Απειλεί την «πολιτική σταθερότητα», το υπό ανακοίνωση, κόμμα Τσίπρα; Αν πιστέψουμε την κυβέρνηση ο πρώην πρωθυπουργός είναι η υπ’ αριθμόν ένα απειλή. Και αφού η πολιτική σταθερότητα είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη, όποιος θέλει «περιπέτειες» πάει στο Τσίπρα. Όποιος θέλει «σταθερότητα και ανάπτυξη», όποιος «θεωρεί εθνικό χρέος να μην ζήσουμε ξανά τις επιπτώσεις από τα ψέματα των απλοϊκών λύσεων, των παροχών χωρίς αντίκρισμα και τις αυταπάτες» πάει στον Μητσοτάκη.
Ακούγεται σχεδόν απλοϊκό, αλλά αυτή είναι η προεκλογική γραμμή της Νέας Δημοκρατίας – πολύ βολική είναι αλήθεια. Τι και αν το 74% λέει ότι την κυβέρνηση χαρακτηρίζει η λέξη συγκάλυψη και το 69% η λέξη αναποτελεσματικότητα. Δεν παίζουν αυτά. Είναι θέματα δεύτερα μπροστά στο μείζον, το φάντασμα του πρώην πρωθυπουργού.
Η κυβέρνηση το επιστρατεύει και καλά κάνει, αφού ο κ. Τσίπρας, όσα rebranding και να επιχειρήσει, δεν πρόκειται να πείσει το μετριοπαθή κεντρώο ψηφοφόρο ότι είναι κάποιος άλλος. Και εδώ που τα λέμε δεν είμαι σίγουρος ότι και ο Τσίπρας ενδιαφέρεται για αυτό το κοινό.
Η ΝΔ στρέφει το βλέμμα της στην πραγματική απειλή για τα δικά της ποσοστά, τα οποία θα απειληθούν από ένα ενδεχόμενο κόμμα Σαμαρά. Ο πρώην πρωθυπουργός κρατά κλειστά τα χαρτιά του αλλά η απουσία του από το βιβλίο Στυλιανίδη έστειλε μηνύματα.
Αν ο κ. Σαμαράς τραβήξει το δρόμο του κ. Τσίπρα δεν είναι «με γεια του με χαρά του», όπως δήλωσε η Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά μάλλον η ταφόπλακα στην αυτοδυναμία της ΝΔ, που και χωρίς το κόμμα Σαμαρά, δεν θεωρείται δεδομένη. Και αυτό γιατί όπως αναφέρουν οι δημοσκόποι παίρνει με το καλημέρα ποσοστό 2-3% κατευθείαν από τη ΝΔ.
Η δυναμική και οι δεξαμενές του κόμματος Τσίπρα
Ποια όμως είναι η δυναμική και ποιες οι δεξαμενές του κόμματος Τσίπρα; Κοινή εκτίμηση των δημοσκόπων είναι ότι το «κόμμα Τσίπρα» αρχικά φαίνεται να «τελειώνει» τον ΣΥΡΙΖΑ. Του στερεί με το καλημέρα το μισό του ποσοστό και το φέρνει αντιμέτωπο με τη γραμμή του υποβιβασμού, του «μπαίνω – δεν μπαίνω» στη Βουλή. Όσο και αν ο Σωκράτης Φάμελλος προσπαθεί να συγκρατήσει ενδεχόμενα κύματα φυγής, είναι ξεκάθαρο ότι δεν θα τα αποτρέψει. Το ίδιο συμβαίνει με τη Νέα Αριστερά που δεν ανιχνεύεται στις δημοσκοπήσεις.
Με την Πλεύση Ελευθερίας τα πράγματα είναι κάπως πιο περίπλοκα. Το κόμμα Τσίπρα σε πρώτη φάση δεν απειλεί το σκληρό πυρήνα των ποσοστών της, αλλά τον αέρα της. Δηλαδή αυτό το 11-12% που φάνηκε να λαμβάνει σε κάποιες δημοσκοπήσεις. Αντιθέτως δεν φαίνεται να έχει μεγάλη πέραση στους ψηφοφόρους του κ. Βαρουφάκη, αλλά και σε αυτούς του Στέφανου Κασσελάκη που ακολουθούνται από κοινό μη φιλικό προς τον πρώην Πρωθυπουργό.
Τέλος υπάρχει και το ΠαΣοΚ. Η Χαριλάου Τρικούπη υποστηρίζει ότι ο κ. Τσίπρας δεν έχει διείσδυση στους ψηφοφόρους του Κινήματος. Ωστόσο, όπως λέγεται, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο ότι ένα 2-3% βλέπει θετικά το ενδεχόμενο δημιουργίας κόμματος από τον κ. Τσίπρα.
Η μάχη για την Κεντροαριστερά
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που υπάρχουν το κόμμα Τσίπρα, με το που εμφανίζεται, παίρνει ένα ποσοστό 13-14%. Με λίγα λόγια απειλεί ευθέως την κυρίαρχη θέση του ΠαΣοΚ στον χώρο, καθώς φαίνεται να λαμβάνει τα ίδια ποσοστά.
Επιπλέον υπάρχει και ακόμα ένα θέμα. Η καταλληλόλητα για την Πρωθυπουργία. Η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι ο κ. Τσίπρας θα έχει με το καλημέρα διψήφια ποσοστά, γεγονός που θα του δώσει πλεονέκτημα έναντι του κ. Ανδρουλάκη.
Το πρόβλημα του ΠαΣοΚ είναι ο κίνδυνος εγκλωβισμού του σε ποσοστά που εμφανίζουν στασιμότητα, που δεν επιτρέπουν να κουνηθεί η βελόνα προς τα πάνω. Ο Νίκος Ανδρουλάκης οδηγείται εκ των πραγμάτων σε ένα νέο διμέτωπο αγώνα. Θα προσπαθήσει να πείσει τον κόσμο ότι το κόμμα του, μέσω των κοινοβουλευτικών πρωτοβουλιών που θα πάρει, αποτελεί το αντίπαλο δέος στη ΝΔ, αλλά αυτό δεν φτάνει. Πρέπει ταυτόχρονα να βρει τακτική αντιμετώπισης του κ. Τσίπρα. Προς το παρόν παίζει άμυνα, περιμένοντας και τις πρώτες δημοσκοπήσεις που θα καταγράψουν τη δυναμική του κόμματος Τσίπρα και τη δική του.
Σε κάθε περίπτωση το «κόμμα Τσίπρα» ανακατεύει την κεντροαριστερή τράπουλα και αυτό που μένει είναι να δούμε το βαθμό στο οποίο συμβαίνει αυτό. Αν καταφέρει να ξεπεράσει το ΠαΣοΚ, θα το οδηγήσει σε κρίση. Αν δεν τα καταφέρει, θα έχει αποτύχει στον πρώτο του στόχο. Και αυτό δεν θα γίνει στις εκλογές. Αλλά πολύ νωρίτερα, στις δημοσκοπήσεις.
