλης των καζίνων. «Δεν υπάρχει ιδιαίτερη αστυνόμευση, ωστόσο, αν είναι να τρέξεις, καλύτερα να πας με πάνω από 225 χλμ./ώρα. Ετσι, απλά, δεν μπορούν να σε φτάσουν» εκμυστηρεύεται.

Παρά την αποκαλυπτική του διάθεση αρνείται να μιλήσει για τον τόπο που κατασκευάζεται το αλουμινένιο αμάξωμα της Cobra Daytona. Το μόνο που μου επισημαίνει είναι ότι το πλαίσιο και το αμάξωμα έχουν ενισχυθεί προκειμένου να είναι ανθεκτικότερα από αυτά των αρχικών, αλλά και ότι για την ανακατασκευή των Cobra Daytona Coupe χρησιμοποιήθηκαν ως «οδηγοί» τα καλύτερα «τμήματα» και από τις έξι αρχικές, οι οποίες διέφεραν λίγο μεταξύ τους. Σε κάθε περίπτωση, η ανακατασκευή της «είναι απολύτως πιστή στο πνεύμα των αρχικών, σαν να μη σταμάτησε ποτέ η παραγωγή τους». Γι’ αυτό και καθένα από τα 50 αλουμινένια «αντίτυπα» κοστίζει 349.995 δολάρια –χωρίς τον κινητήρα. Ωστόσο διατίθεται και μια πιο προσιτή έκδοση, από υαλόνημα αντί αλουμινίου, η οποία κοστίζει 179.995 δολάρια. Για τον κινητήρα, οι ιδιοκτήτες μπορούν να επιλέξουν από μια σειρά V8 της Ford της «παλιάς αμερικανικής σχολής», οι οποίοι συνδυάζονται με μια επιλογή από συστήματα μετάδοσης της Shelby, πέντε σχέσεων Tremec ή τεσσάρων σχέσεων Borg Warner, συνδυασμός που επιλέχθηκε για να εξασφαλίσει την απαραίτητη έγκριση τύπου. Αυτό, όπως σημειώνει γελώντας ο Patterson, συνεπάγεται «450-500 ίππους ωμής δύναμης στα μούτρα σου», συμπληρώνοντας αφοπλιστικά ότι «αντενδείκνυται για όσους αναζητούν την άνεση». Η αλήθεια είναι πως παρά το γεγονός ότι το συγκεκριμένο αυτοκίνητο αποτελεί την ανακατασκευή ενός coupe που κέρδισε στην κατηγορία των GT δεν έχει καμία σχέση με την πολιτισμένη μετακίνηση που προσφέρουν τα GT coupe. Μένοντας απολύτως πιστή στα χαρακτηριστικά στοιχεία των πρωτοτύπων, η «νέα» Cobra Daytona Coupe, πέρα από τα «πρωτόγονα» χαρακτηριστικά που επιβάλλουν οι τεχνικές της προδιαγραφές, δεν διαθέτει επενδύσεις στις πόρτες, πατάκια, κλιματισμό, ηχομόνωση ή παράθυρα που να ανοίγουν, με αποτέλεσμα να ενδείκνυται μόνο για εκείνους που εκτιμούν τη σπαρτιατική και ρετρό αντίληψη ενός αυθεντικού αγωνιστικού μιας άλλης εποχής.

Προς επίρρωσιν τούτου, ο ήχος του κινητήρα, ο οποίος μόλις γυρίζω το κλειδί στη μίζα γεμίζει την καμπίνα με μια κακοφωνία μεταλλικών βρυχηθμών σαν να βρισκόταν στο διπλανό κάθισμα. Τα πεντάλ στην πρώτη επαφή είναι βαριά και σκληρά, αν και με την ταχύτητα η αίσθηση του βάρους αμβλύνεται κάπως. Και κάπως έτσι βρίσκομαι στην πίστα, να προσπαθώ να συνηθίσω την ισορροπία των πεντάλ, ειδικά του συμπλέκτη, ο οποίος καθώς τον αφήνω απότομα αλλάζοντας σε δεύτερη σχέση απειλεί να στείλει το αυτοκίνητο μέτρα μπροστά. Πατώντας λίγο παραπάνω το δεξί πεντάλ η πλάτη μου βιδώνεται στο κάθισμα, ενώ το μεταλλικό κροτάλισμα του κινητήρα δυναμώνει σε σημείο που δεν ακούω τη σκέψη μου. Το λεπτό ξύλινο τιμόνι με τη μεγάλη διάμετρο αποδεικνύεται ιδιαίτερα «εξωστρεφές» σε πληροφόρηση και εξίσου ακριβές μεταφέροντας στην άσφαλτο και την παραμικρή κίνησή μου. Ο V8 προσφέρει κάτι παραπάνω από εντυπωσιακά γενναιόδωρη ροπή. Επιχειρώ μια-δυο φορές να αναζητήσω το όριο του στις 6.000 σ.α.λ. και μαζί τα όρια των επιδόσεων του αυτοκινήτου, ωστόσο δεδομένου ότι δεν βρίσκομαι στη Mulsanne Straight –του Le Mans –διαπιστώνω ότι δεν θα τα μάθω ποτέ. Αντ’ αυτού περιορίζομαι στη μεγαλειώδη αίσθηση που προσφέρει ιδίως κατά τις αλλαγές των σχέσεων και η οποία είναι εξίσου καταιγιστική με την ένταση του ήχου του. Συνολικά, το αυτοκίνητο μου θυμίζει πόσο εθιστική είναι η παλιάς σχολής αντίληψη της μηχανικής, όταν τα απλά concepts αποτελούσαν την ιδανική συνταγή για διασκέδαση η οποία βιωνόταν από κάθε κύτταρο του κορμιού σου. Αν αναρωτιέστε ήδη για το κατά πόσον η εμπειρία είναι τρομακτική, η απάντηση είναι πως όχι, αν και ήδη ευχαριστώ το Σύμπαν που δεν έβρεχε, καθώς λίγη παραπάνω πίεση στο δεξί πεντάλ θα μπορούσε κάλλιστα να αναδείξει τον πίσω άξονα ως τον απόλυτο κυρίαρχο του παιχνιδιού με ιδία βούληση και τάσεις να χαράξει τη δική του πορεία. Προς τιμήν του ωστόσο, υπάρχουν αρκετά προειδοποιητικά σημάδια που σε «υποψιάζουν» πριν από το σημείο μιας ανεπανόρθωτης υπερστροφής.

Αυτό που εντυπωσιάζει εμένα είναι το πόσο πραγματικά λίγη σχέση έχει με την ανοιχτή Cobra και το πόσο πραγματικά η Shelby έκανε το επιπλέον βήμα ώστε να ανταγωνιστεί τη Ferrari –και όχι μόνο –σε πίστες όπως το Le Mans. Και το κατάφερε. «Το 1965 η Daytona κατάφερε να πιάσει στον ύπνο τον κ. Ferrari» παρατηρεί ο Garry Patterson. Η ανακατασκευή της δεν επιφυλάσσει καμία καινούργια έκπληξη. Αλλά αυτό μόνο ως θετικό μπορεί να εκληφθεί.