Σε μια ιδιότυπη διελκυστίνδα δυνάμεων, ανάμεσα στον φόβο, την ανασφάλεια, την προοπτική φυγής από τη χώρα και την αισιοδοξία, την ελπίδα μιας νέας αρχής, την αναζήτηση της καινοτομίας, εμφανίζεται να ισορροπεί η νέα γενιά. Εκπρόσωποι του φάσματος της παραγωγικής ηλικίας αποτυπώνουν σκέψεις και συναισθήματα, απαντούν ουσιαστικά στο μείζον ερώτημα: Εχει μέλλον η «γενιά της κρίσης»;

Η καταγραφή των απόψεών τους αποπνέει ρεαλισμό και έντονο προβληματισμό για το πλαίσιο δράσης τους, υποδηλώνει ωστόσο δυναμισμό και δυνατότητα αντίστασης σε ό,τι κίβδηλο έχουν υποθάλψει οι προηγούμενες δεκαετίες. Ο λόγος τους δρα παρηγορητικά, όχι μόνο γιατί βασίζεται στην αποδοχή της προσωπικής ευθύνης – ίδιον ώριμων και συνειδητών πολιτών – αλλά και γιατί αντανακλά αξίες υψηλές, της αξιοπρέπειας, της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, εκ των ων ουκ άνευ για μια κοινωνία αληθινά προοδευτική.

Οι τέσσερις νέοι που γράφουν σήμερα για «Το Βήμα» δεν αφήνουν περιθώριο αρνητικής έκβασης στο ερώτημα περί ύπαρξης μέλλοντος για τη γενιά τους. Μοιάζουν να παίρνουν το μέλλον στα χέρια τους, εναποθέτοντάς το σε άλλες βάσεις, πιο βαθιές και πιο στέρεες από αυτές που επέλεξαν παρελθούσες γενεές. Μοιάζουν αποφασισμένοι να γυρίσουν την παρτίδα και κυρίως να μην επιτρέψουν σε κανέναν να την «κάψει». Είναι άλλωστε δική τους.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ