«ΚΑΠΟΙΟΙ από εμάς πιστεύουμε βαθιά στην προσπάθεια να αλλάξει η Ελλάδα.Είχα κανέναν λόγο να αφήσω ένα εξαιρετικά επιτυχημένο δικηγορικό γραφείο για να γίνω υπουργός; Αντικειμενικά δεν με συμφέρει». Αυτά έλεγε ο κ. Χ.Παμπούκης το φθινόπωρο του 2009,την εποχή που καταργούσε και τεμάχιζε υπουργεία στα χαρτιά, μεταξύ των οποίων και το Ναυτιλίας, χωρίς συναίσθηση των συνεπειών.Τότε,που πίστευε ότι θα αναμορφώσει το κράτος μέσα σε έξι μήνες,θα αναδομήσει το γραφείο του Πρωθυπουργού σε τρεις μήνες και μέσω του opengov θα αποκαθίστατο η αξιοκρατία στη δημόσια διοίκηση.Ηταν η εποχή που το στενό επιτελείο της Ιπποκράτους καταλάμβανε κρίσιμους υπουργικούς θώκους, έχοντας μεγάλες προσδοκίες και άγνοια κινδύνου.Η «παρέα του Γιώργου» όμως δεν είναι πια εδώ. Την ημέρα που ορκίστηκε η πρώτη κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου περπατούσαν με έξαψη στο πλευρό του οι πιο έμπιστοι συνεργάτες του. Στην πορεία οι επιλογές αυτές του Πρωθυπουργού επικρίθηκαν έντονα, και στον τελευταίο ανασχηματισμό βρέθηκαν εκτός οι κυρίες Τίνα Μπιρμπίλη, Λούκα Κατσέλη και ο κ. Δ. Δρούτσας. Ο κ. Χ. Παμπούκης ήταν ο επόμενος κρίκος μιας αλυσίδας ανθρώπων που αντί να φέρουν νέα πνοή στην πολιτική σταμάτησαν και οι ίδιοι να αναπνέουν κάτω από το βάρος των προβλημάτων και της απειρίας. Αλλά και όσοι διασώθηκαν, όπως οι κκ. Ι.Ραγκούσης και Γ.Παπακωνσταντίνου, απομακρύνθηκαν από τα κεντρικά υπουργεία Εσωτερικών και Οικονομικών και από τον πυρήνα της ομάδας που χαράσσει στρατηγική. Ο μόνος που διατήρησε ένα σταθερό στάτους είναι ο κ. Π.Γερουλάνος , ο οποίος φρόντισε να απομακρυνθεί εγκαίρως από την Ομάδα Πολιτικού Σχεδιασμού και να περιοριστεί στο πολιτικά άνετο υπουργείο Πολιτισμού. Ο κ. Γερουλάνος εξακολουθεί να διαθέτει ελευθέρας τόσο για τον «πρωινό καφέ» όσο και για το γραφείο τού Πρωθυπουργού.
Τα στελέχη στα οποία πόνταρε ο Πρωθυπουργός για να ανανεώσουν το πολιτικό σκηνικό μπήκαν πολύ γρήγορα στον κύκλο της φθοράς, καθώς δεν τους ευνόησαν και οι συνθήκες της κρίσης.
Το συνεχές τσαλάκωμά τους ροκάνιζε και το κύρος του κ. Παπανδρέου, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι προστατεύει τους «κηπουρούς» του σε βάρος των υπολοίπων.
Ως υπουργός Επικρατείας ο κ. Παμπούκης είχε αντικείμενο τις επενδύσεις και το fast track. Δύο αρμοδιότητες που του επέτρεπαν να κινείται με άνεση μεταξύ Κατάρ, Πεκίνου, Παρισιού και Νέας Υόρκης, αλλά δεν είχαν προσδιορισμένο περιεχόμενο. Η διυπουργική επιτροπή για τις επενδύσεις όσες φορές συνεδρίασε- και δεν ήταν πολλές- εξάντλησε τη συζήτηση σε διαδικαστικά θέματα. Η μετακίνησή του στο υπουργείο Περιφερειακής Ανάπτυξης με αρμοδιότητα τη Ναυτιλία έμοιαζε με σανίδα σωτηρίας στον ωκεανό των συναρμοδιοτήτων που τον περιέβαλλε. Η Ναυτιλία, όπως έλεγε ο ίδιος, ήταν ένα πεδίο στο οποίο θα μπορούσε να ασκήσει ουσιαστική πολιτική.
Μολονότι απέφευγε τις σχετικές συζητήσεις, ήθελε να αφήσει το στίγμα του στην πολιτική καθώς φλέρταρε με την κάθοδο στις εκλογές. Η πρώτη ανοιχτή ομιλία του ως υπουργός Επικρατείας, στην Πάτρα, ενίσχυσε τη φημολογία για πιθανή υποψηφιότητά του στην Αχαΐα, αν και ο ίδιος δεν άνοιξε ποτέ τον βηματισμό του. Δεν πέρασε ούτε δεκαήμερο στα νέα του καθήκοντα για να αντιληφθεί ότι παρέλαβε ένα αδειανό πουκάμισο. Από τότε άρχισαν οι πιέσεις του προς το Μέγαρο Μαξίμου για επανασύσταση του υπουργείου Ναυτιλίας και οι εξομολογήσεις προς τους συναδέλφους του: «Αν δεν αποκτήσω αρμοδιότητες,θα φύγω».
Η παραίτησή του δεν αιφνιδίασε κανέναν στην κυβέρνηση, αν και ορισμένοι ξαφνιάστηκαν με την ταχύτητα των εξελίξεων. Το τηλεοπτικό αίτημα για το υπουργείο Ναυτιλίας, λίγες ώρες πριν από μία κλειστή κυβερνητική σύσκεψη με αυτό το αντικείμενο, εξελήφθη ως εκβιαστική τακτική. Την επόμενη ημέρα βγήκαν τα μαχαίρια στο Υπουργικό Συμβούλιο. Ο κ. Χρ.Παπουτσής μίλησε για υπονόμευση του έργου του, αλλά και του έργου της κυβέρνησης από «θυλάκους, εντός και εκτός πολιτικής, που εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα» και ζήτησε να πάρει θέση η κυβέρνηση. Ο κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδης δεν υποστήριξε τον αναπληρωτή υπουργό του, λέγοντας ότι ο ίδιος επεξεργάστηκε το νομικό πλαίσιο για την υπαγωγή του Λιμενικού στο συγκεκριμένο υπουργείο. Και ο Πρωθυπουργός εκστόμισε τη φράση που πυροδότησε τις εξελίξεις, «δεν θέλω υπουργούς κολλημένους με τις καρέκλες τους», με έναν σιβυλλικό τρόπο, καθώς εκείνη την ώρα δεν ήταν σαφές προς ποια κατεύθυνση απευθυνόταν η μομφή. Από την πλευρά τού κ. Παμπούκη διευκρινίζεται ότι ο πρώην υπουργός δυσαρεστήθηκε με τις «διαρροές» μετά το Υπουργικό Συμβούλιο ότι δεν υπάρχει θέμα επανασύστασης του υπουργείου Ναυτιλίας.
Οι περισσότεροι υπουργοί αντέδρασαν αμήχανα στην είδηση της παραίτησης. Οι επικριτές του όμως ακούστηκαν πολύ καθαρά. Το ναυάγιο της επένδυσης στον Αστακό, για το οποίο φέρει μεγάλο μερίδιο ευθύνης, καθώς και η αργοπορία στην αξιοποίηση του Ελληνικού, ήρθαν αμέσως στην επιφάνεια. «Με τι ασχολήθηκε ο Χάρης και έφερε αποτέλεσμα;» έθεταν το ερώτημα.
Ακόμα και για τη βραχύβια παρουσία του στον χώρο της Ναυτιλίας, λένε ότι υιοθέτησε τα επιχειρήματα των εφοπλιστών, άνοιξε την όρεξη διαφόρων παραγόντων του λιμανιού και «έκανε μπάχαλο τον Πειραιά». Ορισμένοι θεώρησαν προσβλητικό το περιεχόμενο της επιστολής του, η οποία άφηνε αρκετές αιχμές. «Τι σημαίνει ότι η παραίτησή του είναι αυτονόητη πράξη αξιοπρέπειας;Εμείς δηλαδή είμαστε αναξιοπρεπείς και κολλημένοι με τις καρέκλες;» έλεγαν. Ο κ. Παμπούκης επέλεξε προς το παρόν τη σιωπή. Επικοινώνησε όμως με τον Πρωθυπουργό και με τον κ. Χρυσοχοΐδη.
Ωραιοποιούσε όλες τις καταστάσεις και ενεργούσε αυτόνομα ως υπουργός του Παπανδρέου και όχι ως υπουργός της κυβέρνησης Ελεγε ότι ελέγχει την κατάσταση, αλλά πού είναι οι επενδύσεις των Καταρινών στον Αστακό και στο Ελληνικό; Υιοθέτησε τα επιχειρήματα των εφοπλιστών και έκανε μπάχαλο τον Πειραιά Τι σημαίνει ότι η παραίτησή του είναι αυτονόητη πράξη αξιοπρέπειας; Υπονοεί ότι οι υπόλοιποι είμαστε κολλημένοι με τις καρέκλες;
Συνεργάτες του επιμένουν ότι η σχέση του κ. Χ.Παμπούκη με τον κ. Γ.Παπανδρέου παραμένει άριστη,καθώς βασίζεται σε μια μακρόχρονη φιλία,από την εποχή του υπουργείου Εξωτερικών.Λέγεται ότι ήταν από τους ελάχιστους συνεργάτες του που γνώριζε από πρώτο χέρι τις συζητήσεις για τη διαδοχή του κ. Κ.Σημίτη το 2004.Στην πραγματικότητα από τον περασμένο Σεπτέμβριο εξελίχθηκε μια μάχη εξουσίας στον στενό πυρήνα των συνεργατών του Πρωθυπουργού.Η πολυπραγμοσύνη του κ. Παμπούκη είχε ενοχλήσει πολλούς στο Μαξίμου,οι ίδιοι έλεγαν ότι«είχε κουράσει και τον πρόεδρο», και έτσι στον ανασχηματισμό του 2010 αντί να αναλάβει επισήμως τον συντονισμό της κυβέρνησης μετακόμισε στο γυάλινο κτίριο της πλατείας Συντάγματος.
Η σύγκρουσή του με τον κ. Ι.Ραγκούση, ο οποίος αναδείχτηκε τότε σε ισχυρό πόλο στην κυβέρνηση,έγινε σε οκτάβες που ελάχιστοι αντιλήφθηκαν.Το ρήγμα δεν έκλεισε ούτε επανήλθε όμως στον στενό πυρήνα του Μαξίμου παρά τις μετέπειτα ανακατατάξεις.Οταν ο κ.Παμπούκης συνέπλευσε πολιτικά με τον κ. Ευ.Βενιζέλο, ο οποίος αποτελούσε κόκκινο πανί για αρκετούς από τους ενοίκους του Μεγάρου Μαξίμου,οι θεωρίες συνωμοσίας έβαλαν φωτιά στα κυβερνητικά παρασκήνια και προκάλεσαν συγκρούσεις μεγατόνων που έμειναν μακριά από τη δημοσιότητα.
Ο κ.Παμπούκης,μέσα στην αναμπουμπούλα,δεν έκρυβε τις απόψεις του:«Στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα τι είναι πιο χρήσιμο; Να έχεις τον Βενιζέλο εντός ή εκτός του παιχνιδιού; Εγώ λέω εντός»απαντούσε.«Η παραίτησή του είναι απώλεια για την κυβέρνηση και προσωπικά με λυπεί»δήλωσε στη Βουλή ο κ.Βενιζέλος.Ο απόπλους τού κ.Παμπούκη προκάλεσε νέα σενάρια συνωμοσίας,καθώς δεν πέρασε απαρατήρητη η θετική στάση της αντιπολίτευσης στο αίτημά του για το υπουργείο Ναυτιλίας,και ειδικά της ΝΔ.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
