Σε υψηλότατους τόνους κύλησε η πρώτη μέρα της συζήτησης επί της πρότασης μομφής των Podemos κατά του πρωθυπουργού της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι και της κυβέρνησής του.
Παρά το γεγονός ότι η πρόταση –η τρίτη στη μεταπολιτευτική ιστορία της Ισπανίας- δεν έχει καμία τύχη να ψηφιστεί, ο Μαριάνο Ραχόι φαίνεται ότι το πήρε προσωπικά και σοβαρά: επί μέρες μελετούσε, τηλεφωνούσε σε υπουργούς και συνεργάτες, προετοιμαζόταν για να αντιμετωπίζει δυναμικά τον νεαρό Πάμπλο Ιγκλέσιας και την εκπρόσωπο του κόμματός του Ιρένε Μοντέρο.
Η τελευταία μίλησε με πολύ σκληρά λόγια κατά του Ραχόι και του κόμματός του, λέγοντας ότι το Λαϊκό Κόμμα κλέβει συστηματικά την Ισπανία, σαφέστατη αναφορά στα δεκάδες (απολύτως υπαρκτά) σκάνδαλα διαφθοράς που αντιμετωπίζει το κυβερνών κόμμα.
Σε υψηλότατους τόνους και ο ίδιος ο Ιγκλέσιας με έναν πολύ προφανή σκοπό. Όπως είχε συμβεί και στις δύο προηγούμενες προτάσεις μομφής (το 1980 και το 1987), είχε στόχο να αναδειχθεί σε πρωταγωνιστή της Αντιπολίτευσης, ως το μόνο αντίπαλον δέος στην κυβερνώσα Δεξιά.
Πρότεινε μάλιστα στο Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE) να συνεργαστούν, προκειμένου να ρίξουν τον Ραχόι και να σχηματίσουν κυβέρνηση ανάλογη με εκείνη της Πορτογαλίας, όπου οι Σοσιαλιστές (δεύτερο κόμμα στις εκλογές) είναι κυβέρνηση μειοψηφίας με τη στήριξη της Αριστεράς και του ΚΚ.
Πάντως, ακόμα και με τις ψήφους του PSOE, τα «κουκιά» δεν θα έβγαιναν για να περάσει η πρόταση μομφής, αφού χρειάζεται το 50% + 1 έδρα ή 176 έδρες.
To Λαϊκό Κόμμα στηρίζεται από τους Ciudadanos και μία βουλευτή των Καναρίων Νήσων, συνολικά 170 (από τις 350 έδρες). Κατά της πρότασης μομφής τάχθηκε όμως και το βασκικό PNV που έχει 5 έδρες. Με λίγα λόγια, το 50% της Βουλής θα την καταψηφίσει.
Έτσι κι αλλιώς, το Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει δηλώσει ότι δεν θα ψηφίσει την πρόταση και με ενδιαφέρον αναμένεται την Τετάρτη η τοποθέτηση του αρχηγού του Πέδρο Σάντσεθ. Ιδίως η απάντηση που θα δώσει στον Ιγκλέσιας για την κυβέρνηση συνεργασίας.
Κατά τα άλλα, ο Ιγκλέσιας αναφέρθηκε και στο θέμα του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας, λέγοντας ότι ο ίδιος θα ερχόταν σε συνεννόηση με την τοπική κυβέρνηση, ώστε αυτό να γίνει με νόμιμο τρόπο.
«Η πολιτική για εσάς είναι χειρονομίες, σλόγκαν και πόζες στους φακούς» απάντησε ο Ραχόι, θυμίζοντας στους βουλευτές, αλλά και στο ακροατήριο, παλαιότερες δηλώσεις των Podemos για σειρά ζητημάτων.
Αποφάνθηκε, επικαλούμενος και τα εκλογικά αποτελέσματα του 2016, ότι «όσο περισσότερο σας γνωρίζουν οι Ισπανοί, τόσο λιγότερο σας εμπιστεύονται», για να καταλήξει: «Μια δική σας κυβέρνηση θα ήταν θανατηφόρα για την Ισπανία.».
Τον κατηγόρησε επίσης για τη μανία να διχάζει τη χώρα σε «καλούς και κακούς», «τίμιους και απατεώνες», «ηθικούς και ανήθικους», ενώ τον εγκάλεσε επειδή -όπως ισχυρίστηκε- θέλει να εκδικηθεί πολιτικούς αντιπάλους και ΜΜΕ που δεν τον στηρίζουν.
Για το θέμα της Καταλονίας, απηύθυνε πολλές φορές το ερώτημα, για το οποίο όμως δεν πήρε απάντηση: «Έχουν όλοι οι Ισπανοί δικαίωμα να αποφασίσουν πώς θέλουν να είναι η χώρα τους;»
Η επιχειρηματολογία Ραχόι: δεν μπορεί μια περιοχή της Ισπανίας να αποφασίσει μονομερώς για την ακεραιότητα της χώρας. Αυτό λέει και το Σύνταγμα.
Η εντύπωση που σχηματίστηκε στους περισσότερους από την πρώτη μέρα της συζήτησης: Ο Ραχόι δεν ήθελε να χάσει την ευκαιρία να αναδείξει εαυτόν ως τη μόνη «ήρεμη δύναμη» στην Ισπανία, αποδομώντας πλήρως το μόνο κόμμα που θεωρεί πλέον ως αντίπαλο. Τους Podemos.
Από την πλευρά του ο Ιγκλέσιας, θέλει να παρουσιάσει τον εαυτό του ως τη μοναδική εναλλακτική για τη χώρα. Είναι άλλωστε γνωστός ο πόθος του -που όμως δεν έγινε πραγματικότητα στις εκλογές του 2016- να περάσει στη δεύτερη θέση. Οι Σοσιαλιστές, τότε, άντεξαν.
