Iστορικά μοναστήρια, ορισμένα εκ των οποίων έχουν μετατραπεί σε πολυτελέστατα ξενοδοχεία. Σιντριβάνια και βρύσες ως μικρά και μεγάλα γλυπτά κομψοτεχνήματα. Υπαίθριες συναυλίες και παραστάσεις χορού. Τοπικά παζάρια και αγορές. Εστιατόρια που υπόσχονται γαστρονομικές εμπειρίες αξιώσεων, όπως μας έχει άλλωστε συνηθίσει η ιταλική κουζίνα. Αφθονο τοπικό (κόκκινο) κρασί από διάφορες ποικιλίες της Τοσκάνης. Πολλά σκαλιά και εντυπωσιακά αξιοθέατα, στα οποία μπορείτε να φτάσετε μόνο με τα πόδια, περπατώντας στη λεγόμενη και «Μέκκα του Μεσαίωνα». Κάθε σοκάκι και ένα ταξίδι στον χρόνο. Κάθε στροφή και προσμονή, με την εντύπωση ότι θα εμφανιστεί ο ιππότης – καθόλου δεν αποκλείεται, ειδικά κατά τη διάρκεια του Palio (βλ. παρακάτω)! Αυτή είναι η Σιένα.

Μια πελώρια βεντάλια

Οι περισσότεροι την παρομοιάζουν με ανοιχτή βεντάλια, κάποιοι άλλοι τη βλέπουν σαν ένα τεράστιο κοχύλι ή κέλυφος. Σε κάθε περίπτωση, όλοι συμφωνούν ότι η περίφημη, ημικυκλική Piazza del Campo, η θρυλική πλατεία που βρίσκεται στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Σιένας (το οποίο προστατεύει η UNESCO ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς) είναι από τα πιο εκθαμβωτικά θεάματα που μπορεί να συναντήσει ο ταξιδιώτης στην Ιταλία.

Είτε ξεκινήσετε από εκεί την περιήγησή σας στην πόλη είτε προτιμήσετε να χαθείτε πρώτα στους δρόμους της Σιένας και να καταλήξετε αργότερα στην πλατεία, το σίγουρο είναι ότι θα αφιερώσετε πολύ από τον χρόνο σας όταν βρείτε τη θέση σας σε αυτό το μεσαιωνικό κινηματογραφικό σκηνικό που κάνει την Τοσκάνη πλουσιότερη. Εκεί όπου συναντώνται οι τρεις λόφοι της Σιένας απλώνεται η ιδιότυπη, αμφιθεατρική Piazza del Campo: Είναι ο τόπος κάθε εορτασμού, με πρώτο και κύριο το διάσημο Palio di Siena, την παραδοσιακή μεσαιωνική ιπποδρομία (με άλογα χωρίς σέλα, παρακαλώ!) που λαμβάνει χώρα δύο φορές τον χρόνο (2 Ιουλίου και 16 Αυγούστου) και μετατρέπει την πόλη σε μια απέραντη, πλην ανταγωνιστική, τοπική γιορτή. Τον υπόλοιπο χρόνο είναι ο τόπος όπου λιάζονται οι ντόπιοι και κάνουν την απόβασή τους οι άναυδοι από την αρχιτεκτονική μεγαλοπρέπεια τουρίστες. Αλλωστε, πέριξ της πλατείας, τα εστιατόρια, τα café και οι τζελατερίες με σπιτικό παγωτό δίνουν και παίρνουν.

Η κληρονομιά του Μεσαίωνα

Θα χαζέψετε – και θα φωτογραφηθείτε – στο Fonte Gaia (Κρήνη της χαράς), το σιντριβάνι-κομψοτέχνημα το οποίο κοσμεί την Piazza del Campo και θυμίζει πώς έφτανε το νερό στην πόλη τον Μεσαίωνα. Μετά θα κατευθυνθείτε στο δημαρχείο της πόλης, το Palazzo Pubblico, το – μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής, με γοτθικές επιρροές – παλάτι με το εντυπωσιακό κωδωνοστάσιο Torre del Mangia δίπλα του (το οποίο εποπτεύει όλη τη Σιένα και τα περίχωρα αυτής) και τους πολλούς θησαυρούς στο εσωτερικό του: To Μουσείο της Σιένας (Museo Civico), με τις μοναδικές τοιχογραφίες, είναι κάτι που δεν πρέπει να χάσετε – «Η αλληγορία της καλής και κακής διακυβέρνησης» του Αμπρότζιο Λορεντσέτι είναι το σημείο αναφοράς. Και αυτό ίσως είναι μόνο η αρχή για τα δώρα που επιφυλάσσει η Σιένα στους φιλότεχνους.

Στην Πινακοθήκη της πόλης (Pinacoteca Nazionale di Siena), η οποία εγκαινιάστηκε το 1932, φιλοξενούνται μεσαιωνικά και αναγεννησιακά έργα τα οποία θα σας συστήσουν τους μεγάλους ζωγράφους της Σχολής της Σιένας. Επειτα θα κατευθυνθείτε στο διαμάντι της πόλης, που δεν είναι άλλο από τον επιβλητικό Καθεδρικό Ναό (Duomo di Siena). Ναι, η Ευρώπη έχει να επιδείξει πολλούς, αλλά αυτός ίσως είναι ο καλύτερος. Στο εξωτερικό του θα σας μαγέψει η πολύχρωμη πρόσοψη από μάρμαρο. Στο εσωτερικό του, θα μείνετε έκθαμβοι μπροστά στα υπέροχα μαρμάρινα γλυπτά και σε δημιουργίες, μεταξύ άλλων, των Ντονατέλο, Πιζάνο και Μιχαήλ Αγγελου, και θα μαγευτείτε από τη βιβλιοθήκη Piccolomini. Στα συν ότι πρόσφατα άνοιξαν οι «κρυφές σοφίτες» του για το κοινό. Από την κορυφή του, η θέα στην πόλη είναι κάτι που δεν θα ξεχάσετε.

Περπατώντας στον Κήπο

Οταν νιώσετε ότι τα μάτια σας έχουν χορτάσει τέχνη και αρχιτεκτονική, αξίζει να κατευθυνθείτε προς τον Βοτανικό Κήπο (Orto Botanico) του Πανεπιστημίου της Σιένας, που η ιστορία του πηγαίνει πίσω ως το 1588, και στον οποίο μπορείτε να εισέλθετε από την πλατεία Sant’Agostino. Ενα ηλιόλουστο μεσημέρι ή ένα σχετικά ζεστό απόγευμα είναι ίσως η καλύτερη στιγμή για να περπατήσετε, εφόσον αντέχετε, τα περίπου δυόμισι στρέμματα που καταλαμβάνει ο κήπος, ο οποίος συνδυάζει τοπικές ποικιλίες φυτών από την ευρύτερη περιοχή της Τοσκάνης με πιο «εξωτικά» δέντρα και θάμνους, με προέλευση εντός και εκτός Ευρώπης. Δεν είναι άσχημη ιδέα να κάνετε ένα διάλειμμα από τον περίπατο για να καθήσετε κάπου και να σχεδιάσετε μια εξόρμηση στα κοντινά χωριά της Τοσκάνης, όπως το Σαν Τζιμινιάνο, το Μονταλτσίνο και η Πιέντζα. Η Φλωρεντία αποτελεί, επίσης, μια προκλητική επιλογή – αλλά αυτό είναι μια άλλη (ταξιδιωτική) ιστορία…