Οι συντάξεις, επικουρικές και κύριες, των ανθρώπων του μόχθου είναι όντως ιερές, γιατί στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης και επίπονης εργασίας. Και επιβάλλεται να δίνεις κανείς μάχη γι’ αυτές.

Ωστόσο, άλλο η μάχη κι άλλο η μεταμεσονύχτια παράσταση επικοινωνίας, που επέλεξαν ορισμένοι εκ των προέδρων. Θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί και το θέμα να έχει λυθεί μακριά από τους προβολείς της δημοσιότητας.

Λογικώς οι ηγέτες της κεντροδεξιάς, έπειτα από τόσες θλιβερές εμπειρίες επικοινωνιακών ασκήσεων θα έπρεπε να έχουν απαλλαγεί από αυτή τη ζημιογόνο, όπως έχει αποδειχθεί, πρακτική.

Αλλά όπως λέει κι ο λαός πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά η συνήθεια.