Μπορεί το πακέτο των 800 δισ. ευρώ για την ενίσχυση της ευρωπαϊκής αμυντικής παραγωγής να φέρει χρήμα, τεχνογνωσία και συνεργασίες στις εγχώριες επιχειρήσεις; Απαντούν θετικά ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) Σπύρος Θεοδωρόπουλος και ο Κρίστιαν Χατζημηνάς, πρόεδρος του ομίλου Theon, στο τεύχος του Ιουνίου της «Οικονομικής Επιθεώρησης».
Τα κρατικά Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα (ΕΑΣ) δίνουν μία θετική απάντηση με τη σύσταση κοινοπραξίας στρατηγικής σημασίας με τη MSM export, μέλος του τσεχικού ομίλου CSE, για την παραγωγή πυρομαχικών. Ανοίγεται μάλιστα μια προοπτική, καθώς οι Τσέχοι θεωρούνται αξιόλογη δύναμη της Ευρωπαϊκής Αμυντικής Βιομηχανίας, αν η μονάδα που θα στηθεί στην Ελλάδα έχει ως στόχο τις αγορές του κόσμου και όχι απλώς τις ανάγκες των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.
Αυτό το εξαγωγικό αποτύπωμα έχουν καταφέρει να αποκτήσουν ιδιωτικοί φορείς όπως η Metlen, που μεταξύ άλλων προμηθεύει τα γερμανικά τεθωρακισμένα Λέοπαρντ, η Sunlight του ομίλου Olympia, που συμμετέχει σε στρατιωτικά έργα διεθνούς εμβέλειας προσφέροντας μπαταρίες για στρατηγικές εφαρμογές, η Theon, που θεωρείται ηγέτιδα δύναμη στα συστήματα νυχτερινής όρασης με σημαντικά συμβόλαια από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη έως την Απω Ανατολή, και η Intracom Defence, που προ διετίας εντάχθηκε μέσω εξαγοράς στον ισραηλινό όμιλο Israel Aerospace Industry.
Ως προς το ReArm, υπάρχει σκεπτικισμός από τους ίδιους τους ανθρώπους του χώρου της αμυντικής βιομηχανίας. Τα 800 δισ. ευρώ που υπόσχεται η Ευρώπη είναι κυρίως δάνεια. Αν δεν είσαι πλασαρισμένος στις ευρωπαϊκές αγορές δεν προλαβαίνεις να μπεις. Αυτά τα χρήματα θα ρέουν τα επόμενα δύο έως τρία χρόνια. Μετά το παράθυρο κλείνει. Ο κ. Χατζημηνάς επισημαίνει την ανάγκη συνεργασιών, όχι μόνο μεταξύ των ελληνικών εταιρειών αλλά και με ευρωπαϊκές.
«Πρέπει να πάμε σαν consortium. Δεν έχει νόημα να πουλάει κανείς μόνος του. Το μέλλον είναι στις ολοκληρωμένες λύσεις, όχι στα μεμονωμένα προϊόντα. Και φυσικά το μέλλον δεν είναι η ελληνική αγορά, αλλά η παγκόσμια. Οπότε η μεγάλη ευκαιρία για την Ελληνική Αμυντική Βιομηχανία είναι η από κοινού ανάληψη ακόμα και υποκατασκευαστικών έργων με δεδομένο ότι ήδη άλλες ευρωπαϊκές χώρες “τρέχουν” τα δικά τους εξοπλιστικά προγράμματα, καταθέτουν παραγγελίες και οι μεγάλες ευρωπαϊκές βιομηχανίες δεν μπορούν να τις ικανοποιήσουν χρονικά, οπότε ευκαιρίες θα υπάρξουν και για τις ελληνικές αμυντικές βιομηχανίες, αρκεί να τις εκμεταλλευθούμε» υπογραμμίζει ο κ. Χατζημηνάς.
Στην υπόθεση αυτή θα μπορούσε να βασιστεί και το αφήγημα της «αναγέννησης» της Ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας, που ούτως ή άλλως ήθελε χρόνια για να επιτευχθεί αυτό. Η κυβέρνηση έχει θέσει ευρύτερο στόχο να φθάσει τη συνεισφορά της μεταποίησης στο 12% του ΑΕΠ από 9% που είναι σήμερα. Μπορεί η άμυνα να βοηθήσει; Σύμφωνα με μελετητές, αν εφαρμοστεί στην πράξη η υποχρέωση για 25% εγχώρια συμμετοχή σε νέα εξοπλιστικά προγράμματα και αν αξιοποιηθούν τα ευρωπαϊκά (ReArm και EDF), η ελληνική παραγωγή μπορεί να φθάσει τα 3 έως 4 δισ. ευρώ ετησίως. Αυτό θα αντιστοιχούσε σε 1,5 έως 2% του ΑΕΠ καλύπτοντας σχεδόν το 1/3 της απαιτούμενης αύξησης.
