Η αγαπημένη σειρά συναυλιών Parklife επιστρέφει στο Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ) με πρώτο καλεσμένο την Κυριακή 13 Ιουλίου τον σαξοφωνίστα και συνθέτη Μπράνφορντ Μαρσάλις και το κουαρτέτο του, σε μία συναυλία με ελεύθερη είσοδο χάρη στη δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ).
Με καταγωγή από τη Νέα Ορλεάνη, ο Μαρσάλις έχει διαγράψει την πορεία του εδώ και τέσσερις δεκαετίες διερευνώντας τα όρια της τζαζ, της κλασικής μουσικής και της σύνθεσης για τον κινηματογράφο και το θέατρο.
Βραβευμένος με τρία Grammy, τιμημένος με τον τίτλο του Jazz Master από το National Endowment for the Arts, και υποψήφιος για Emmy και Tony, αποτελεί έναν από τους πιο εμβληματικούς τζαζ συνθέτες. Οι δε συνεργασίες του με τον Στινγκ, τους Grateful Dead και τον Μπρους Χόρνσμπι, μαρτυρούν την επιρροή του και στην ευρύτερη ποπ κουλτούρα.
Το εκφραστικό του όχημα δεν είναι άλλο από το κουαρτέτο του, το Branford Marsalis Quartet, που ιδρύθηκε το 1986. Μετά από σχεδόν 40 χρόνια παρουσίας με ελάχιστες αλλαγές στη σύνθεσή του, το ρεπερτόριό του περιλαμβάνει τόσο πρωτότυπες συνθέσεις όσο και κλασικά έργα της τζαζ και της ποπ μουσικής.
Τον Μάρτιο του 2025, το Branford Marsalis Quartet κυκλοφόρησε τη νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Belonging», το πρώτο τους άλμπουμ με την Blue Note Records. Πρόκειται για μια ερμηνευτική προσέγγιση του ομότιτλου ιστορικού δίσκου του Κιθ Τζάρετ από το 1974, που τιμά το πρωτότυπο, ενώ ταυτόχρονα το επαναδιατυπώνει με σύγχρονη ματιά.
Ενώ όλη του η οικογένεια ασχολούνταν με την τζαζ όπως ο πατέρας και ο αδελφός του, όπως λέει στο «Βήμα», «εγώ ενδιαφερόμουν περισσότερο για την ποπ μουσική. Ωστόσο, πηγαίναμε τακτικά στις παραστάσεις του πατέρα μου και γνωρίζαμε πολύ καλά όλους τους συναδέλφους του. Επιπλέον, υπήρχαν πολλοί ερμηνευτές της Παραδοσιακής Μουσικής της Νέας Ορλεάνης που ήταν ακόμα ζωντανοί. Ημουν τυχερός που περιβαλλόμουν από σπουδαίους μουσικούς όλων των στυλ».
Εως τα 14 του χρόνια, έπαιζε κλαρινέτο. «Στα 15 μου, ένιωσα ξαφνικά ένα ενδιαφέρον για τα κορίτσια και σκέφτηκα ότι αν έπαιζα σε μια μπάντα που έπαιζε διασκευές R&B, θα γνώριζα κορίτσια. Αφού έπαιζα πιάνο σε εκείνη την μπάντα για το μισό του 1975, οι γονείς μου μού αγόρασαν ένα άλτο σαξόφωνο για τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς. Δυστυχώς, τα κορίτσια δεν είχαν ακόμα κανένα ενδιαφέρον…».
Τα χρόνια όμως πέρασαν, ο Μπράνφορντ Μαρσάλις βρήκε τον δρόμο του και φθάσαμε αισίως στην τελευταία του δισκογραφική εργασία «Belonging». Η αιτία που προέκυψε αυτή η παραγωγή, ιδιαιτέρως απλή. «Το κάναμε επειδή είναι ένας εξαιρετικός δίσκος και έχουμε γίνει οι μουσικοί που είμαστε ακούγοντας και “κλέβοντας” από τους καλύτερους μουσικούς της τζαζ».
Και να σκεφθεί κανείς, ότι τότε ο Μπράφορντ Μαρσάλις άκουγε «Parliament / Funkadelic, Rufus, Elton John, King Crimson, The Commodores, The Ohio Players, Led Zeppelin. Η τζαζ δεν με ενδιέφερε μέχρι το 1979».
Για τον αμερικανό σαξοφωνίστα και συνθέτη πολλά πράγματα είναι ξεκαθαρισμένα πλέον. Τι σημαίνει για παράδειγμα επιτυχία και ποια η σχέση του με τη μουσική.
«Δεν θεωρώ ότι το να παίζεις μουσική απαιτεί μεγάλη δύναμη. Δεν είναι το ίδιο με άλλες δουλειές. Σίγουρα, αγαπώ αυτό που κάνω και είμαι έκπληκτος που μπορώ να πληρώνομαι για να το κάνω. Το γεγονός ότι μπορώ να βρω τρεις άλλους μουσικούς που νιώθουν το ίδιο και είναι πρόθυμοι να συνεχίσουν να ακούν και να μαθαίνουν από εκείνους που ήρθαν πριν από εμάς, είναι ο ορισμός μου για την επιτυχία».
Στο πέρασμα των δεκαετιών έχει συνεργαστεί με πολλούς μουσικούς από διαφορετικούς χώρους. Για να δούμε πώς τους περιγράφει ο ίδιος.
Αρτ Μπλάκεϊ: «Δύσκολος άνθρωπος, μια μουσική ιδιοφυΐα και ο λόγος που είχα κάποια επιτυχία παίζοντας αυτή τη μουσική». Χάρι Κόνικ Τζ.: «Αγαπητός φίλος με ένα απίστευτο μουσικό χάρισμα».
Ντίζι Γκιλέσπι: «Μου έμαθε την αξία του ήχου των μπλουζ στην τζαζ» Στινγκ: «Σούπερ μουσικός, αγαπητός ως τραγουδιστής και στιχουργός, και υποτιμημένος ως μουσικός. Ενας από τους πιο κουλ ανθρώπους που γνωρίζω». Grateful Dead: «Είναι πολύ διασκεδαστικό να παίζω μαζί τους».
