Η απόλαυση της εξουσίας
Δεν μπορώ να κατανοήσω υπαρξιακά , για ποιο λόγο ένας πρώην πρωθυπουργός (ο κ. Τσίπρας) επιθυμεί διακαώς να επιστρέψει στην πολιτική (μετά από δύο πρωθυπουργικές θητείες) και για ποιο λόγο ο σημερινός πρωθυπουργός (ο κ. Μητσοτάκης ) επιθυμεί επίσης να επιδιώξει μια τρίτη πρωθυπουργική θητεία!
Η πολιτική δεν είναι ένα «κλασσικό επάγγελμα» και είναι απαραίτητο να ασκείται με το αίσθημα της ευθύνης και του μέτρου , όπως έλεγε και ο Μαξ Βέμπερ στο κλασσικό του πόνημα που αφορούσε αυτό ακριβώς το θέμα (“Η πολιτική ως επάγγελμα, Politik als Beruf»).
Ωστόσο, όσο περισσότερο παραμένει ένας πολιτικός στην εξουσία, τόσο πιο έντονα χάνει την επαφή του με την κοινωνία.
Και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι η επανεκλογή του και τίποτε άλλο.
Επιπλέον, η «απόλαυση» της δύναμης είναι το μόνο «αφροδισιακό» που συντηρεί αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή (οι οποίοι κατά τα άλλα έχουν ταυτίσει δυστυχώς όλο το φάσμα της ύπαρξής τους με την πολιτική).
Προσωπικά κάτι τέτοιο θα μου προκαλούσε υπαρξιακή κατάθλιψη, αλλά οι επαγγελματίες της πολιτικής μάλλον σκέφτονται διαφορετικά!
Η Υπονόμευση του κράτους Δικαίου
Επιπλέον, η χρόνια παραμονή στην εξουσία εμπλέκει τους ανθρώπους αυτούς σε σκοτεινές υποθέσεις που ενδεχόμενα συνδέονται με την παραβίαση βασικών συνταγματικών δικαιωμάτων .
Έτσι, είναι ενδεικτικό, ότι ο νυν πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης , αλλά και ο πρώην πρωθυπουργός κ. Τσίπρας είχαν ομολογήσει πριν από κάποιο καιρό ότι επί της πρωθυπουργίας τους γίνονταν για λόγους «εθνικής ασφαλείας» παρακολουθήσεις τηλεφώνων (και ενδεχόμενη καταστρατήγηση του Συντάγματος).
Και ο μεν σημερινός πρωθυπουργός είχε υιοθετήσει την άποψη , ότι η παρακολούθηση του τηλεφώνου ενός πολίτικού του αντιπάλου (του κ. Ανδρουλάκη) ήταν «νόμιμη» , αλλά ταυτόχρονα και «πολίτικά προβληματική». Ο ίδιος δε δεν είχε δώσει ποτέ τη συναίνεσή του για μια τέτοια παρακολούθηση.
Και είχα υποστηρίξει και παλαιότερα , ότι η θέση αυτή του σημερινού πρωθυπουργού ήταν σίγουρα φορμαλιστική και προσχηματική. Γιατί;
Γιατί αν δεν υπήρχε αιτιολόγηση των συγκεκριμένων λόγων «εθνικής ασφάλειας» οι οποίοι επέβαλαν την παρακολούθηση του τηλεφώνου του κ. Ανδρουλάκη, τότε η παρακολούθηση αυτή δεν ήταν νόμιμη (άρθρο 139 ΚΠΔ)!
Βεβαίως, αργότερα αποκαλύφθηκε ότι παρακολουθούνταν και τα τηλεφώνα δημοσιογράφων, ανώτατων στρατιωτικών και άλλων!
Επιπλέον , πριν από κάποιο καιρό και ο πρώην πρωθυπουργός κ. Τσίπρας είχε ομολογήσει δημοσίως ότι επί της πρωθυπουργίας του παρακολουθούνταν το κινητό τηλέφωνο του μετέπειτα Υπουργού κ. Πιτσιόρλα .
Και βεβαίως και ο κ. Τσίπρας είχε υποστηρίξει ομοίως, ότι δεν είχε δώσει ποτέ ο ίδιος τη συναίνεσή του για την παρακολούθηση του Υπουργού του, αλλά ότι είχε μάθει κάτι τέτοιο αργότερα από τον τότε Διοικητή των Μυστικών Υπηρεσιών.
Παλαιότερα , μάλιστα, το 2018 είχε αποκαλυφθεί και η παράνομη παρακολούθηση από μυστικούς αστυνομικούς του πρώην Υπουργού κ. Λαφαζάνη (κατά παραβίαση του άρθρου 254 του ΚΠΔ το οποίο επιτρέπει την καταγραφή της δραστηριότητας ενός ατόμου με συσκευές ήχου και εικόνας μόνο για πολύ σοβαρές αξιόποινες πράξεις).
Ενόψει όλων αυτών θα ήθελα να διατυπώσω την ακόλουθη παρατήρηση:
Τα ανωτέρω σκοτεινά φαινόμενα (τα οποία οδηγούν σε ενδεχόμενη καταστρατήγηση βασικών συνταγματικών δικαιωμάτων) οφείλονται, κατά τη γνώμη μου, στο γεγονός ότι αρκετοί πολίτικοί μένουν στην εξουσία για πολύ καιρό και κυβερνούν αυτή τη χώρα με μια ομάδα εμπίστων και «κολλητών», χωρίς να υπάρχουν «θεσμικά αντίβαρα ελέγχου<» της κυβερνητικής τους εξουσίας (τα περίφημα checks and balances).
Επιπρόσθετα, ο νεανικός ιδίως πληθυσμός βλέποντας όλα αυτά απομακρύνεται ακόμη περισσότερο από την πολιτική , αφού η τελευταία δεν αφορά τη διαβούλευση για το «κοινό καλό» . Αφορά τις ίντριγκες των μυστικών υπηρεσιών , τις παρακολουθήσεις πολίτικών αντιπάλων, Υπουργών κλπ.
Το συμπέρασμα;
Η χώρα χρειάζεται μια νέα ηθική στη διακυβέρνηση. Την ηθική όμως αυτή δεν μπορούν, κατά τη γνώμη μου, να τη «διδάξουν» στην κοινωνία παλιά και φθαρμένα πρόσωπα τα οποία έχουν μείνει για πολύ καιρό στην πολιτική και την εξουσία.
Κάποιοι νέοι άνθρωποι είναι απαραίτητο να αναδειχθούν στη δημόσια σφαίρα και να ασχοληθούν με τις κοινωνικές υποθέσεις!
Αυτά παράλειψε να τα αναφέρει στα απομνημονεύματά του ο πρώην πρωθυπουργός κ. Τσίπρας.
Υ.Γ Τα παλιά πρόσωπα ή οι πρώην πρωθυπουργοί μπορούν να γράφουν τα απομνημόνευμα τους (ή να ασχολούνται και με άλλα πράγματα, γιατί η ζωή δεν ταυτίζεται μόνο με τη -συχνά- διεφθαρμένη πολιτική).
Μια τέτοια μονοδιάστατη αντίληψη για τη ζωή θα ήταν καταθλιπτική και θα μας θύμιζε αυτό που λέει ο Σαίξπηρ : «Τι είναι η ζωή; Ένα παραμύθι ιστορημένο από χαζό, με θόρυβο και πάθος και ωστόσο δίχως νόημα» ( It is a tale told by an idiot , full of sound and fury, signifying nothing, Macbeth).
*Καλφέλης Γρηγόρης, Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ
