Οσοι έχουν αίσθηση των διεθνών και εγχώριων οικονομικών συνθηκών και είναι σε θέση να προσεγγίσουν την πολυπλοκότητα της εξελισσόμενης διαπραγμάτευσης, τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό, για τα χρέη μας και τη μελλοντική χρηματοδότηση της Ελλάδας, μπορούν να αντιληφθούν το μέγεθος και την ένταση της προσπάθειας του πρωθυπουργού κ. Λ. Παπαδήμου.

Αυτή τη στιγμή, στο μέσον της χειρότερης, από το 1929, διεθνούς οικονομικής κρίσης και υπό το βάρος μιας επαπειλούμενης ελληνικής κατάρρευσης, χειρίζεται με απόλυτα συστηματικό τρόπο, την μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους στη σύγχρονη ιστορία.

Οπως είπε και ένας γνώστης των περιστάσεων «είναι ο κατάλληλος άνθρωπος, στην κατάλληλη θέση, την κατάλληλη στιγμή».

Για να προσθέσει ότι ενεργεί «σαν να προετοιμαζόταν μια ζωή ολόκληρη γι’ αυτό το τόσο σύνθετο και πολύπλοκο έργο».

Και όντως, αν σκεφθεί κανείς σε ποιο χρονικό σημείο και κάτω από ποιες πολιτικές και οικονομικές συνθήκες ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας, μπορεί να αντιληφθεί γιατί σε τούτες τις στιγμές χρειάζονταν ένα πρόσωπο με τη γνώση, τη μεθοδικότητα, τη συστηματικότητα και κυρίως την αξιοπιστία του κ. Παπαδήμου.

Αυτή την ώρα διεξάγει σύνθετες διαπραγματεύσεις για την ρύθμιση των χρεών με τους εκπροσώπους των πιστωτών, χειρίζεται με τη δέουσα προσοχή τις αντιδράσεις της Μέρκελ, του Σαρκοζί, της Λαγκάρντ και άλλων, οργανώνει συστηματικά τη διαπραγμάτευση με την τρόικα και ταυτόχρονα, στο εσωτερικό μέτωπο, διαβουλεύεται χωρίς πολλές εντάσεις με τους κοινωνικούς εταίρους και προσπαθεί να εξασφαλίσει πεδίο συναίνεσης στους κόλπους της ετερογενούς κυβέρνησης συνεργασίας.

Μέχρι τώρα δείχνει ότι επιτυγχάνει την τέλεια ισορροπία.

Προσεγγίζει τη χρυσή τομή στις διαπραγματεύσεις για τα χρέη και τη νέα χρηματοδότηση με τους ξένους και παλεύει την ελάχιστη συναίνεση που χρειάζεται σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο για τη σταθεροποίηση της χώρας.

Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι μέχρι τα τέλη της επόμενης εβδομάδας μπορεί να έχει επιτύχει μια συμφωνία που μέχρι πρότινος φαινόταν ακατόρθωτη και να θέσει τη χώρα σε τροχιά σταθεροποίησης.

Δεν γνωρίζουμε αν ο ελληνικός λαός θα του αποδώσει τα εύσημα αν επιτύχει, αν δηλαδή καταφέρει να δημιουργήσει και πάλι περιβάλλον σταθερότητας. Η ιστορία πάντως θα του αναγνωρίσει με βεβαιότητα τα δέοντα.