Τρίτωσαν οι διακρίσεις για την Άλκη Ζέη εφέτος. Πρώτα διακρίθηκε για άλλη μία φορά στις καρδιές των αναγνωστών, οι οποίοι έκαναν μπεστ-σέλερ το αυτοβιογραφικό της αφήγημα Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο (Μεταίχμιο, 2013).
Έπειτα ήρθε η υποψηφιότητα, για δεύτερη φορά, για το σημαντικό σουηδικό Βραβείο Άστριντ Λίντγκρεν, το οποίο τιμά -στο όνομα της σουηδής νομπελίστριας- συγγραφείς και εικονογράφους που με το έργο τους έχουν συμβάλει σημαντικά στην προώθηση της παιδικής λογοτεχνίας.
Τώρα φθάνει, από το Τμήμα Επιστημών Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), η είδηση ότι η σχολή αποφάσισε ομόφωνα να αναγορεύσει τη γνωστή συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας επίτιμη διδάκτορα. Η αναγόρευση θα πραγματοποιηθεί το φθινόπωρο.
Η Άλκη Ζέη συγκαταλέγεται στις μεγάλες φωνές της παιδικής λογοτεχνίας των δεκαετιών 1970-1990, όταν άνθησε το μυθιστόρημα στην ελληνική παιδική λογοτεχνία. Οι σαραντάρηδες έχουν σίγουρα στις παιδικές τους αναμνήσεις τις εικόνες του Κλούβιου, του ανιψιού του Μπαρμπα-Μυτούση από το ομώνυμο κουκλοθέατρο της Ελένης Θεοχάρη-Πετράκη, που τον Νοέμβριο του 1966 άρχισε να προβάλλεται στην τηλεόραση. Ήταν η πρώτη παιδική τηλεοπτική σειρά και ο Κλούβιος ήταν επινόηση της Άλκης Ζέη.
Γεννημένη στην Αθήνα το 1925, η Άλκη Ζέη περνά τα πρώτα παιδικά χρόνια της στο σπίτι των παππούδων της στη Σάμο και γράφει το πρώτο της διήγημα στο μαρμάρινο τραπέζι της κουζίνας του σπιτιού της στην Κυψέλη το 1944. Το διήγημα δημοσιεύεται στο περιοδικό Νεανική Φωνή. Αργότερα, μέσα στην Κατοχή, θα γράψει το σενάριο για το πρώτο της κουκλοθέατρο με πρωταγωνιστή τον Κλούβιο.
Μετά το σχολείο η Άλκη Ζέη ακολούθησε σπουδές στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Στα μετεμφυλιακά χρόνια βρέθηκε για μια δεκαετία με τον σύζυγό τηςΓιώργο Σεβαστίκογλου, θεατρικό συγγραφέα και σκηνοθέτη, πολιτική πρόσφυγας στη Σοβιετική Ένωση. Επιστρέφουν στην Ελλάδα το 1964 και ξαναφεύγουν το 1967, με τον ερχομό της δικτατορίας, για το Παρίσι.
Οι αναμνήσεις από τα παιδικά της χρόνια, τα προσωπικά βιώματα από μετακινήσεις και εξορίες, η κοινωνική ανησυχία του Αριστερού σε μια εποχή έντονης πολιτικής δραστηριότητας αποτελούν τη μαγιά των αφηγήσεών της, στις οποίες τα ιστορικά γεγονότα και ο πολιτικός προβληματισμός εκφράζονται μέσα από τις δυνατές και ζωντανές ιστορίες των νεαρών χαρακτήρων της. Πολύ γνωστά από τα έργα της είναι τα παιδικά Το καπλάνι της βιτρίνας(1963),Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου(1971), Αρβυλάκια και γόβες(1975),Ο θείος Πλάτων(1975),Κοντά στις ράγες(1977),Μια Κυριακή του Απρίλη(1978),Τα παπούτσια του Αννίβα(1979) και το ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα ενηλίκων Η αρραβωνιαστικά του Αχιλλέα(1987).
Έχει τιμηθεί με Βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου, με το Κρατικό Βραβείο παιδικού λογοτεχνικού βιβλίου το 1993, με το Βραβείο εφηβικού βιβλίου του περιοδικού «Διαβάζω» το 2003 και με το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της το 2010. Το 2012 αναγορεύτηκε επίτιμη διδάκτωρ της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών και Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου.
