” Το θέατρο έχει προτεραιότητα ”
Είναι αφοπλιστικά… απλή. Οι απόψεις των κριτικών και του κοινού για το πόσο ταλαντούχα είναι φαίνεται να την ευχαριστούν αλλά και να την αιφνιδιάζουν επειδή, όπως παραδέχεται, συχνά αυτά που της αναγνωρίζουν τα συνειδητοποιεί αφού τα διαβάσει στις εφημερίδες και στα περιοδικά. Η Αννα Μάσχα συνεχίζει να επιμένει «θεατρικά» και αυτόν τον καιρό ετοιμάζεται να ερμηνεύσει τη Φλαμίνια στο έργο του Μαριβό «Διπλή απιστία» στο θέατρο Αμόρε. Οσο για το μέλλον; Αποφεύγει να το σκεφτεί… αφού, όπως ισχυρίζεται, ποτέ δεν κατάφερε να επιτύχει τους στόχους της.
Δεν ήμουν από τα παιδιά που έλεγαν «όταν μεγαλώσω θα γίνω ηθοποιός». Αλλωστε ήμουν τόσο ντροπαλή που για να πω ένα ποίημα χρειαζόταν ολόκληρη διεργασία. Σε ηλικία 19 ετών, δευτεροετής στο πανεπιστήμιο, συμμετείχα σε μια παράσταση που ετοιμάσαμε στη σχολή, το «Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας», και τα πήγαμε πολύ καλά. Παράλληλα μια συμφοιτήτριά μου έδινε εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο και σκέφτηκα: Δεν πάω κι εγώ να δώσω; Δεν θα επέμενα πολύ, αν δεν περνούσα θα τα εγκατέλειπα. Και πέρασα…
Το επάγγελμα του ηθοποιού δεν το αντιμετώπισα από την αρχή ως το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή μου προτεραιότητά μου ήταν το Πανεπιστήμιο. Σιγά σιγά όμως άρχισα να το παίρνω απόφαση και σκέφτηκα ότι στην τέχνη μου θα πρέπει να είμαι συνεπής.
Εχω χαρακτηριστεί ταλαντούχα αλλά είμαι άγνωστη στο ευρύ κοινό. Γνωστός γίνεσαι με τους γνωστούς τρόπους. Κυρίως με την τηλεόραση και σε μικρότερο βαθμό με τον κινηματογράφο. Εγώ δεν ξύπνησα μια ημέρα και είπα ότι θα ακολουθήσω αυτόν τον δρόμο. Μετά τη συμμετοχή μου στην ταινία «Ριζότο» μού έγιναν πολλές προτάσεις. Πριν από αυτό είχα πολλές προτάσεις οι οποίες πάντα κάπου κολλούσαν. Ισως κι εγώ δεν βοηθούσα. Πήγαινα όμως, συζητούσα το ενδεχόμενο να συμμετάσχω σε τηλεοπτική σειρά… Απλώς στην παραμικρή δυσκολία έφευγα. Το θέατρο έχει την απόλυτη προτεραιότητα, αλλά τα άλλα δεν τα αποκλείω.
Αισθάνομαι τυχερή γιατί δεν χρειάστηκε να παίξω σε κάποιο σίριαλ, τα πράγματα μου ήρθαν καλά. Αν δεν τύχαινε αυτό καθ’ ότι δεν είμαι και πολύ διεκδικητικός άνθρωπος πιθανόν να έκανα ό,τι μου προτεινόταν.
Συνεργάζομαι πολλά χρόνια με το θέατρο Αμόρε. Προτάσεις μου έγιναν από άλλους θιάσους και τις σκέφτηκα σοβαρά. Γίνεται όμως τόσο καλά η δουλειά εκεί και είναι τόσα τα πράγματα που μου αρέσουν ώστε το να φύγω για να υποδυθώ ένα ρόλο δεν το κάνω γιατί βλέπω ότι δεν υπάρχει λόγος χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κλείνω πόρτες. Οι στιγμές που ξεχωρίζω στην πορεία μου είναι οι παραστάσεις «Το στρίψιμο της βίδας», «Καζανόβας» και «Shopping and fucking».
Στην πρώτη καλή κριτική που διάβασα για μένα αισθάνθηκα περίεργα. Είπα: Ποπό, Θεέ μου, τώρα θα ανακαλύψουν ότι είμαι μια απάτη! Χάρηκα αλλά φοβήθηκα πολύ. Υπάρχουν κάποια πράγματα που έχουν εντοπίσει οι κριτικοί και τα συνειδητοποιώ εκ των υστέρων. Κάποιος, για παράδειγμα, είχε γράψει ότι έχω γερή νευρωτική κράση. Αλήθεια είναι… Κάποιος άλλος: «Οταν τη βλέπεις να παίζει είναι σαν να αισθάνεται ευγνωμοσύνη για το ότι είναι ηθοποιός». Αυτό είναι ό,τι καλύτερο έχουν γράψει για μένα.
Τώρα υποδύομαι τη Φλαμίνια στη «Διπλή απιστία» του Μαριβό στο θέατρο Αμόρε, η οποία επωμίζεται όλη την ίντριγκα του έργου. Για το μέλλον δεν κάνω σχέδια γιατί όποτε έχω βάλει στόχους δεν έχουν γίνει ποτέ. Σκέφτομαι και κάποιες ρήσεις του στυλ: «Θες να κάνεις τον Θεό να γελάσει; Πες του τα σχέδιά σου…».
Η «Διπλή απιστία» του Μαριβό ανεβαίνει στην Κεντρική Σκηνή του θεάτρου Αμόρε στις 19 Δεκεμβρίου. Σκηνοθετεί ο Θωμάς Μοσχόπουλος και παίζουν η Αννα Μάσχα, ο Ιερώνυμος Καλετσάνος, ο Πέτρος Λαγούτης κ.ά.
