Συνδυάζοντας την σύγχρονη τεχνολογία με το προσωπικό σκηνοθετικό στυλ και το γεγονός ότι γυρίστηκε σε ένα μόνον πλάνο, η «Ρωσική κιβωτός» του Αλεξάντρ Σοκούροφ, είναι μια γνήσια «ταινια-δημιουργου» πού τίμησε το Μουσείο Ερμιτάζ της Ρωσίας διατρέχοντας 300 χρονια Ρωσικής ιστορίας. Η ταινία υπήρξε τεράστια καλλιτεχνική επιτυχία στην εποχή της (2001) και από την ερχόμενη Πέμπτη, με αφορμή τους εορτασμούς για τα 250 χρόνια του μουσείου, προβάλλεται ξανά στην Αλκυονίδα (Ιουλιανού και Πατησίων) κάθε μέρα στις 22.30.
Το Ερμιτάζ είναι ο ουσιαστικός πρωταγωνιστής της «Ρωσικής κιβωτού» αλλά και ο βασικος λογος που οδηγησε τον Σοκουροφ στο γυρισμα της ταινιας. Το κεντρικο κτιριο ειναι τα Χειμερινα Ανακτορα, κατοικια των Τσαρων, ενα μπαροκ αριστουργημα αρχιτεκτονικης, σχεδιασμενο απο τον Φραντσεσκο Ραστρελι. Κατασκευασθηκαν απο το 1754 μεχρι το 1762, επι Αικατερινης της Μεγαλης ενω κατα τη διαρκεια των επομενων αιωνων το συγκροτημα συμπληρωθηκε με τα υπολοιπα κτιρια.
Επι τρεις αιωνες οι συνεχεις αγορες μεγαλων συλλογων εργων τεχνης, απο Ρωσια και Ευρωπη, συγκεντρωσαν στο Ερμιταζ, πανω απο 3.000.000 αντικειμενα της παγκοσμιας πολιτισμικης παραδοσης, εργα ζωγραφικης (Ρεμπραντ, Πικασο, Ντα Βιντσι, Γκωγκεν, Ραφαελ, Ματις κ.α.), γλυπτα, μεταξοτυπιες, σχεδια, νομισματα και μεταλλια, εργα διακοσμητικης και εφαρμοσμενης τεχνης καθως και πλουσιοτατες συλλογες αρχαιολογικων ευρηματων.
Το Ερμιταζ επιβίωσε και των δυο μεγάλων εισβολων που γνωρισε η Ρωσια: του Ναπολεοντα, το 1825 αλλα κυριως των Γερμανικων Στρατευματων κατα τη διαρκεια του Δευτερου Παγκοσμιου Πολεμου. Τα κτιρια του Ερμιταζ παρεμειναν ανεπαφα, ενω το συνολο των συλλογων ειχε ηδη φυγαδευθει στα Ουραλια. Με το τελος του Πολεμου το Ερμιταζ ξανανοιξε πανηγυρικα. Η επομενη φορα που το Μουσειο εκλεισε, ηταν για μια μερα, την 23η Δεκεμβριου 2001, για το γυρισμα της «Ρωσικής κιβωτού»
