Δεν ξέρω αν τελικά δούμε στο πεζοδρόμιο του Αρείου Πάγου αρεοπαγίτες ή ανώτατους αντεισαγγελείς με δικαστικές τηβένους να διαμαρτύρονται, όπως οι χιλιάδες συμβασιούχοι πριν από εβδομάδες, για το μισθολογικό και ασφαλιστικό τους ζήτημα.
Το να μην ενταχθούν οι δικαστές σε Ειδικό Μισθολόγιο και να μειωθούν οι αποδοχές τους εγείρει και μεταξύ των απλών ανθρώπων διπλά συναισθήματα. Κάποιοι λένε ότι το να καθήσουν και οι δικαστές να περιμένουν στις ουρές του ΙΚΑ (κάτι, που θα γίνει πλέον με τις νέες διατάξεις για τους πρωτοεισερχόμενους στο επάγγελμα), μπορεί και να μια μορφή επιμόρφωσης για εκείνους, που καθημερινά καλούνται να αποφασίσουν για τα δικαιώματα και τα μισθολογικά απλών ανθρώπων οι οποίοι επί χρόνια περιμένουν στην ουρά να εγκριθεί ένα κουτί με χάπια, που στοιχίζει μόλις πέντε ευρώ! Υπάρχει, όμως και ο αντίλογος, ο οποίος αναφέρει ότι αν οι δικαστές, που ακόμα είναι το αποκούμπι του απλού πολίτη, δεν αμειφθούν όπως αξίζει στο λειτούργημά τους, τότε μπορεί να είναι περισσότερο ευάλωτοι σε επιροές τρίτων ισχυρών ή άλλων, που έχουν τον τρόπο να τους προσεγγίζουν.
Υπάρχει ασφαλώς και η διεθνής πρακτική που μας διδάσκει ότι η συνείδηση δεν εξαρτάται ούτε από μισθολόγια, ούτε από την προσφερόμενη από το κράτος ασφάλιση. Πόσο μάλλον που και το ίδιο το Σύνταγμα επιτάσσει στους λειτουργούς της τρίτης εξουσίας να δικάζουν ανάλογα με τη συνείδησή τους.
Επειδή όμως έχω δει πολλές φορές φίλους δικαστικούς λειτουργούς να κουβαλάνε δικογραφίες σπίτι τους, να στερούνται τριήμερα, Σαββατοκύριακα, τις ιδιωτικές στιγμές με τα παιδιά τους, δεν μπορώ να επικροτήσω την ισοπεδωτική λογική της εξίσωσής τους με τους άλλους εργαζόμενους. Σύμφωνοι, τα τελευταία χρόνια έχουν εισπράξει αρκετές απολαβές με αποφάσεις που οι ίδιοι εξέδωσαν στη λογική του «Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει» και εξισώνοντας τον κλάδο τους με τους βουλευτές.
Από την άλλη πλευρά όμως, καθημερινά στα χέρια τους είναι η τιμή και η ατομική μας ελευθερία. Στην ευθυκρισία τους βασίζεται ακόμα και η επιβίωσή μας κάποιες φορές, αλλά και η διερεύνηση σκανδάλων εκατομμυρίων ευρώ. Από αυτούς εξαρτάται και η τιμή του πολιτικού μας κόσμου σε κάποιες υποθέσεις. Αυτό δεν αποτιμάται οικονομικά κάποιες φορές, αλλά κάποιες άλλες εξαρτάται απολύτως από τον τρόπο που είναι διαρθρωμένη η καθημερινότητά τους.
Οι δικαστές έχουν σταθεί με τις αποφάσεις τους πολλές φορές απέναντι στους εργαζόμενους, ενώ άλλες έχουν στηρίξει τα αιτήματα και τα δικαιώματα τους. Η διαμαρτυρία τους την Πέμπτη λοιπόν, πρέπει να γίνει σεβαστή και από όλους εμάς με κριτική ίσως διάθεση, αλλά χωρίς λαϊκισμούς και με την αίσθηση ότι και αυτοί είναι εργαζόμενοι.