Η επιδότηση για τον έλληνα είχε το εξής νόημα: «είναι κάτι κοροϊδάρες στην Ευρώπη που θα μου δώσουν λεφτά για το χωράφι κι εγώ θα τα κάνω σπίτι». Το σπίτι χτιζόταν στην καλύτερη περίπτωση. Μια κάστα ανθρώπων σκόρπισε τις επιδοτήσεις στις πίστες των μπουζουξίδικων. Αναφερόμαστε στο «χωράφι» γιατί ο αγροτικός τομέας υπήρξε ο πιο ευνοημένος επί τρεις δεκαετίες. Κανονικά θα έπρεπε ο θεσσαλικός κάμπος να είναι ηSilicon Valleyτης βιοκαλλιέργειας και η χώρα να τροφοδοτεί με τρόφιμα όλη την ήπειρο. Παρά τους πακτωλούς ο αγροτικός τομέας βρίσκεται μισόν αιώνα πίσω. Το πιο χαρακτηριστικό είναι ότι η Ελλάδα ξοδεύει για την εισαγωγή κρέατος περίπου όσα για την εισαγωγή καυσίμων ενώ η ενίσχυση της κτηνοτροφίας θα μας επέτρεπε να φανταστούμε τη χώρα ωςαπέραντο βουστάσιο.
Οι περιπτώσεις του σαλέ Λιάπη στο Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας και της εξοχικής κατοικίας των πεθερικών του Πάνου Καμμένου στην Ικαρία είναι περισσότερο από εύγλωττες για την αντίληψη περί επιδοτήσεων. Το κοινοτικό πρόγραμμα «Leader2» σχεδιάστηκε για να διευκολύνει την ανάπτυξη του αγροτουρισμού, των εναλλακτικών καλλιεργειών. Οι πονηροί είχαν τον τρόπο τους να μπαίνουν στα προγράμματα με τη διευκόλυνση πολιτικών προσώπων, τοπικών παραγοντίσκων, κομματαρχών.
Από τις μεθοδεύσεις προκύπτουν δυο ζητήματα ηθικής. Το πρώτο αφορά τη διάκριση υπέρ εκείνων που έχουν «τα μέσα».Οσοι δεν είχαν σχέσεις με κόμματα και μηχανισμούς, δεν επιδοτήθηκαν. Το δεύτερο αφορά την ανάπτυξη που θα προέκυπτε από τις επιδοτήσεις. Ενας ξενώνας δημιουργεί θέσεις εργασίας και οι θέσεις εργασίας οδηγούν σε αύξηση της κατανάλωσης στην περιοχή. Από τη μικρή κλίμακα στη μεγάλη κλίμακα, στο σύνολο του προγράμματος, θα είχαμε αποτελέσματα ορατά για την οικονομία. Σε βάθος χρόνου, αν οι επιδοτήσεις είχαν αξιοποιηθεί για τους στόχους για τους οποίους καταβλήθηκαν, η Ελλάδα θα ήταν μια άλλη χώρα.
Ακούγεται ότι η Κομισιόν θα ξεκινήσει ελέγχους για το πώς αξιοποιήθηκαν οι κοινοτικές επιδοτήσεις και αν όντως τα χρήματα αυτά χρησιμοποιήθηκαν τελικά για το σκοπό που δόθηκαν. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί το αντίθετο, πιθανώς να αξιωθεί επιστροφή των χρημάτων. Σωστό αυτό για τις Βρυξέλλες πλην όμως δεν αναπληρώνεται το κενό για τη χώρα. Οι ευκαιρίες που δόθηκαν ήταν αναρίθμητες. Τα κεφάλαια ξεπερνούν κάθε φαντασία. Από το 1981 υπολογίζεται ότι με άμεσο και έμμεσο τρόπο ο αγροτικός τομέας επιδοτήθηκε με 62 δισ. ευρώ. Ολογράφως: εξήντα δυο δισεκατομμύρια ευρώ. Το αποτέλεσμα πενιχρό: η διατροφή των ελλήνων με αγροτικά προϊόντα εξαρτάται σε ποσοστό 65% από εισαγωγές.
Παρά την εκτεταμένη απάτη, η Ευρωπαϊκή Ενωση συνεχίζει να ενισχύει την ελληνική οικονομία με προγράμματα. Τίθεται ένα ερώτημα, μάλλον ρητορικό: άλλαξε η νοοτροπία ή μήπως ακόμη και σήμερα ο άρπαγας θεωρείται «ξύπνιος»;