Αναπτερωμένος ο κ. Α. Τσοχατζόπουλος, μετά τη συνάντηση που είχε στο Βερολίνο με τον κ. Κ. Σημίτη, προετοιμάζεται για την κρίσιμη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ η οποία έχει προγραμματισθεί να γίνει (εκτός απροόπτου) την προσεχή Πέμπτη, μεσούσης της γενικής απεργίας που κήρυξε η ΓΣΕΕ για το ασφαλιστικό. Στόχος του υπουργού Αμυνας και δεν το κρύβει είναι να εγκρίνει το σύνολο των εξοπλιστικών προγραμμάτων, χωρίς περικοπές, ώστε να συνεχισθεί όπως συχνά λέει «απρόσκοπτα η στρατηγική άμυνας και ασφάλειας της χώρας». Η αισιοδοξία του κ. Τσοχατζόπουλου ότι τελικά θα «περάσει αλώβητη» την πρότασή του για το εξοπλιστικό έγκειται σε δύο παράγοντες: Πρώτον, στη διαβεβαίωση του Πρωθυπουργού ότι «η αμυντική και εξωτερική πολιτική πολιτική της χώρας δεν μεταβάλλεται», συνεπώς για να υλοποιηθεί θα πρέπει όπως λέει στους συνεργάτες του τα εξοπλιστικά προγράμματα να εξελιχθούν ως είχαν και, δεύτερον, στην προσπάθεια που καταβάλλεται στο εσωτερικό του ΠαΣοΚ ώστε να μην ανοίξει και άλλο εσωκομματικό μέτωπο. Ο υπουργός έχει διαμηνύσει σε κάθε κατεύθυνση ότι σε περίπτωση περικοπών των αμυντικών δαπανών θα αντιδράσει.
Το μοναδικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο υπουργός Αμυνας είναι πώς θα πείσει τον κ. Ι. Παπαντωνίου (με τον οποίο θα έχει συνάντηση πριν από τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ) ότι οι δαπάνες για την άμυνα δεν ξεπερνούν το 5% επί του ΑΕΠ, όπως ισχυρίζεται το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, αλλά πολύ λιγότερο. Συγκεκριμένα, όπως πληροφορείται «Το Βήμα», ο κ. Τσοχατζόπουλος (που είχε αποκαλέσει στο παρελθόν «ψεύτη» τον κ. Παπαντωνίου για τα οικονομικά στοιχεία που προσκόμισε όσον αφορά τα εξοπλιστικά προγράμματα) θα αποδείξει στον κ. Παπαντωνίου ότι αυτός ήταν ο «υπεύθυνος για την αύξηση των αμυντικών δαπανών, το 2000, στο 4,9% επί του ΑΕΠ». Ο υπουργός θα υπενθυμίσει στον συνάδελφό του ότι τα λειτουργικά έξοδα του υπουργείου Αμυνας δεν ξεπέρασαν ποτέ το 2%, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις που δέχθηκε ο προϋπολογισμός του λόγω της αύξησης της τιμής του πετρελαίου και του δολαρίου. Και ήταν το μοναδικό υπουργείο που παρέμεινε σε αυτά τα επίπεδα. Επιπλέον ο κ. Τσοχατζόπουλος ήταν ο πρώτος που «βοήθησε» τον κ. Παπαντωνίου στα δύσκολα χρόνια της σύγκλισης με την ΟΝΕ, μετακυλίοντας χρηματορροές εξοπλιστικών προγραμμάτων για μετά την ΟΝΕ εποχή, μετακύλιση που είχε ως συνέπεια να αυξηθούν οι δαπάνες του υπουργείου από 3,7% που ήταν το 1997 επί του ΑΕΠ στα 4,9% το 2000.
Εκμεταλλευόμενος την «κακή εικόνα» που έχει ο κ. Παπαντωνίου για τη στάση του στο ασφαλιστικό, τη βοήθεια που του ζήτησε προσωπικά ο κ. Σημίτης να στηρίξει τα κυβερνητικά μέτρα, ο κ. Τσοχατζόπουλος θα έχει αυτή τη φορά εύκολο έργο στην επερχόμενη κρίσιμη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ. Μοναδικό του μέλημα είναι πώς θα εξοικονομήσει περίπου 900 δισ. δρχ. ως και 1,3 τρισ. δρχ. «για να βοηθήσει και αυτός το δημοσιονομικό έλλειμμα», όπως συνηθίζει να λέει. Και τα χρήματα αυτά μπορεί εύκολα να τα εξοικονομήσει, χωρίς να περικόψει κανένα πρόγραμμα, απλώς μετακυλίοντάς το στο βάθος του χρόνου. Ή ακόμη, σε τελευταία λύση, να περικόψει τον αριθμό ορισμένων μόνο προγραμμάτων, μετατρέποντας τα υπόλοιπα σε «option» (προτίμηση δηλαδή επιλογής). Τον τελευταίο άλλωστε χρόνο, καμία απόφαση για εξοπλιστικά προγράμματα δεν έχει ληφθεί από το ΚΥΣΕΑ και όλοι στο υπουργείο είχαν στραμμένη την προσοχή τους όχι πώς θα προμηθευτούν νέα οπλικά συστήματα (αυτό το είχαν ως δεδομένο), αλλά πώς θα καλύψουν ορισμένες «υπερβάσεις» από τα παλαιότερα εξοπλιστικά προγράμματα.
Ενα έγγραφο του ΕΠΥΕΘΑ (Επιτελείο Υπουργού) αποκάλυψε ότι έτσι όπως έχει σχεδιαστεί το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα «υφίστανται υπερβάσεις κατά… 111 δισ. δρχ. στον προγραμματισμό των εξοπλισμών για το 2001, 128 δισ. δρχ. για το 2002, 52 δισ. δρχ. για το 2003, 59 δισ. δρχ. για το 2004 και 20 δισ. δρχ. για το 2005». Και να σκεφτείτε ότι οι υπερβάσεις αυτές εντοπίστηκαν από τα επιτελεία προτού καλά καλά αρχίσει το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα. Οσον αφορά το παλαιό εξοπλιστικό πρόγραμμα (ΕΜΠΑΕ 1996-2000), και εκεί υπήρξαν υπερβάσεις (όπως αποδεικνύεται σε διπλανό πίνακα) με ποσό πάνω από 2 δισ. δρχ. Και τούτο παρά το γεγονός ότι από το προηγούμενο ΕΜΠΑΕ δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί το «ακριβότερο πρόγραμμα για τον Στρατό Ξηράς, αυτό της προμήθειας αρμάτων μάχης ύψους 0,8 τρισ. δρχ.)! Ούτε βεβαίως έχει υλοποιηθεί ένα άλλο ακριβό πρόγραμμα, όπως είναι αυτό της προμήθειας μεταφορικών αεροσκαφών για την Πολεμική Αεροπορία. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι οι συμβάσεις που έχουν ήδη υπογραφεί εμφανίζουν υπερβάσεις ως και 80% του αρχικού προϋπολογισμού, πράγμα που σημαίνει ότι είτε δεν υπολόγισαν σωστά την αγορά είτε η αύξηση της τιμής του δολαρίου ανέτρεψε κάθε υπολογισμό.
ΕΠΙΣΤΟΛΗ Η αγορά των Eurofighters
Κατά τον κ. Τσοχατζόπουλο πρόβλημα με το Eurofighter δεν υφίσταται, αφού η Κυβερνητική Επιτροπή δεν ακύρωσε την αγορά του, απλώς μετέθεσε στο βάθος του χρόνου (μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες) την υπογραφή συμβολαίου του. Ο υπουργός ωστόσο φαίνεται αποφασισμένος να φέρει στο ΚΥΣΕΑ επιστολή-δέσμευση της κατασκευάστριας εταιρείας, σύμφωνα με την οποία αναλαμβάνει η ίδια τη χρηματοδότηση του προγράμματος ώστε να να μην επιβαρυνθεί ο κρατικός προϋπολογισμός και η ελληνική κυβέρνηση να αρχίσει να πληρώνει τις δόσεις (και τους τόκους) μετά το 2004. Για να υπάρξει όμως αυτό, θα πρέπει να συμφωνήσουν τα μέλη του ΚΥΣΕΑ ή καλύτερα οι κκ. Σημίτης και Παπαντωνίου.
