Θα περίμενε κανείς, αγοράζοντας ένα βιβλίο με τίτλο «Δημήτρης Χορν», να διαβάσει μια αναλυτική βιογραφία, σαν και αυτές που έχουν γίνει πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια. Ο τόμος όμως που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Οδός Πανός δεν μιλάει για την «ιστορία μιας ζωής». Παραθέτει ντοκουμέντα που διαπερνούν όλη την καλλιτεχνική του πορεία. Ντοκουμέντα χωρίς σχόλια και φωτογραφίες χωρίς λεζάντες: «Η φαντασία σας ας τις τοποθετήσει», σημειώνει ο εκδότης Γιώργος Χρονάς. Ενα βιβλίο χωρίς γραμμική αφήγηση, με παράθεση υλικού από το αρχείο του επιμελητή Δημήτρη Μπαγιέρη. Στην ουσία δημοσιεύεται ένα μόνο μέρος του αρχείου μαζί με συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα, τη φιλμογραφία και τη δισκογραφία του καλλιτέχνη. Να υποθέσουμε ότι θα κυκλοφορήσει και λεύκωμα που θα αξιοποιήσει όλο το αρχειακό υλικό του Μπαγιέρη; Να ελπίσουμε ότι οι λάτρεις του παλιού ελληνικού κινηματογράφου θα αποκτήσουν και μια λεπτομερή βιογραφία του Δημήτρη Χορν, σαν και αυτές που παρουσιάζουν οι ξένοι εκδότες για τους δικούς τους αστέρες;
Τα δημοσιογραφικά κείμενα της συλλογής χωρίζονται σε δύο μέρη. Στο πρώτο συγκεντρώνονται υπογραφές καταξιωμένων δημοσιογράφων και κριτικών, όπως της Ελένης Βλάχου, του Κωστή Μπαστιά, του Μάριου Πλωρίτη, του Γ. Κ. Πηλιχού, του Αλέξη Σολομού. Τα περισσότερα είναι γραμμένα τη χρυσή εποχή του Δημήτρη Χορν και μεταφέρουν την ατμόσφαιρα της δεκαετίας του ’60. Μιλούν εκείνοι που τον είδαν στο θέατρο τα χρόνια του έρωτα με την Ελλη Λαμπέτη.
Στο δεύτερο μέρος βρίσκουμε τις συζητήσεις που είχε ο Δημήτρης Χορν με εκπρόσωπο της νεότερης γενιάς, που τον γνώρισε και τον αγάπησε μόνο μέσα από τις ταινίες του. Πρόκειται για την απόφοιτο της Φιλοσοφικής Αθηνών Ιωάννα Παπαντωνίου, η οποία δημοσιεύει για πρώτη φορά δύο απομαγνητοφωνημένες συζητήσεις της με τον ηθοποιό. Με τον ανεπιτήδευτο λόγο του, ο Δημήτρης Χορν επιβεβαιώνει τις απόψεις του, επαναλαμβάνοντας όσα έχει πει κατά καιρούς για το θέατρο, το χρήμα, την πολιτική, τα νιάτα.
Το 1983 η Ιωάννα Παπαντωνίου, έχοντας μόλις αποφοιτήσει από τη Γαλλική Φιλολογία του Πανεπιστημίου Αθηνών, ζήτησε να επισκεφθεί τον Δημήτρη Χορν για να έχει μαζί του μια «ελεύθερη συζήτηση», με πρόσχημα ότι ανήκει στην ομάδα Σημειολογικής Ερευνας του Θεάτρου. Τον συνάντησε τελικά δύο φορές στο Πόρτο Ράφτη. Το αποτέλεσμα απομαγνητοφωνήθηκε σε 84 σελίδες, από τις οποίες οι 38 επελέγησαν για το βιβλίο. Ο Δημήτρης Χορν απαντά ισορροπώντας ανάμεσα στη φιλική διάθεση και στη διακριτική ειρωνεία. Σε κάποιο σημείο χαριτολογώντας ή προειδοποιώντας λέει στη νεαρή συνομιλήτρια: «Είμαι ψεύτης». Ακολουθεί η ερώτηση: «Δηλαδή όλα αυτά που λέμε εδώ είναι ψέματα;». «Πολλά. Δεν γίνεται συνειδητά».
Τα νιάτα θα ήταν το καλύτερο δώρο για τον ηθοποιό, που διανύει την όγδοη δεκαετία της ζωής του. Τον ενοχλεί, λέει, που μια κοπέλα 23 ετών που του αρέσει δεν τον φλερτάρει επειδή είναι «παππούς». «Αλλά δυστυχώς δεν βρίσκεται ο Μεφιστοφελής». Επαναλαμβάνει σε αρκετά σημεία τη λέξη «φρεσκάδα». Θα ήθελε να επιστρέψει στην όψιμη εφηβεία του, απλά για να την ξαναζήσει και όχι για να διορθώσει κάτι: «Θα έκανα τα ίδια λάθη που έκανα και όταν ήμουν είκοσι χρόνων». Συσχετίζει τα γηρατειά με την αδράνεια: «Ενας ηλικιωμένος άνθρωπος, χωρίς πολλές επιθυμίες πια, χωρίς κανένα ενδιαφέρον. Αχρηστος είμαι. Κάνω τη δυσκολότερη δουλειά που υπάρχει. Τίποτα. Ούτε γραμματόσημα μαζεύω ούτε πεταλούδες».
Στη συζήτηση ο Δημήτρης Χορν δεν κρύβει την «αποστροφή» του για τον Ανδρέα Παπανδρέου και τα φιλικά αισθήματα απέναντι στον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Λέει μάλιστα αστειευόμενος, «με τον Καραμανλή έχουμε κοινό ότι είμαστε στον ίδιο αστερισμό». Ιχθύες αμφότεροι, για όσους το αγνοούν…
