Οι τελευταίες εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία καθησυχάζουν εκ πρώτης όψεως όσους ανησυχούν για την κατάσταση στα Βαλκάνια. Εγείρουν όμως ορισμένα ερωτήματα για τους μύθους που διέπουν τη διεθνή ζωή και τον ρόλο των μεγάλων σε Δύση και Ανατολή…
Δεν υπάρχει κατ’ αρχήν αμφιβολία ότι ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς κυβέρνησε ως σκληρός δικτάτωρ τη χώρα του συνεχίζοντας όμως απλώς το παιγνίδι που παίζεται στη γειτονική χώρα για περισσότερο από μισόν αιώνα. Η Γιουγκοσλαβία ουδέποτε, μετά τον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο, κυβερνήθηκε δημοκρατικά. Υπό τον Γιόζεφ Μπροζ «Τίτο» αρχικά και υπό τους διαδόχους εν συνεχεία η Γιουγκοσλαβία ήταν μια χώρα υπό αυταρχικό καθεστώς το οποίο ανέχονταν (και βοηθούσαν…) επιδεικτικά οι δυτικοί (δημοκράτες…) επειδή ήταν μια ιδιότυπη χώρα: σοσιαλιστική(;) μεν, αλλά εναντίον της Σοβιετικής Ενώσεως.
Με την πτώση των καθεστώτων του λεγομένου υπαρκτού σοσιαλισμού, την έκρηξη του εθνικισμού στην Ευρώπη και τη βοηθεία των Γερμανών (που πάντοτε θεωρούσαν… δικές τους ορισμένες περιοχές της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο όπως, λ.χ., την Κροατία) άρχισε μια επιχείρηση διαλύσεως της γειτονικής χώρας.
Οι δυτικοί ηγέτες σε πολλές περιπτώσεις (κατά κανόνα!) φάνηκαν πρόθυμοι να συνεργασθούν και να στηρίξουν στην ηγεσία των κρατών που «προέκυπταν» μετά τη διάλυση του υπαρκτού σοσιαλισμού πρόσωπα που πρωταγωνιστούσαν στα παλαιά καθεστώτα. Αρκούσε προφανώς μια… δήλωση μετανοίας… Ετσι, λ.χ., βρέθηκε να ηγείται της Ρωσίας (με την αναμφισβήτητη στήριξη της Ουάσιγκτον) ο Μπορίς Γέλτσιν ως… αντικομμουνιστής, αυτός ο πρώην Γραμματέας του ΚΚΣΕ Μόσχας!
Προφανώς ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς δεν φρόντισε να ξεπλυθεί σωστά και εγκαίρως. Παρέμεινε… κομμουνιστής και, άρα, δικτάτωρ. Και διέπραξε το σφάλμα να μη συναινέσει στη συντελούμενη διάλυση της άλλοτε μεγάλης (και, πάντως, πολυεθνικής) χώρας του…
Ολα αυτά δεν σημαίνουν ότι ο κ. Μιλόσεβιτς είναι αθώος και δεν πρέπει να απομακρυνθεί διά βίου από την εξουσία (όπως αξίζει, όμως, σε κάθε δικτάτορα!). Πρέπει και να τιμωρηθεί, ίσως. Αλλά…
Το αλλά είναι πως πρώτα πρώτα ο αιμοσταγής (δικτάτωρ) Μιλόσεβιτς απεδείχθη στην πράξη… δημοκράτης! Παρέδωσε, όπως φαίνεται, την εξουσία ειρηνικά, παρά τις προβλέψεις για παρέμβαση του στρατού, αιματοχυσία κτλ.
Μήπως οι κατηγορίες που έχουν διατυπωθεί εναντίον του Μιλόσεβιτς ενέχουν και στοιχεία σκόπιμης υπερβολής; Μήπως η οργή των «Μεγάλων» εναντίον του είναι διότι δεν ενέδωσε στα σχέδιά τους, επειδή προτίμησε (να παίξει, έστω) τον ρόλο του υπερπατριώτη; Είναι άραγε ο Μιλόσεβιτς ο μόνος εγκληματίας πολέμου στην περιοχή των Βαλκανίων (περιλαμβανομένης και της Κύπρου) και τόσο διακαώς επιθυμούν ορισμένοι να τον δικάσουν στη Χάγη;
Οι εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία με την απομάκρυνση του Μιλόσεβιτς από την εξουσία δεν προσφέρονται για πανηγυρισμούς αλλά πρέπει να αποτελέσουν αφετηρία για Σκέψη και περισυλλογή όλων.
Για να νικήσουν οι δημοκρατικοί σε μια χώρα αρκεί ένα εκλογικό αποτέλεσμα. Για να στεριώσει η Δημοκρατία χρειάζεται και ειλικρίνεια!
