Η δραματική συνεδρίαση του Eurogroup της Δευτέρας, η οποία χαρακτηρίσθηκε από τις εκκλήσεις της ελληνικής κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου για ολοκληρωμένη αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, έδωσε κάποια σήματα, αλλά τίποτε το χειροπιαστό ακόμη.
Οι γενικές αναφορές στη διεύρυνση των δυνατοτήτων και των εργαλείων παρέμβασης του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, όπως και εκείνες για την επιμήκυνση του ώριμου ελληνικού χρέους και τη μείωση των επιτοκίων του, υπό τον όρο της παροχής εμπράγματων ασφαλειών, προφανώς με την εγγύηση ελληνικών περιουσιακών στοιχείων, δημιουργεί μεν ελπίδα, αλλά πολύ απέχει από το να προσφέρει μια σαφή λύση.
Κάτι που ήδη αποτιμήθηκε από τις αγορές, που βλέπουν τους ευρωπαίους επιφυλακτικούς και δύστοκους και επιτίθενται πιο συντονισμένα πια.
Ετσι μετά τη συνεδρίαση της Δευτέρας έντονη να διατηρείται η αβεβαιότητα στις διεθνείς αγορές, οι οποίες εμφανώς πια επενδύουν στη διάχυση της κρίσης χρέους στην Ευρώπη.
Η πίεση έχει πλέον μεταφερθεί στην Ιταλία και στην Ισπανία και δεν είναι απίθανο σε επόμενο στάδιο να τεθεί υπό αμφισβήτηση και αυτή ακόμη τη Γαλλία.
Τα επιτόκια των ομολόγων πήραν την ανιούσα σε ολόκληρη την Ευρώπη, με εξαίρεση μόνο τη Γερμανία, η οποία αποτελεί για την ώρα τη μόνη ασφαλή περιοχή για τις αγορές και τους κερδοσκόπους.
Αναλυτές, οικονομολόγοι και τραπεζίτες σημειώνουν ότι όσο η Ευρώπη ακολουθεί και δεν προηγείται των αγορών θα χάνει ευκαιρίες, η αντιμετώπιση της κρίσης θα γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη, θα συγκεντρώνει υπέρμετρο κόστος, που αν δεν ελεγχθεί θα καταστεί ανυπέρβλητο.
Αν εμπλακούν στην κρίση χρέους μεγάλες χώρες,όπως η Ισπανία και η Ιταλία, τότε τα πράγματα θα δυσκολέψουν πραγματικά για την ευρωζώνη.
Πολλοί διερωτώνται πως κυβερνήσεις ισχυρών χωρών δεν αντιλαμβάνονται το προφανές και διατηρούν έντονη την αβεβαιότητα;
Δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν: Ή οι Γερμανοί αναπτύσσουν άλλες στρατηγικές ή οι υπάρχουσες ηγεσίες στις δύο κυρίαρχες ευρωπαικές χώρες, στη Γερμανία και την Γαλλία, είναι απολύτως ανεπαρκείς και οριζόμενες από το στενό πολιτικό κόστος.
Ως προς τις άλλες στρατηγικές οι περισσότεροι δεν μπορούν να φαντασθούν ότι η Γερμανία τείνει προς τη διάλυση της ευρωζώνης και επιδιώκει την επάνοδο στα εθνικά νομίσματα.
Οι πιο καχύποπτοι θεωρούν ότι είναι πιθανότερο στο πίσω μέρος του μυαλού των γερμανών να αναπτύσσεται μια λογική επικράτησης και επιβολής των δικών τους όρων σε ολόκληρη την ευρωζώνη. Να αφήσουν δηλαδή τα πράγματα να εξελιχθούν και να επέμβουν ως σωτήρες την τελευταία στιγμή, διασφαλίζοντας την ηγεμονία τους για πολλά χρόνια.
Επειδή ωστόσο όσο αφήνονται τα πράγματα η λύση δεν θα είναι απλή και θα μεταφερθεί υπέρμετρο κόστος στη Γερμανία, θεωρείται πιο λογική η εξήγηση της μικρής ηγεσίας. Οτι δηλαδή η κυρία Μέρκελ επηρεάζεται περισσότερο από τις εσωτερικές πολιτικές αγωνίες της, από το πολιτικό μέλλον της δηλαδή, παρά από μια πιθανολογούμενη στρατηγική στροφή της Γερμανίας.
Οπως και αν έχει η κρίση χρέους διαχέεται πλέον σε ολόκληρη την Ευρώπη και αν καθυστερήσουν οι αποφάσεις τα πράγματα μπορεί να δυσκολέψουν πραγματικά.
Δεν είναι απίθανο στην περίπτωση αυτή να εξελιχθούν στο δίμηνο Ιουλίου – Αυγούστου δραματικά γεγονότα στη Γηραιά Ήπειρο. Με ότι αυτό συνεπάγεται για όλους. Το ζήτημα για εμάς εδώ είναι ότι πρέπει να προετοιμαζόμαστε για όλα. Τα φετινά μπάνια του λαού μόνο ανέμελα δεν θα είναι.
akarakousis@dolnet.gr
