Πόσο «γεμάτος» μπορεί να αισθάνεται ένας ποδοσφαιριστής όταν βάζει τίτλους τέλους στην καριέρα του και αναπολώντας τα χρόνια που πέρασαν, «κουράζεται» να μετράει τρόπαια; Ο Ικερ Κασίγιας είναι ένας από αυτούς που μπορούν να αισθανθούν ευλογημένοι. Ο «Αγιος Ικερ» των οπαδών της Ρεάλ, που ανδρώθηκε στη «Βασίλισσα» και την υπηρέτησε 25 χρόνια, από τα οποία τα 16 στην πρώτη ομάδα. Ο τερματοφύλακας που κατέκτησε κάθε τίτλο που μπορούσε. Χωρίς αμφιβολία, η αίθουσα μεταλλίων στο σπίτι του θα θυμίσει «μουσείο» του ποδοσφαίρου. Και ασφαλώς, εξέχουσα θέση θα έχουν οι τίτλοι με την Εθνική Ισπανίας. Το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 2010, στα γήπεδα της Ν. Αφρικής, αλλά και τα δύο ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (2008 και 2012). Για ένα παιδί που εντάσσεται στις ακαδημίες μιας ομάδας όπως η Ρεάλ σε ηλικία εννέα χρονών, όλα αυτά είναι ένα όνειρο. Για τον 39χρονο πρώην πλέον τερματοφύλακα της Ρεάλ, της Πόρτο και της Εθνικής Ισπανίας έγιναν πραγματικότητα. Να φορέσεις τη φανέλα της Εθνικής σε 167 αγώνες δεν είναι μικρή υπόθεση… Από μαθητής στη Ρεάλ Ηταν ακόμη μαθητής όταν κλήθηκε στην πρώτη ομάδα της Ρεάλ για ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι, με τη Ρόζενμποργκ στο Τροντχάιμ. Ηταν η πρώτη γεύση από το Τσάμπιονς Λιγκ. Τότε δεν μπορούσε να φανταστεί ότι στο μέλλον θα είχε στη συλλογή του τρία μετάλλια νικητή από αυτή τη διοργάνωση. «Ο διευθυντής του σχολείου, μπήκε στην τάξη και μου ζήτησε να βγω έξω, επειδή ήθελε να μου μιλήσει», θυμάται μιλώντας στην ιστοσελίδα της UEFA. «Να πάρεις ταξί για το αεροδρόμιο επειδή η Ρεάλ επικοινώνησε με τη μητέρα σου και σε κάλεσε. Πρέπει να βιαστείς γιατί θα ταξιδέψετε στη Νορβηγία» του είπε. «Ηταν σαν να είχα κερδίσει τον πρώτο αριθμό του λαχείου. Ημουν 16 χρόνων και δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή. Εφτασα στο αεροδρόμιο και είδα όλα τα αστέρια της ομάδας. Από την τάξη του σχολείου, βρέθηκα στο ίδιο τραπέζι με παίκτες όπως οι Μιγιάτοβιτς, Σούκερ, Ραούλ και τόσους άλλους. Κι αυτό επίσης ήταν κάτι απίστευτο». Οπως δεν θα ξεχάσει επίσης και τον Σεπτέμβριο του 1999. Πρώτη συμμετοχή του στο ισπανικό πρωτάθλημα, σε αγώνα με την Μπιλμπάο στο Σαν Μαμές και τρεις ημέρες αργότερα, στις 15.9.1999, έγινε ο νεότερος τερματοφύλακας που αγωνίστηκε βασικός στο Τσάμπιονς Λιγκ. Ηταν ο αγώνας με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, σε ηλικία 18 χρόνων και 177 ημερών. Εγραψε ιστορία Στο τέλος της σεζόν έγινε και ο νεότερος πορτιέρο που κατέκτησε Τσάμπιονς Λιγκ. Η ιστορία είχε αρχίσει να γράφεται. «Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα είχα 100 συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ. Κοιτάζοντας πίσω τώρα, φοβάμαι λίγο. Πολλά παιχνίδια, τόσες στιγμές. Πάνω απ’ όλα, νιώθω περήφανος που παρέμεινα τόσα χρόνια σε αυτή τη διοργάνωση και κατέκτησα τρεις φορές το τρόπαιο» υποστήριξε. Με τη Ρεάλ αγωνίστηκε σε 725 επίσημα παιχνίδια και κατέκτησε 19 τίτλους: πέντε φορές το πρωτάθλημα Ισπανίας, δύο φορές το Κύπελλο, τέσσερις φορές το Σούπερ Καπ, κι ακόμα, τρία Τσάμπιονς Λιγκ, τρία παγκόσμια κύπελλα συλλόγων και δύο ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ. Το καλοκαίρι του 2015 αναγκάστηκε να την αποχωριστεί. Κάτι η κόντρα του με τον Ζοζέ Μουρίνιο, λίγο η γκρίνια των οπαδών, αποφάσισε να μετακομίσει από το Μπερναμπέου στο Ντραγκάο για να φορέσει τη φανέλα της Πόρτο, με την οποία αγωνίστηκε τέσσερις σεζόν. Το έμφραγμα Την Πρωτομαγιά του 2019, και ενώ είχε ανανεώσει το συμβόλαιό του για ακόμη έναν χρόνο, υπέστη έμφραγμα του μυοκαρδίου κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης. Ηθελε να επιστρέψει, αλλά σύντομα κατάλαβε πως πλέον δεν θα μπορούσε να αγωνιστεί. Η Πόρτο παρ’ όλα αυτά τον κράτησε στο ρόστερ της. Στην πρωταθλήτρια Πορτογαλίας, ήταν ο σύνδεσμος μεταξύ παικτών και προπονητικού τιμ. Φόρεσε τη φανέλα της σε 156 αγώνες και αναδείχθηκε δύο φορές πρωταθλητής, μία κυπελλούχος, ενώ κατέκτησε και ένα Σούπερ Καπ.