Lexus Sport Concept
Για όσους δεν είναι απολύτως εξοικειωμένοι με την προϊοντική σπορ ιστορία της Lexus, περί το 2000 η ιαπωνική φίρμα έβαλε στοίχημα με τον εαυτό της να εισέλθει στον γοητευτικό κόσμο των supercars αποκτώντας τον δικό της εκπρόσωπο σε μια κατηγορία που μονοπωλούνταν από τα ονόματα των Ferrari, Porsche, Lamborghini, Mercedes, Audi και (πολλών) λοιπών γνωστών ή καινοφανών εταιρειών οι οποίες τω καιρώ εκείνω, πολύ πριν τη χρηματοοικονομική κρίση, την Covid και τις δικαίως εντεινόμενες περιβαλλοντικές ανησυχίες, προσφέρονταν αφειδώς να ανταποκριθούν στη συλλογική φαντασίωση του «altius, citius, fortius» χωρίς κανέναν περιορισμό.
Κάπως έτσι τα supercars και τα sportscars που συνήθως μνημονεύουμε σήμερα ως σημείο αναφοράς αποφασίστηκαν στην πλειονότητά τους στο γύρισμα του αιώνα. Αυτό ακριβώς συνέβη και με τη Lexus που το 2005 παρουσίασε την πρώτη αποτύπωση αυτού που πέντε χρόνια αργότερα θα μετουσιωνόταν στο LFA, το ακριβότερο, νόμιμο για τον δρόμο ιαπωνικής προέλευσης supercar. Ενα από τα διάσημα trivia που συνοδεύει τη μόλις πεντακοσίων μονάδων παραγωγή του μοντέλου ήταν ότι αρχικά οι Ιάπωνες δεν είχαν καν κατά νου να το κατασκευάσουν με σκοπό τη διάθεσή του, αλλά να το αξιοποιήσουν ως κινητό εργαστήριο για νέες τεχνολογίες.
Προφανώς οι διεργασίες που οδήγησαν στην ανάδειξη του Akio Toyoda στην ηγεσία του ομίλου Toyota και η πασίγνωστη αδυναμία του για τα σπορ αυτοκίνητα και τον μηχανοκίνητο αθλητισμό έπαιξαν κάποιον ρόλο στην αλλαγή της αρχικής απόφασης. Εξάλλου ήταν εκείνος που λίγο μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, το 2009, ανέλαβε να ανακοινώσει και επισήμως την κατασκευή του LFA.
H παραγωγή του διήρκεσε από το 2010 έως το 2012 και έκτοτε έμεινε στην ιστορία ως ένα μοντέλο για λίγους με χειροποίητο ατμοσφαιρικό V10 κινητήρα 4,8 λίτρων ισχύος 560 ίππων, τον ήχο του οποίου ο επικεφαλής εξέλιξης κινητήρων Yusuke Nakayama είχε αποκαλέσει «βρυχηθμό αγγέλου». Σημειωτέον, οι Ιάπωνες είχαν δαπανήσει άπειρες εργατοώρες προκειμένου να επιτύχουν τον επιθυμητό σχεδιασμό, κατασκευάζοντας, τελικά, έναν κινητήρα με την ασυνήθιστη γωνία 72 μοιρών ανάμεσα στους κυλίνδρους προκειμένου να επιτύχουν τον απαιτούμενο υψίσυχνο τόνο που στις υψηλές στροφές προσιδίαζε σε αυτόν των μονοθεσίων της F1.
Το σίκουελ
Fast forward στο σήμερα, έχει περάσει πάνω από μια δεκαετία που το LFA πέρασε στην ιστορία ενώ η Lexus έχει ήδη ανακοινώσει ότι τόσο το RC όσο το RC F με V8 κινητήρα φτάνουν στο τέλος της διαδρομής τους και δεν πρόκειται να αντικατασταθούν. Ωστόσο τα δύο αυτά σπορ προδιαγραφών «κενά» δεν πρόκειται να παραμείνουν για πολύ κενά καθώς η Lexus όσο και η Toyota ετοιμάζουν μια απάντηση στους νοσταλγούς του LFA όσο και στους λάτρεις των δυνατών συγκινήσεων.
Σταθμός πρώτος υπήρξε η αποκάλυψη του πρωτότυπου Toyota GR GT3 το 2022 στην έκθεση του Τόκιο και η εκπεφρασμένη πρόθεσή της να δημιουργήσει ένα αντίστοιχο αγωνιστικό με νόμιμες για τον δρόμο… προεκτάσεις, με ορίζοντα το 2026. Σταθμός δεύτερος η αποκάλυψη ενός παρόμοιου ύφους πρωτότυπου, αυτή τη φορά με τα σήματα της Lexus, στο πλαίσιο της Monterey Car Week στα μέσα Αυγούστου, το οποίο αν και οι Ιάπωνες είναι ιδιαιτέρως φειδωλοί σε πληροφορίες, θεωρείται ως ο πνευματικός απόγονος του LFA και ήδη αποκαλείται LFR από τους «μύστες».
Προς το παρόν επιγράφεται απλώς ως Lexus Sport Concept, με τους δημιουργούς του να αφήνουν τη σχεδίαση να μιλήσει από μόνη της για τις προθέσεις τους. Οι επίσημες συστάσεις περιορίζονται μόνο στην αναφορά για ένα «αυθεντικό sportscar που δείχνει το σχεδιαστικό μέλλον της Lexus» και για «ένα εμπνευσμένο, φαρδύ, χαμηλό δίθυρο concept που αναμειγνύει δυναμισμό και συναίσθημα, αποτυπώνοντας το όραμα της Lexus για ένα νέο sportscar».
Πλην των όσων πλήρους νοήματος μπορεί να συμπεράνει κανείς παρατηρώντας τον συνδυασμό καμπυλών, ακμών και αεροδυναμικών στοιχείων στην καλοσχηματισμένη σιλουέτα του, το Lexus Sport Concept διαθέτει μια ελάχιστα εμφανή λεπτομέρεια κάτω από την ενεργή αεροτομή, με τη μορφή δύο οπών οι οποίες παραπέμπουν στην παρουσία κινητήρα εσωτερικής καύσης.
Για την ακρίβεια, οι μέχρι τώρα πληροφορίες κάνουν λόγο για ένα νέο V8 τοποθετημένο στο πίσω τμήμα προς όφελος της ιδανικής κατανομής βάρους. Αν και δεν θα πρέπει να αποκλειστεί ο συνδυασμός του με υβριδική τεχνολογία, δεδομένο θα πρέπει να θεωρείται ότι το LFR ως έκδοση παραγωγής δεν πρόκειται να ενστερνιστεί την αμιγή ηλεκτροκίνηση, όπως άλλωστε επιβάλλει η πολυσυλλεκτική τεχνολογική στρατηγική των Ιαπώνων, αλλά και οι επανειλημμένες αναφορές του Akio Toyoda ότι oι κινητήρες εσωτερικής καύσης δεν πρέπει επ’ ουδενί να εξοβελιστούν από τις σπορ υλοποιήσεις.
Για την ώρα, υπάρχουν επίσης ορισμένες κλεφτές εικόνες από video που έχει δώσει στη δημοσιότητα η Lexus και οι οποίες αποτυπώνουν στο εσωτερικό του γοητευτικού sportscar ένα τιμόνι yoke, το οποίο προφανώς θα συνοδεύεται με τεχνολογία drive-by-wire καταργώντας τη μηχανική σύνδεση μεταξύ τροχών και τιμονιού, όπως συμβαίνει ήδη και σε «πολιτικά» αυτοκίνητα της φίρμας σαν το RZ. Πέρα από αυτά ουδεμία πληροφορία έχει εξέλθει από τους πάντα λακωνικούς Ιάπωνες, αν και το χρονοδιάγραμμα για το Toyota GR GT3 όσο και η εμφάνιση του πρωτότυπου Lexus σε σχεδόν «ετοιμοπόλεμη» μορφή στο Monterey δείχνουν ότι πολύ σύντομα θα μάθουμε όλα εκείνα τα στοιχεία από τα οποία θα φτιαχτεί ένας καινούργιος μύθος.
Lamborghini Fenomeno
H ιταλική φίρμα προσθέτει στο portfolio της ένα ακόμα επίζηλο όσο και σπάνιο supercar, το οποίο συνοδεύεται από τον άτυπο τίτλο της ισχυρότερης Lamborghini που έχει εμφανιστεί ποτέ.
Οπως ίσως ήδη υποθέτει κανείς για τη Fenomeno που αποτελεί μια πιο ακραία παραλλαγή της Revuelto η παραγωγή της θα περιοριστεί σε ελάχιστα αντίτυπα, μόλις 29, τα οποία θα διατεθούν προς τρία εκατομμύρια ευρώ το καθένα.
Σε ό,τι αφορά τα άλλα μεγέθη της η ισχύς του υβριδικού συνόλου που αποτελείται από ατμοσφαιρικό V12 6,5 λίτρων σε συνδυασμό με τρία ηλεκτρικά μοτέρ σε διάταξη ένα πίσω και δύο μπροστά, διαμορφώνεται σε 1.080 ίππους.
Το σύνολο συμπληρώνει μια εφ’ όλης της ύλης αεροδυναμική αναθεώρηση που συμβάλλει σε υψηλότερες επιδόσεις αλλά και εξασφαλίζει στο supercar τη σχεδόν εξωπραγματική του εμφάνιση. Αντιστοίχως τα βελτιωμένα ηλεκτρονικά συστήματα ελέγχου που περιγράφονται από τους Ιταλούς ως ένα «έξι διαστάσεων αισθητηριακό σύστημα» υπόσχονται να επιτρέψουν στον οδηγό της Fenomeno να εκμεταλλευτεί πλήρως και να τιθασεύσει τη δυναμική της.
Mike Nichols M1A
O Steve Nichols υπήρξε πρώην σχεδιαστής της McLaren και στενός συνεργάτης του Gordon Murray τις ημέρες που στην F1 μεσουρανούσε το δίδυμο Senna – Prost.
Πλέον αποφάσισε και εκείνος να δημιουργήσει το δικό του brand παρουσιάζοντας το νοσταλγικά γοητευτικό M1A που δεν θα μπορούσε να λείψει από μια διοργάνωση όπως η Monterey Car Week.
Οι επιρροές του προέρχονται από τη McLaren M1A, το πρώτο αγωνιστικό πρωτότυπο της McLaren που συμμετείχε στο αμερικανικό πρωτάθλημα Can-Am τη δεκαετία του ’60.
Εφοδιάζεται από έναν οκτακύλινδρο κινητήρα 7,0 λίτρων με απόδοση 650 ίππους, ο οποίος εξελίχθηκε εξ ολοκλήρου από τη Nichols Cars και διαθέτει χειροποίητα έμβολα.
Συνδυάζεται με επίσης χειροποίητο κιβώτιο έξι σχέσεων και ίσως σε αντίθεση με ό,τι θα υπέθετε κανείς το Μ1Α επωφελείται από σύστημα drive-by-wire. Στην εξίσωση του εντυπωσιακού νεο-ρετρό διθέσιου roadster συνυπολογίστε επίσης ότι το βάρος του δεν ξεπερνά τα 900 κιλά χάρη στον συνδυασμό ανθρακονήματος – αλουμινίου από τα οποία κατασκευάζεται.
Ford Bronco Roadster
Μία από τις αξιοπρόσεκτες προτάσεις που εμφανίστηκαν στο πλαίσιο της αμερικανικής διοργάνωσης είναι η ανοιχτή roadster εκδοχή του επιβλητικού Bronco, η οποία έλκει την καταγωγή της από μια αντίστοιχη υλοποίηση που είχε προκύψει το 1966, στην πρώτη νιότη του Bronco και η οποία χάρη στον συνδυασμό δύναμης και απλότητας που απέπνεε, περιγράφηκε από τους δημιουργούς της τότε ως ό,τι κοντινότερο υπήρχε σε «off-road Mustang».
Υπό το ίδιο ακριβώς σκεπτικό η πρωτότυπη «επανέκδοση» του Bronco Roadster αρκείται, εξαιρούμενων οροφής και θυρών, στο επιβλητικό off-road παρουσιαστικό της γνωστής σύγχρονης γενιάς του μοντέλου, χωρίς περιττά τερτίπια ή προσθήκες όπως αυτά που συνήθως χρησιμοποιούν οι αυτοκινητοβιομηχανίες όταν θέλουν να παραπέμψουν σε περιπετειώδη μοτίβα.
Το Bronco Roadster επενδύει στην απλότητα και στην αφαίρεση σε μια φιλοσοφία που συνοψίζεται στη φράση «Build Wild» και υπόσχεται μια απρόσκοπτη σύνδεση με τη φύση – δυστυχώς όχι όμως και με τις γραμμές παραγωγής της Ford ή το ευρύ κοινό μιας και πρόκειται για one-off απόπειρα.
