Εκτός όμως από τη μεγάλη συλλογή χρυσών και πλατινένιων άλμπουμ που έχει στο ενεργητικό του – αλλά και το γεγονός ότι το κοινό του τον τιμά δεόντως όπου και αν εμφανίζεται -, ο Χατζηγιάννης έχει καταφέρει και κάτι άλλο, εξίσου σημαντικό: να παραμένει «αταξικός». Αρέσει δηλαδή και σε ακροατές που προτιμούν το έντεχνο και σε λάτρεις της ποπ, αλλά και σε ανθρώπους που απεχθάνονται το ένα ή το άλλο «είδος».
Η εφετινή καλοκαιρινή περιοδεία του για μια ακόμη φορά πήγε καλάχωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξε άγχος στο ξεκίνημα, λόγω των γνωστών οικονομικών προβλημάτων. « Ολοι είχαμε στον νου μας το τι συμβαίνει γύρω μας » λέει. « Κατορθώσαμε να είμαστε οικονομικά προσιτοί ώστε οι συναυλίες μας να μη θεωρηθούν είδος πολυτελείας.Αποδείχτηκε έτσι ότι η μουσική είναι μια διέξοδος. Σαφώς και δεν αποτελεί πανάκεια στα προβλήματα της καθημερινότητας,είναι όμως μια ελπίδα,ένα φως και μια ανάσα στα δύσκολα ».
Μπορεί ο ίδιος να κάνει λόγο για ανάταση, βλέπει όμως σκοτεινά τα πρόσωπα των ανθρώπων. « Είναι ορατό και προφανές σε όλους αυτό.Ολους μας έχει επηρεάσει η κρίση και ό,τι βιώνουμε καθημερινά, εφόσον είμαστε κομμάτι της ίδιας κοινωνικής αλυσίδας, του ίδιου κοινωνικού ιστού.
Εχει συσσωρεύσει ο κόσμος μια οργή, ένα μίσος και μια αμφισβήτη- ση προς τις αρχές και τους θεσμούς. Στις συναυλίες το βλέπω λίγο στην αρχή,αλλά η μουσική ως θεραπευτικό μέσο κάπως το αφαιρεί προσωρινά.Ωστόσο είναι δύσκολο να δημιουργείς,να παράγεις τέχνη μέσα σε έναν τέτοιον κυκεώνα. Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στις μεγαλύτερες καταστροφές του πλανήτη γεννήθηκαν ρεύματα καλλιτεχνικά που κράτησαν και άφησαν εποχή ».
Οταν βρίσκεσαι λίγο μετά τα 30, ό,τι πιάνεις γίνεται χρυσός και μιλάς για κρίση, ενδέχεται να ακουστείς προκλητικός: είναι πολύ εύκολο να μιλάει κανείς εκ του ασφαλούς. « Μια τέτοια σκέψηείναι εύλογη αλλά και ατυχής την ίδια στιγμή. Πιστεύω ότι είναι μια πολύ πρόχειρη εκτίμηση,αν σκεφτείς ότι κατάγομαι από μια οικογένεια που έζησε την τουρκική εισβολή και έχασε τα πάντα μέσα σε μια μέρα.Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον αρκετά φτωχόασχέτως αν στην πορεία οι γονείς μου ορθοπόδησαν και προχώρησαν.Οσο και αν μεγαλώσεις, τα βιώματά σου δεν σε εγκαταλείπουν.Δεν έχω χάσει λοιπόν καμία επαφή με την πραγματικότητα. Βιώνω απόλυτα αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Εχει ειπωθεί ότι έχουν κλονιστεί οι αξίες,υπάρχει αναξιοκρατία, έλλειψη χρηστής διοίκησης και ότι όλα αυτά τα πληρώνουμε. Μπορεί να φέρουμε και εμείς κάποια ευθύνη,σίγουρα όμως το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου δεν μπορεί να αισθάνεται υπεύθυνο γι΄ αυτό ».
«Υπόλογος είμαι μόνο στο κοινό μου»
Από το 1998, όταν ο Γιώργος Χατζηνάσιος επέλεξε τον Μιχάλη Χατζηγιάννη ως βασικό τραγουδιστή στο άλμπουμ «Αγγιγμα ψυχής» (η μουσική και τα τραγούδια της ομότιτλης τηλεοπτικής σειράς), ως σήμερα ο ίδιος εξακολουθεί να τρέχει στη λεωφόρο της επιτυχίας. « Αν είχαμε έτοιμη συνταγή θα ήταν πολύ εύκολο για μας το παιχνίδι » σημειώνει. « Κάθε φορά βρίσκεις αυτό που χρειάζεται,αυτό που σε κάνει να νιώθεις καλά,και το δίνεις στον κόσμο. Αν είσαι αρκετά ευρηματικός,διεισδυτικός και προφητικός, τότε θα έχεις επιτυχία.Ο κόσμος έχει ένα ιδιαίτερο κριτήριο,ένα ένστικτο που δουλεύει ακλόνητα και πολύ ουσιαστικά.Τίποτε δεν είναι τυχαίο ».
Η επιτυχία έχει βέβαια το τίμημά της: τη δημοσιοποίηση προσωπικών του στιγμών. « Ειδικά τον τελευταίο καιρό, με ενοχλεί όταν αναφέρονται στα προσωπικά μου.Τώρα που το συζητάμε, ίσως να έχω νιώσει ως έναν βαθμό κακία- μια αρρώστια επιδημικού χαρακτήρα. Σε γενικές γραμμές όμως είχα και έχω καλή αντιμετώπιση.Σε ανεύθυνες κριτικές δεν δίνω σημασία. Υπόλογος είμαι στο κοινό μου, που είναι ο πιο αυστηρός κριτής μου». Πώς φαντάζεται το (μακρινό έστω) τέλος της καλλιτεχνικής πορείας του; « Οταν γνωρίζεις χαρά και αγάπη,είναι πολύ δύσκολο να την αποποιηθείς, να ζήσεις χωρίς αυτό. Θα είναι δύσκολα.Εχω ήδη χορτάσει από πολλά πράγματα,οπότε μπορώ να ζήσω με ωραίες αναμνήσεις.Ετσι,το τέλος του παραμυθιού θα είναι ευχάριστο ».
Οσο για το μυστικό του, δεν είναι άλλο από το… άγχος: « Πιστεύω ότιαν σταματήσω να αγχώνομαι και εφησυχάσω,θα χάσω το παιχνίδι.Δεν θα έχω λόγο να κάνω κάτι για μένα και για τον κόσμο.Επειδή υπάρχει μέσα μου- και γενικά στους καλλιτέχνεςυπόλειμμα ματαιοδοξίας,κανείς δεν θέλει να αποτυγχάνει.Θέλουν πάντα να είναι μπροστά.Οι καλλιτέχνες θέλουν πάντα χάδια και ωραία λόγια ».
Από τον Λυκαβηττό στο Παλλάς
Η συναυλία που θα δώσει ο Μιχάλης Χατζηγιάννης σε λίγες ημέρες στον Λυκαβηττό έχει για τον ίδιο τη λογική του πάρτι. «Ο Λυκαβηττός είναι ένα πάρτι αποχαιρετισμού,καθώς με αυτή τη συναυλία ολοκληρώνεται η καλοκαιρινή περιοδεία,αλλά και προετοιμασίας για τον χειμώνα:υπάρχει μια σκέψη για έναν αριθμό παραστάσεων στο Παλλάς,με ένα διαφορετικού χαρακτήρα πρόγραμμα,περισσότερο ακουστικό.Θα βασίζεται στα δικά μου τραγούδια,ίσως και σε κάποιες διασκευές,ενώ πιθανόν να υπάρξει και μια έκτακτη συμμετοχή ή συνεργασία.Σε τέτοιους καιρούς εμείς οι τραγουδιστές δεν πρέπει να δείχνουμε μια μανία να αρπάξουμε ό,τι μπορεί να έχει μείνει.Αυτόν τον χειμώνα πρέπει να αποδείξουμε ότι είμαστε αλληλέγγυοι προς τον κόσμο.Να μη φανεί μια απληστία ή αχαριστία».
ΠΟΤΕ& ΠΟΥ
Τιμή εισιτηρίου: προπώληση 15,ταμείο 18 ευρώ.
Προπώληση: Μetropolis, Ρublic, www.ticketservices.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
