offstage

Ενα τραγικό περιστατικό, ο θάνατος ενός μικρού κοριτσιού λόγω αναθυμιάσεων από μαγκάλι, ήρθε να αφυπνίσει τον κακό ρόλο της τηλεόρασης. Να ενεργοποιήσει τον λαϊκισμό ο οποίος παραμονεύει κάθε φορά που ένα σοβαρό γεγονός ταράζει το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα. Τον άδικο θάνατο της 13χρονης διαδέχτηκαν περιστατικά συμπολιτών μας οι οποίοι εδώ και χρόνια στερούνται το ρεύμα λόγω αδυναμίας πληρωμής.

Ανεργοι, συνταξιούχοι, άποροι, άνθρωποι που βρίσκονται σε κατάσταση εξαθλίωσης υποδέχονται την κάμερα και εξομολογούνται την κατάστασή τους, εκφράζουν την αδυναμία και ταυτόχρονα την απελπισία τους. Μέχρι εκείνη τη στιγμή οι εκπομπές αγνοούσαν την ύπαρξή τους, δεν ασχολήθηκαν με το πρόβλημά τους, δεν αφύπνισαν το κοινωνικό σύνολο, δεν «ενόχλησαν» τους πολιτικούς. Περίμεναν το δράμα για να το «πουλήσουν». Οι παρουσιαστές ύψωσαν τη φωνή καταγγέλλοντας, γενικά και αόριστα, δραματοποίησαν ακόμη περισσότερο την κατάσταση και έμειναν στην επιφάνεια του προβλήματος. Μόνο που η δημοσιογραφία εκτός από την ανάλυση των γεγονότων, κυρίως οφείλει να πορεύεται με στόχο την αποκάλυψή τους πριν από το ξέσπασμα των συνεπειών.

Ολες αυτές οι εκπομπές και κάποια υποκατάστατα δελτίων ειδήσεων που λειτουργούν ως πολιτικοί καφενέδες, δεν ερεύνησαν το μέγεθος του προβλήματος. Ακόμη και τώρα που ζούμε την τραγική κατάληξη, δεν υπάρχει διάθεση για ουσιαστική ανάδειξη των στοιχείων η οποία μεταφράζεται σε πλήρη καταγραφή και κατηγοριοποίηση των πολιτών που ζουν δίχως ρεύμα, την παρουσίαση των δυνατοτήτων για επίλυση του προβλήματος, για στήριξη αυτών των ανθρώπων και ουσιαστικές απαντήσεις από την πλευρά της πολιτείας.

Θεμιτό και αποκαλυπτικό να παρακολουθεί το τηλεοπτικό κοινό τη μαρτυρία των ανθρώπων οι οποίοι ζουν κάτω από τέτοιες συνθήκες. Ειδικά στον μέσο τηλεθεατή οι εικόνες αυτές λειτουργούν έντονα, προκαλούν σοκ, αποκαλύπτουν μία πλευρά η οποία αγνοείται και κουκουλώνεται εντέχνως από τις εκπομπές της ανοησίας και τις προκλητικές συμπεριφορές παρουσιαστών και άλλων τηλεοπτικών προσώπων. Και μετά όμως τι; Οταν η εικόνα θα σβήσει τι θα γίνει; Εδώ η τηλεόραση καλείται να κάνει τη διαφορά. Δηλαδή να κρατήσει ζωντανή την ουσία και όλη τη διάσταση του προβλήματος μέχρι την επίλυσή του. Αλλιώς το όλο θέμα θα συνιστά απλή ανάμνηση ριάλιτι με μόνο κέρδος την υψηλή αλλά κακή τηλεθέαση.