Δύο χρόνια χωρίς τη Μαριάννα Βαρδινογιάννη, τη μεγάλη Ελληνίδα που με τη ζωή, το έργο και το παράδειγμά της άλλαξε για πάντα το τοπίο της κοινωνικής αλληλεγγύης στη χώρα μας.
Η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη άφησε πίσω της ένα τεράστιο ανθρωπιστικό έργο, με υπερσύγχρονες ιατρικές υποδομές, όπως το Ογκολογικό Νοσοκομείο Παίδων «Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη-ΕΛΠΙΔΑ» και το Κέντρο Κυτταρικής και Γονιδιακής Θεραπείας, με δομές φιλοξενίας για τα καρκινοπαθή παιδιά και τις οικογένειές τους, με ένα ολοκληρωμένο σύστημα ψυχολογικής υποστήριξης και κοινωνικής ένταξης για τα αποθεραπευμένα παιδιά, με χιλιάδες κερδισμένες ζωές παιδιών από την Ελλάδα και από το εξωτερικό.
Εκτός από την αδιαμφησβήτητη προσφορά της στον τομέα του παιδικού καρκίνου, η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη, μέσα από τον θεσμικό της ρόλο ως Πρέσβης Καλής Θελήσεως της UNESCO και μέσα από το ομώνυμο Ιδρυμά της, αγωνίστηκε για τα ανθρώπινα δικαιώματα, την παγκόσμια ειρήνη, την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς, την εκπαίδευση, τη στήριξη των πιο αδύναμων.
Μέσα από την άοκνη δράση της σε διεθνές επίπεδο, ευαισθητοποίησε και κινητοποίησε κορυφαίες παγκόσμιες προσωπικότητες γύρω από τα εθνικά αιτήματα πολιτισμού για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, αλλά και την ένταξη των Μινωικών Ανακτορικών Κέντρων στον Κατάλογο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCΟ, με το τελευταίο πρόσφατα να γίνεται πραγματικότητα.
Οι ζωές που άγγιξε η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη είναι αμέτρητες, οι ιστορίες απλών ανθρώπων για τους οποίους άνοιξε την αγκαλιά της και τους προσέφερε στήριξη είναι πολλές, ενώ η προσφορά της αναγνωρίστηκε διεθνώς με την ύψιστη τιμητική διάκριση για την ανθρωπιστική προσφορά από τον ΟΗΕ, το βραβείο Νέλσον Μαντέλα 2020-2025. Είναι η μοναδική Ελληνίδα στην οποία η Ελληνική Πολιτεία απένειμε τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Ευποιίας, ως αναγνώριση της μεγάλης εθνικής προσφοράς της.
Κάνοντας ωστόσο κανείς έναν απολογισμό, δύο χρόνια μετά την απώλειά της, μπορεί να συνειδητοποιήσει ότι η παρακαταθήκη της είναι τελικά πολύ ευρύτερη ακόμα και από το ίδιο το έργο της. Και αυτό γιατί η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη ουσιαστικά άνοιξε τον δρόμο της κοινωνικής προσφοράς στον τόπο μας, ενέπνευσε με το παράδειγμά της και δίδαξε τι σημαίνει «μοιράζομαι με τους συνανθρώπους μου τις ευλογίες που μου χάρισε ο Θεός», όπως πάντοτε συνήθιζε να λέει.
Ηταν ο άνθρωπος που ένωσε τον ελληνικό λαό και τον έκανε συμμέτοχο σε ένα θαύμα: στο όραμα της νίκης κατά του παιδικού καρκίνου στην Ελλάδα. Μπήκε μπροστά στις μεγαλύτερες εκστρατείες εθελοντισμού με τη διορατικότητα, τη διαίσθηση και τη μαχητικότητά της.
Η Μαριάννα Β. Βαρδινογιάννη ξεκίνησε το 1990, όταν στην Ελλάδα η κοινωνική προσφορά είχε μια έννοια εντελώς διαφορετική, την έννοια της οικονομικής στήριξης. Εκείνη με θάρρος και τόλμη, χωρίς ποτέ να το βάλει κάτω, χάραξε τον δικό της τελείως διαφορετικό δρόμο.
«Δεν πιστεύω στον όρο φιλανθρωπία, με την έννοια της απρόσωπης οικονομικής στήριξης. Θέλω πάντοτε να βρίσκομαι στο πλευρό των συνανθρώπων μου, να είμαι παρούσα, να μετέχω» επαναλάμβανε η ίδια.
Και αυτό το έκανε πράξη. Δεν δίστασε να είναι παρούσα στα χειρουργεία κατά τη διάρκεια των πρώτων μεταμοσχεύσεων μυελού των οστών που έγιναν στη χώρα μας. Στο Ογκολογικό Νοσοκομείο, που η ίδια θεμελίωσε, ήταν πάντοτε εκεί: στα δωμάτια να μιλά με παιδιά και γονείς και να λύνει προβλήματα, στο πλευρό γιατρών και νοσηλευτών να ακούσει τους προβληματισμούς τους αλλά και να φέρει στην Ελλάδα ό,τι πιο σύγχρονο και πρωτοποριακό, στον Ξενώνα να παίζει με τα παιδιά, στους γάμους, τις αποφοιτήσεις και όλες τις σημαντικές στιγμές των αποθεραπευμένων παιδιών.
Σε δομές φιλοξενίας αστέγων, σε δομές για τους πρόσφυγες, στο πλευρό των πληγέντων από φυσικές καταστροφές, δρώντας άμεσα και αποτελεσματικά, με σχέδιο και όραμα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ανακατασκευή ενός ολόκληρου χωριού, της Μακίστου, που είχε ολοσχερώς καταστραφεί από τις πυρκαγιές στην Ηλεία το 2007.
Η Μαριάννα ήταν πάντα και παντού παρούσα.
Το παράδειγμα, η ασταμάτητη δράση της και η συνειδητή της απόφαση να είναι εκεί για τον διπλανό της και να ακουμπά το πρόβλημά του αποτέλεσαν και αποτελούν μέχρι και σήμερα σημεία αναφοράς.
Με την πορεία της ζωής της άνοιξε μια νέα σελίδα στην ελληνική κοινωνία, με πολλούς ανθρώπους να ακολουθούν το παράδειγμά της.
Και ίσως τελικά αυτή να είναι η πιο σπουδαία παρακαταθήκη της, το δυνατό αποτύπωμά της στη ζωή: η αγάπη για τον συνάνθρωπο, όχι ως μια έννοια αόριστη, αλλά η αγάπη που εκφράζεται με πράξεις και παρουσία στο πλευρό εκείνου που έχει ανάγκη.
Η δύναμη του έργου της, η ελπίδα που γέννησε, το όραμά της για το αύριο, κρατάνε τη μνήμη της ζωντανή στη συλλογική συνείδηση.
