Μέσα από την ιστορία ενός ανθρώπου δίχως μοίρα, ο Γιάννης Οικονομίδης, στη νέα ταινία του «Σπασμένη φλέβα», που κυριαρχεί στις ταινίες της εβδομάδας, επισημαίνει την κατάρριψη κάθε ηθικής αξίας σε μια ελληνική κοινωνία όπου το χρήμα είναι η απόλυτη προτεραιότητα.
Βαθμολογία
5: εξαιρετική – αριστούργημα
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
«Σπασμένη φλέβα»
(Ελλάδα, 2025)
Σκηνοθεσία: Γιάννης Οικονομίδης
Ηθοποιοί: Βασίλης Μπισμπίκης, Γιάννης Αναστασάκης, Γιάννης Νιάρρος, Μαρία Κεχαγιόγλου, Μπέτυ Αρβανίτη κ.α.
Πως θα βρεθούν τα φράγκα; Ε; Πως;
Ιδού το ένα και μοναδικό θέμα την τελευταίας ταινίας του Γιάννη Οικονομίδη. Τα φράγκα. Μόνο τα φράγκα. Τίποτ’ άλλο δεν έχει εδώ σημασία. Και γι’ αυτά τα φράγκα, ο Θωμάς Αλεξόπουλος, ο κεντρικός ήρωας της εξαιρετικά δυσάρεστης αυτής ιστορίας, τον οποίο υποδύεται σε έναν ρόλο που δείχνει ότι του ταιριάζει γάντι ο Βασίλης Μπισμπίκης, είναι διατεθειμένος να κάνει τα πάντα.
Μια ταινία – αγώνας δρόμου
Ο αγώνας δρόμου ενός μολυσμένου, κατεστραμμένου, απελπισμένου και εντελώς ανόητου νεόπλουτου μεσήλικα, ο οποίος ζει με την ψευδαίσθηση ότι θα σωθεί βρίσκοντας τα χρήματα που χρωστάει.
Ο Θωμάς είναι τόσο βλάκας που δεν βλέπει μπροστά του. Δεν καταλαβαίνει ότι έχει προ πολλού «τελειώσει». Το παιχνίδι είναι χαμένο. Ακριβώς επειδή χαράμισε την ζωή του προσπαθώντας να κερδίσει όλα αυτά που τώρα… χρωστάει.
Οπότε ο Γιάννης Οικονομίδης που έγραψε το σενάριο μαζί με τον ηθοποιό Βαγγέλη Μουρίκη, έχει ένα λαβράκι στα χέρια του: το σασπένς. Πώς θα βρεθούν τα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που ο Θωμάς χρωστάει στον επαγγελματία τοκογλύφο τον Παντελή (Γιάννης Αναστασάκης), ο οποίος κατά βάθος ελπίζει να μην τον πληρώσει γιατί είναι σαδιστής και αυτό που θέλει είναι να του προκαλέσει πόνο.
Κι άλλος πόνος, πόνος στον πόνο, όλοι πονούν σε αυτή την ταινία
Ο χρόνος όμως είναι τόσο πολύ περιορισμένος και τα λεφτά τόσο πολλά που μόνο ένα θαύμα θα σώσει τον Θωμά και μαζί θα σώσει το σπίτι του.
Ένα θαύμα, ή ένα έγκλημα
Με την σκηνοθετική αρτιότητα και οικονομία που τον διακρίνει, ο Οικονομίδης ακολουθεί υπομονετικά τον Θωμά σε κάθε του βήμα. Και μέσω των ανθρώπων που ο Θωμάς συναντά κυκλοφορώντας με την κουρσάρα του – όπως οι εξαντλημένοι κακοποιοί του Φαρ Γουέστ πάνω στ’ άλογά τους – αλλά και των καταστάσεων που ζει, ο σκηνοθέτης εικονογραφεί το «μεγαλείο» της χυδαιότητας στην μικρογραφία μιας Ελλάδας στην οποία όντως, το μόνο που φαίνεται να έχει πια σημασία, είναι το χρήμα.
Και ναι, έτσι είναι. Αν το καλοσκεφτείς, σε πολλούς ανθρώπους, έτσι είναι. Αυτή η λύσσα για το χρήμα που εδώ και μερικά χρόνια (από το τέλος του Covid 19 και μετά), ή έχει μετατρέψει φτωχούς σε πλούσιους ή έχει καταστρέψει ολοσχερώς πολύ κόσμο, είναι – ας μη γελιόμαστε – η απόλυτη προτεραιότητα της ελληνικής κοινωνίας των ημερών μας.
Όλα μπορούν να θυσιαστούν στο βωμό του χρήματος και η ταινία αυτή το λέει αληθινά και με ένα τρόπο που σε τσακίζει, που σε αφήνει ψυχικό ράκος. Γιατί ο Οικονομίδης θέλει να σε τσακίσει. Αυτός είναι ο στόχος της ταινίας του.
Ο νεόπλουτος Θωμάς έχει μετατραπεί τον σε κτήνος παρασυρμένος από την ψευδαίσθηση του νεοπλουτισμού που τον έχει καταστρέψει. Οπότε όρια δεν υπάρχουν. Για τον Θωμά δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο. Δεν υπάρχει ούτε σύζυγος (Μαρία Κεχαγιόγλου), ούτε γιος (Γιάννης Νιάρρος) ούτε κόρη (Αναστασία Χατζηαθανασίου), ούτε νύφη (Ιωάννα Κολιοπούλου), ούτε πατέρας (Γιώργος Κολιόπουλος), ούτε αδελφός (Δαυίδ Σταμούλος), ούτε καν το ότι σύντομα ο Θωμάς θα γίνει παππούς.
Υπάρχουν μόνο τα φράγκα
Παρότι το πλαίσιο της «Σπασμένης φλέβας» δεν είναι πρωτόγνωρο, ο Οικονομίδης δεν θέλει να χαριστεί πουθενά, ούτε να «παίξει» με την ταινία είδους, όπως με πολλή μαστοριά έκανε ο Αλέξης Αλεξίου στην ταινία «Τετάρτη 04.45» (2015) στην οποία ο ήρωας του Στέλιου Μάινα βρισκόταν στην ίδια περίπου κατάσταση στην οποία βρίσκεται εδώ ο Θωμάς Αλεξόπουλος.
Δεν υπάρχουν από μηχανής Θεοί στις ταινίες του Οικονομίδη. Και όπως πάντα, έτσι και εδώ, όλοι ανεξαιρέτως, από τους λοιπούς καλλιτεχνικούς συντελεστές ως τους τεχνικούς και τους επαγγελματίες ηθοποιούς ως τους ερασιτέχνες ηθοποιούς (π.χ. οι Σταμόπουλος και Κολλιόπουλος αλλά και η καταπληκτική Σοφία Κουνιά που κλέβει παράσταση), βοηθούν τον σκηνοθέτη στην δημιουργία του πιο μαύρου έργου της καριέρας του.
Ένα μόνο είναι το ερώτημα: Αντέχεις να το δεις;
Καριέρα στην οποία ούτως ή αλλως, αν κρίνει κανείς από το ως τώρα έργο του Οικονομίδη, από το «Σπιρτόκουτο» ως την «Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς», δεν θα δεις και πολύ ασπράδι.
Βαθμολογία: 3 ½
ΑΘΗΝΑ: ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΟΛΑ ΤΑ OPTIONS – CINOBO ΟΠΕΡΑ – ΤΡΙΑΝΟΝ – ΝΙΡΒΑΝΑ – ΑΕΛΛΩ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΦΟΙΒΟΣ – WEST CITY – ΣΙΝΕΑΚ ΠΕΙΡΑΙΑΣ κ.α.
ΘΕΣ/ΚΗ: ΣΙΝΕ ΒΑΡΚΙΖΑ – VILLAGE COSMOS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – ΒΑΚΟΥΡΑ κ.α.
«Πέθανε αγάπη μου» (Die my love)
Παραγωγή: ΗΠΑ/ Αγγλία/ Καναδάς, 2025
Σκηνοθεσία: Λιν Ράμσεϊ
Ηθοποιοί: Τζένιφερ Λόρενς, Ρόμπερτ Πάτινσον, Σίσι Σπέισεκ, Νικ Νόλτε
Οσοι έχουν διαβάσει το μυθιστόρημα «Σκοτώσου αγάπη» της Αργεντίνας Αριάνα Χάρουιτς που στην χώρα μας κυκλοφορεί από τις εκδόσεις opera (σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη), είναι βέβαιο ότι αντιλήφθηκαν ότι μια απόπειρα μεταφοράς του στον κινηματογράφο θα ήταν πολύ δύσκολη υπόθεση.
Είναι ένα μυθιστόρημα που συχνά με πολύ βίαιο, ωμό τρόπο, μας οδηγεί στα άδυτα του εσωτερικού κόσμου μιας νέας γυναίκας, της Γκρέις, που ζει στα σκουπίδια, παραμελεί τελείως τον εαυτό της και φέρεται όπως νιώθει. Και η αλήθεια είναι ότι δεν νιώθει ποτέ καλά ενταγμένη σε μια κοινωνία την οποία όλα δείχνουν ότι απεχθάνεται.
Η Γκρέις, αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα γυναίκας που ζει υπό το καθεστώς μιας διαρκούς επιλόχειας κατάθλιψης, παγιδευμένη στη μητρότητα και στην (αναγκαστική) φροντίδα του βρέφους της. Και αυτό, πολύ απλά, είναι ένα βάρος που δεν δείχνει ότι μπορεί να το αντέξει.
Στην τελευταία ταινία της, το σενάριο της οποίας στηρίζεται στο μυθιστόρημα της Χαρουιτς, η Λιν Ράμσεϊ έβαλε τα δυνατά της για να δώσει εικόνες σε αυτές τις πολύ σκοτεινές σκέψεις της Γκρέις χωρίς να προδώσει το πνεύμα της συγγραφέα.
Με την βοήθεια του Μάρτιν Σκορσέζε κατάφερε να κλείσει την Τζένιφερ Λόρενς για τον κεντρικό ρόλο αυτής της αντιπαθητικής αλλά ταλαιπωρημένης, κατά βάθος γυναίκας, που ζει μέσα στην απόλυτη αθλιότητα μαζί με τον σύζυγό της Τζάκσον (Ρόμπερτ Πάτινσον) και που μαζί του πορεύεται προς μια κατεύθυνση που ποτέ δεν ξέρεις ποια ακριβώς είναι ή ποιό θα είναι ο προορισμός της.
Στην μέση υπάρχει ένα μωρό, όπως και οι γονείς του Τζάκσον που υποδύονται σε σύντομα περάσματα η Σίσι Σπέισεκ και ένας εντελώς αγνώριστος Νικ Νολτε. Η Λόρενς δείχνει να μην έχει κανένα απολύτως θέμα στο να μουτζουρώσει μέχρι εκεί που δεν πάει την συνήθως λαμπερή εικόνα της και ο Πάτινσον που εδώ και πολλά χρόνια έχει ξεφύγει από την εικόνα του ομορφόπαιδου Έντουαρντ Κάλεν στις ταινίες «Λυκόφως» την στηρίζει αποτελεσματικά.
Εν τέλει, όσο άβολα και αν νιώθεις μπροστά στην σαπίλα και την αθλιότητα όσων παρακολουθείς, δεν μπορείς παρά να εκτιμήσεις την αναμφίβολη χημεία ανάμεσα σε δύο όμορφα πρόσωπα αποφασισμένα να παίξουν με βαρόμετρο την ασχήμια, αυτής της εξαιρετικά σκοτεινής, πάρα πολύ δυσάρεστης αλλά εν τέλει θαυμαστά ανυποχώρητης σε συμβάσεις μεταφοράς ενός πολύ δύσκολου σε όλα του βιβλίου.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: CINE ΕΛΛΗ – ΑΕΛΛΩ CINEMAX – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – NEWMAN – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – NANA – ZEA ΠΑΣΑΛΙΜΑΝΙ – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ – OPTIONS ESCAPE ΙΛΙΟΝ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΝ – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – CINEMA ONE κ.α.
«Το δάκρυ του διαβόλου» (The devil’s teardrop)
Παραγωγή: Περού 2025
Σκηνοθεσία: Γκονζάλο Οτερό
Ηθοποιοί: Σίντνεϊ Αμανουέλ, Μια Ρόουζ Καβένσκι, Γκάμπριελ Ράισνταλ, Χαβιέρ Σααβέντρα
Σε αυτό το επιτηδευμένα ερασιτεχνικά γυρισμένο θρίλερ, παρακολουθούμε τον «μεταφυσικό εγκλωβισμό» μιας τετραμελούς παρέας νεαρών κινηματογραφιστών σε κάποια ζούγκλα της Λατινικής Αμερικής όπου έχουν βρεθεί για το γύρισμα ενός ντοκιμαντέρ (παρότι τους είχαν προειδοποιήσει να μην πάνε) και ξαφνικά βλέπουν ότι κινδυνεύουν να πεθάνουν.
Το «τρικ» της ταινίας είναι ότι παρακολουθούμε τα όσα συμβαίνουν μέσα από τις κάμερες χειρός που κρατούν οι τέσσερις ήρωες της ιστορίας. Εναλλάξ. Μια βλέπουμε από τη κάμερα του ενός, μια από της άλλης και πάει λέγοντας. Αρα θα πρέπει να δεχθούμε ότι την ώρα που προσπαθούν να ξεφύγουν από π.χ. το απειλητικό μαύρο σκυλί που (ανεξήγητα) τους καταδιώκει, το κινηματογραφούν κιόλας.
Ή ότι κινηματογραφούν τις πτώσεις τους, τα χτυπήματα που δέχονται διαρκώς από τα αριστερά και τα δεξιά και κάθε τι τρομακτικό που συμβαίνει γύρω τους.
Όταν το θρίλερ «The Blair Witch Project» εμφανίστηκε στις αίθουσες το 1999, ο θόρυβος που είχε από πολύ πριν προκαλέσει για την «αλήθεια» του ήταν τόσο εκκωφαντικός, που τελικά ταίριαξε με τον θόρυβο της μεγάλης απογοήτευσης πολλών θεατών που την είδαν μετατρέποντάς την σε φαινόμενο.
Ακόμα χειρότερα, η ταινία θέσπισε μια νέα κινηματογραφική μόδα «ρεαλιστικού τρόμου» (βαφτίστηκε «found footage»), της οποίας βασικά εργαλεία είναι η κακή, τρεμάμενη εικόνα με παράσιτα (πολλές φορές από κάμερες ασφαλείας όπως συμβαίνει στις ταινίες «Paranormal Activity»), ο κακός ήχος, το ερασιτεχνικό γύρισμα και μια πραγματικά απερίγραπτη μονοτονία («Rec», «Grave Encounters». «Cloverfield», «Creep» κ.α.)
Σ’ αυτήν ακριβώς την ξεπερασμένη σήμερα μόδα ανήκει η ταινία του Γκονζάλο Οτερό και όχι, δεν νομίζω ότι θα ξαναπάρω. Δεν θα διαφωνίσω στο ότι ο σκηνοθέτης παραμένει συνεπής στον τρόπο με τον οποίο αποφάσισε να διαχειριστεί την ιστορία του και στο ότι οι ηθοποιοί Σίντνεϊ Αμανουέλ, Μια Ρόουζ Καβένσκι, Γκάμπριελ Ράισνταλ, Χαβιέρ Σααβέντρα που υποδύονται τους κινηματογραφιστές δούλεψαν με κόπο και σε (προφανώς) πολύ άσχημες συνθήκες. Αλλά παρ’ όλ’ αυτά και παρότι η ταινία σε κάποιες σκηνές μπορεί να προκαλέσει γνήσιο τρόμο, ως σύνολο, δεν παύει να είναι πολύ κουραστική.
Βαθμολογία: 1 ½
ΑΘΗΝΑ: ΝΑΝΑ – VILLAGE MALL – VILLAGE ΡΕΝΤΗ – OPTIONS ΙΛΙΟΝ
ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE KOSMOS – OPTIONS
Προβάλλονται επίσης
«Για πάντα» (Eternity, ΗΠΑ, 2025)
Κομεντί φαντασίας σε σκηνοθεσία Ντέιβιντ Φρέιν.
Υπόθεση: Εκεί όπου οι ψυχές έχουν μία εβδομάδα για να αποφασίσουν πού – και με ποιον – θα περάσουν την αιωνιοτητα τους, μια γυναίκα (Ελίζαμπεθ Ολσεν) βρίσκεται αντιμέτωπη με την πιο δύσκολη επιλογή: ανάμεσα στον άντρα με τον οποίο πέρασε τη ζωή της (Μάιλς Τέλερ) και τον πρώτο της έρωτα (Κάλουμ Τέρνερ), που πέθανε νέος και την περίμενε χρόνια για να ξανασμίξουν. Τι θα επιλέξει λοιπόν να κρατήσει για πάντα;
ΑΘΗΝΑ: ΕΛΛΗ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΑΒΑΝΑ (ΔΕΥΤ-ΤΕΤ) – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – WEST CITY – Λ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE κ.α.
ΘΕΣ/ΚΗ: ODEON PLATEIA – OPTIONS MAKEDONIA – ΔΗΜ/ΚΟΣ ΕΥΟΣΜΟΥ – ΔΗΜ/ΚΟΣ ΣΥΚΕΩΝ κ.α.
«Ζωούπολη 2» (Zootropolis 2, ΗΠΑ, 2025)
Κινούμενα σχέδια των Walt Disney Animation Studios σε σκηνοθεσία Τζάρεντ Μπους, Μπάιρον Χάουαρντ
Υπόθεση: οι ντετέκτιβ Τζούντι Χοπς (με τη φωνή της Ginnifer Goodwin) και Νικ Γουάιλντ βρίσκονται στα ίχνη ενός μυστηριώδους ερπετού που φτάνει στη Ζωούπολη και φέρνει τα πάνω κάτω στη μητρόπολη των ζώων. Για να λύσουν την υπόθεση, η Τζούντι και ο Νικ πρέπει να πάνε μυστικά σε απροσδόκητα νέα μέρη της πόλης, όπου η συνεργασία τους δοκιμάζεται όσο ποτέ άλλοτε.
(Προβάλλεται σε περισσότερες από 140 αίθουσες σε όλη την Ελλάδα)
