Η άγρια ζωή μάς χτυπά την πόρτα; Ολο και συχνότερα καταγράφονται περιστατικά άγριων ζώων που μπαίνουν σε κατοικημένες περιοχές. Αλλά αυτό που παλιότερα συναντούσαμε σε χωριά, τώρα το συναντάμε στον αστικό ιστό και πρόσφατα και στον οικιστικό ιστό της Πρωτεύουσσας.
Πρόκειται για περιστατικά που έχουν θορυβήσει τους κατοίκους των περιοχών στις οποίες εμφανίστηκαν και έχουν δημιουργήσει προβληματισμό – σε δύο από αυτά υπήρξε τραυματισμός ανθρώπου – πυροδοτώντας τη συζήτηση για το γιατί αυτά συμβαίνουν, αν αυτό είναι το κανονικό και αν όχι που αυτά οφείλονται και τι θα πρέπει να γίνει για να αποφεύγονται.
«Το Βήμα» ακολουθεί αυτόν τον προβληματισμό καθώς τα περιστατικά άγριων ζώων μέσα σε οικιστικό ιστό που καταγράφηκαν μέσα στο Σεπτέμβριο είναι ήδη τέσσερα, τα δύο από αυτά μάλιστα καταγράφηκαν στο λεκανοπέδιο και συγκεκριμένα στο Χαϊδάρι και το Αιγάλεω.
Τα περιστατικά του Σεπτεμβρίου
– Στις 15 Σεπτεμβρίου αγριουγούρουνο εμφανίστηκε να κινείται σε δρόμο του Χαϊδαριού, κατευθυνόμενο προς περιοχή με σκουπίδια.
– Στις 16 Σεπτεμβρίου, ένας λύκος που τις προηγούμενες ημέρες είχε εντοπιστεί στον Μαρμαρά Χαλκιδικής, επιτέθηκε σε ένα μικρό κορίτσι από τη Σερβία.
– Στις 19 Σεπτεμβρίου, δύο αλεπούδες έκαναν τη βραδινή τους βόλτα σε περιοχή στο Αιγάλεω.
– Στις 24 Σεπτεμβρίου, μια αρκούδα μπήκε στην αυλή σπιτιού στη Δολιανή Ζαγορίου με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ο σπιτονοικοκύρης.
Η περίπτωση της Χαλκιδικής
Στις 3 Σεπτεμβρίου η οργάνωση Καλλιστώ ενημερώθηκε ότι ένας λύκος πλησίασε μια κοπέλα με σκυλάκι στον Μαρμαρά της Σιθωνίας. Ενιά ημέρες μετά, στις 12 Ιουλίου, ο ίδιος λύκος, επιτέθηκε σε ένα κοριτσάκι. Οπως μας ενημερώνει η περιβαλλοντική οργάνωση για την Αγρια ζωή πρόκειται για έναν νεαρό λύκο, δύο ετών, ο οποίος έχει απομονωθεί από την αγέλη του και έχοντας προβληματική εξοικείωση με τον άνθρωπο, αναζήτησε τροφή. Την πρώτη φορά προσελκύθηκε από ένα κατοικίδιο και την επόμενη από ένα μικρό κορίτσι που η μαμά του το άρπαξε τελευταία στιγμή, στην κυριολεξία από τα δόντια του λύκου.
Η οργάνωσε έβαλε κάμερες και είδε τα χαρακτηριστικά του άγριου ζώου που έχει επικίνδυνη και προβληματική συμπεριφορά. Την περασμένη Πέμπτη ελήφθη η σχετική απόφαση από τους αρμόδιους φορείας για την παγίδευση του συγκεκριμένου ζώου. Στην επιχείρηση θα συμμετέχουν το δασαρχείο, ο δήμος, ο ΟΦΥΠΕΚΑ, η αστυνομία, η Καλλιστώ και θα είναι παρών και κτηνίατρος.
Σύμφωνα με την Καλλιστώ, ο λύκος αυτός είναι μια σπάνια περίπτωση, δε φαίνεται να είναι υβρίδιο (λύκος που έχει προκύψει από διασταύρωση με σκύλο).
Η περίπτωση του Ζαγορίου
Αναφορικά με το πρόσφατο επεισόδιο στο Ζαγόρι όπου ένας ηλικιωμένος τραυματίστηκε από αρκούδα η Καλλιστώ μάς ενημερώνει ότι πρόκειται για ένα περιστατικό που ηλικιωμένος και αρκούδα, αιφνιδίασαν ο ένας την άλλη. Συχνά, εξηγεί η Καλλιστώ οι Αρκούδες κατεβαίνουν σε χωριά που τις μεγαλύτερες περιόδους του χρόνου είναι άδεια, εκτιμώντας ότι δεν συντρέχει κίνδυνος για τις ίδιες.
Ομως τους καλοκαιρινούς μήνες τα χωριά κατοικούνται από παραθεριστές, κάτι που αρκούδες αγνοούν καθώς η προγενέστεση εμπειρία τους, τους λέει ότι ο τόπος είναι άδειος και πρόσφορος για τις ίδιες.
Κάπως έτσι κινήθηκε και η αρκούδα στη Δόλιανη Ζαγορίου. Επιπλέον στην αυλή του σπιτιού του ηλικιωμένου άντρα υπήρχαν απλωμένα καρύδια που είχαν συλλεγεί και προσέλκυσαν το ζώο που αναζητούσε τροφή.
Τι πραγματικά συμβαίνει
Και το ερώτημα που ανακύπτει είναι γιατί τώρα τα άγρια ζώα μπαίνουν στο χώρο μας; μήπως εμείς νωρίτερα μπήκαμε στον δικό τους; Τι πραγματικά συμβαίνει;
Οποιες και αν είναι οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, αυτό που κυρίως ενδιαφέρει είναι το τι πρέπει και τι μπορεί να γίνει ώστε να εξασφαλιστεί τόσο η δική μας ασφάλεια, όσο και η επιβίωση και η διαιώνιση της άγριας προστατευόμενης ζωής.
«Το Βήμα» μπαίνοντας στη συζήτηση αυτή και προκειμένου να φωτίσει τις αιτίες και να πληροφορήσει τους πολίτες για τις ενδεδειγμένες, πιθανές λύσεις, επικοινώνησε με τον ομότιμο καθηγητή Γεωγραφίας και Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων κ. Απόστολο Κατσίκη αλλά και δύο ανθρώπους που ειδικεύονται σε ζητήματα που αφορούν στη ζωή των άγριων ζώων και την προστασία τους, τον υπεύθυνο του γραφείου Τύπου επικοινωνίας της περιβαλλοντικής οργάνωσης για την άγρια ζωή και τη φύση «Καλλιστώ», κ. Ιάσονα Μπάντιο και την πρόεδρο του Συλλόγου Προστασίας και Περίθαλψης Αγριας ζωής «ΑΝΙΜΑ», κυρία Μαρία Γανωτή όπως επίσης και με τον πρόεδρο του Κυνηγετικού Συλλόγου Καλλιθέας, Ταρνάρη Βαγγέλη.
Λύκοι και αρκούδες μέσα σε οικιστικό ιστό
Πως εξηγείται ότι τελευταία, όλο και πιο συχνά καταγράφονται κρούσματα άγριων ζώων που κινούνται κοντά ή και μέσα στον οικιστικό ιστό. Τι συμβαίνει;
«Την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία αν όχι και περισσότερο, η άγρια ζωή προσεγγίζει την ανθρωπογενή δραστηριότητα όλο και πιο συχνά προς αναζήτηση τροφής. Βασικές αιτίες σύμφωνα και με τους επιστήμονες αποτελούν τόσο οι παρεμβάσεις του ανθρώπου στο φυσικό τους περιβάλλον όσο και η ερήμωση της υπαίθρου. Η εγκατάλειψη δηλαδή παραδοσιακών δραστηριοτήτων στα ορεινά όπως η μετακινούμενη κτηνοτροφία αλλά και η μικρής κλίμακα ορεινή γεωργία, αναφέρει στο «Βήμα» ο κ. Ιάσονας Μπάντιος, υπεύθυνος του γραφείου Τύπου επικοινωνίας της περιβαλλοντικής οργάνωσης για την άγρια ζωή και τη φύση «Καλλιστώ».
«Το φαινόμενο είναι σύμπλοκο και συνδέεται ή και προκαλείται από τις αλλαγές που έχουν επέλθει σε επίπεδο κατοίκησης, δημογραφίας, επαγγελματικής απασχόλησης και κοινωνικής διάρθρωσης. Αναλυτικότερα… τα χωριά, ιδιαίτερα τα ορεινά, έχουν αραιώσει πληθυσμιακά, δεν έχουν πλέον κατοίκους. Τούτο συνεπάγεται την εγκατάλειψη παραδοσιακών ενασχολήσεων όπως κτηνοτροφία και γεωργία. Ως συνέπεια τα αποκαλούμενα άγρια ζώα αλεπούδες, λύκοι, αγριογούρουνα ακόμη και αρκούδες, δεν βρίσκουν αντίσταση, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος να αναζητήσουν τροφή κοντά ή εντός των οικισμών της υπαίθρου», αναφέρει ο ομότιμος καθηγητής γεωγραφίας και περιβαλλοντικής εκπαίδευσης κ. Κατσίκης.
Αυξανόμενη αστικοποίηση
Ομως αν αυτό εξηγεί γιατί τα άγρια ζώα εμφανίζονται στις περιοχές της υπαίθρου, τι συμβαίνει με τις επισκέψεις τους στις μεγάλες πόλεις, ακόμη και στη Πρωτεύουσσα.
Σύμφωνα με τον κ. Μπάντιο υπάρχει επέκταση των πόλεων, η οικιστική ζώνη αναπτύσσεται όλο και περισσότερο. Ετσι από τη μία ερημώνει η φύση, ενώ από την άλλη επεκτείνεται η πόλη, έρχεται όλο και πιο κοντά στη φύση, λόγω της αυξανόμενης αστικοποίησης.
«Η άγρια ζωή υπήρχε πάντα στις πόλεις»
Δε μπορούμε να μιλάμε για ξαφνική εμφάνιση άγριων ζώων μέσα στην πόλη λέει η κυρία Μαρία Γανωτή. Αγρια ζώα υπήρχαν πάντα στην πόλη όπως γεράκια, φίδια, νυχτερίδες. Τώρα έχουμε την εμφάνιση κάποιων ειδών που παλαιότερα δε συνηθίσαμε να τα βλέπουμε στην Αθήνα. Τέτοια ζώα είναι οι αλεπούδες και τα αγριογούρουνα. Δύο διαφορετικά είδη μεταξύ τους. Τα αγριογούρουνα εμφανίζονται εδώ και 3- 4 χρόνια στις παρυφές της πόλης οι οποίες συνορεύουν με τους ορεινούς όγκους: Ποικίλο όρος, όρος Αιγάλεω, Πάρνηθα, Πεντέλη, Υμηττό.
Αλεπούδες σε Ακρόπολη – Λυκαβηττό
Οσον αφορά τις αλεπούδες που πρόσφατα εμφανίστηκαν στο Αιγάλεω, υπάρχουν ολόκληρες οικογένειες μάς λέει η κυρία Γανωτή, τα τελευταία δέκα χρόνια της συναντάς ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας. Εχουν συμπεριφορά παρόμοια με αυτή των γατιών.
Αλεπούδες συναντάμε σε Ακρόπολη, Φιλοπάπου, Ηλίσια Περισσό και φυσικά στις συνοικίες που συνορεύουν με ορεινούς όγκους Ηλιούπολη, Αργυρούπολη, Παπάγου, Χολαργό, Νίκαια, Αιγάλεω, Πετρούπολη. Τα τελευταία πέντε χρόνια αλεπούδες ζουν και στο λόφο του Λυκαββητού.
Αναφορικά με την αύξηση του πληθυσμού των αλεπούδων στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια η κ. Μαρία Γανωτή μάς λέει: Μπορούμε μόνο να εικάσουμε γιατί δεν είμαστε επιστήμονες. Πιστεύουμε ότι υπάρχει μεγάλη αύξηση στον πληθυσμό της αλεπούς διότι δεν της αρκούν τα παραδοσιακά ενδιαιτήματα. Η πόλη είναι πρόσφορη γιατί παρέχει αφθονία τροφής, όπως είναι τα σκουπίδια των νοικοκυριών της πόλης, τα ποντίκια και οι τροφές που αφήνουμε στους δρόμους για τα αδέσποτα.
Επιπλέον, η αλεπού είναι πολύ έξυπνη, προσαρμοστική, εκμεταλλεύται παλιά σπίτια, υπόγεια, άλση και νιώθει περισσότερο προστατευόμενη στην πόλη από ότι στο φυσικό της περιβάλλον, στην Πάρνηθα ας πούμε.
Ο Πρόεδρος κυνηγετικκού συλόγου Καλλιθέας Ταρνάρης Βαγγέλης περιγράφει ότι όσον αφορά τις αλεπούδες ο ίδιος εδώ και 20 χρόνια τις συναντούσε στη Βουλιαγμένη. Η αλεπού είναι πιο εξοικειωμένη από ότι άλλα άγρια ζώα με τον άνθρωπο. Κινείται κοντά στα σπίτια.
Οσον αφορά όμως το αγριογούρουνο είναι πολύ επικίνδυνο ότι έχει πλησιάσει τον αστικό ιστό. Εχει γίνει τεράστιος ο πληθυσμός τους. Παλιά γεννούσαν 2 με 4, τώρα γεννούν 9 με 10. Και αυτό γιατί έχουν διασταυρωθεί με τα ήμερα που έφυγαν ή τα άφησαν από μονάδες της επαρχίας. Κατά συνέπεια υπάρχουν πάρα πολλά ιβρίδια. Δεν γεννάνε μόνο μια φορά το χρόνο αλλά δύο και τρεις φορές και με πολύ περισσότερο πληθυσμό στη γέννα.
Επιπλέον ο κ. Ταρνάρης επισήμανε ότι θεωρεί υπερβολική και επικίνδυνη την αύξηση του πληθυσμού του λύκου. Το επικίνδυνο, όπως τόνισε, είναι πως πρόκειται για υβρίδια που έχουν έρθει από το εξωτερικό τα οποία επιτίθενται και σκοτώνουν τα κυνηγετικά σκυλιά και κατεβαίνουν χαμηλά, στις πόλεις, καθώς έχουν διαφορετική συμπεριφορά από αυτή των καθαρόαιμων, άγριων λύκων.
Αγρια ζωή και κλιματική κρίση
Επιπλέον, όπως αναφέρει η επίσκεψη των άγριων ζώων στους οικισμούς συνδέεται με την κλιματική κρίση και συγκεκριμένα την αύξηση της θερμοκρασίας και την επακόλουθη λειψυδρία.
Οσον αφορά τη λειψυδρία, η μείωση του νερού εξαιτίας των ζεστών και άνομβρων καιρικών συνθηκών, αναγκάζει τα άγρια ζώα να μετακινηθούν έξω από τα ενδιαιτήματά τους στην άγρια φύση και να μπουν στους οικισμούς αναζητώντας νερό, μάς εξηγεί ο κ. Μπάντιος
Το διατροφικό σοκ στις αρκούδες
Επιπλέον η αυξημένες θερμοκρασίες και η παράταση του καλοκαιριού, έχει μετατοπίσει και περιορίσει χρονικά την περίοδο του χειμέριου λήθαργου της αρκούδας με αποτέλεσμα να είναι το ζώο σε τροφικό στρες και αναζήτηση τροφής για μεγαλύτερη περίοδο από ότι τα προηγούμενα χρόνια.
Η ανθρώπινη παρέμβαση
Στην αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος και των ενδιαιτημάτων των άγριων ζώων αναφέρεται και ο κ. Κατσίκης. «Πάρα πολλοί ορεινοί όγκοι στη χώρα μας έχουν υποστεί περιβαλλοντικές αλλαγές (διάνοιξη αμαξιτών δρόμων, εγκατάσταση υδροηλεκτρικών φραγμάτων, ανεμογεννητριών κ.ά. παρόμοια, τα οποία συνιστούν όχληση για τα ζώα αυτά. Αποπροσανατολίζονται και αναζητούν επομένως άλλους τρόπους διατροφής και χώρους εγκατοίκησης. Επίσης σε ορισμένες περιοχές έχει γίνει, για κυνηγετικούς λόγους, εμπλουτισμός με μικρά ζώα, χαρακτηριστικά αναφέρω τα αγριογούρουνα, τα οποία στη συνέχεια έχουν πολλαπλασιαστεί “άναρχα”.
Συμβίωση με τα άγρια ζώα;
Και το επόμενο ερώτημα που εύλογα ανακύπτει είναι το αν είναι θεμιτή ή αθέμιτη η παρουσία της άγριας ζωής στην πόλη.
«Είναι κάτι που δεν επιθυμούμε, θέλουμε η άγρια πανίδα να μην εξοικειώνεται με τον άνθρωπο και τις ανρθώπινες δραστηριότητες και για αυτό το λόγο και η επιστημονική κοινότητα και οι επιστημονικές οργανώσεις συμφωνούν με τις οργανωμένες επιχειρήσεις που αφορούν και τα μέτρα πρόληψης και τα μέτρα απόσυρσης και επανένταξης στο φυσικό περιβάλλον» αναφέρει ο κ. Μπάντιος.
Η κυρία Μαρία Γανωτή αναφερόμενη κυρίως στην αλεπού επισημαίνει πως τείνει να γίνει αστικό ζώο: «Οι συμβιώσεις είναι πάντα δύσκολες αν και ελκυστικές αλλά από κει και πέρα πάντα προκαλούν συγκρούσεις. Η πολιτεία με τους επιστήμονες είναι αυτοί που θα απαντήσουν στο αν και με ποια είδη μπορεί να υπάρξει συμβίωση. Ολες αυτές οι συγκρούσεις δεν μπορούν να λυθούν. Οι αλεπούδες δεν έχουν έρθει σε σύγκρουση με τον άνθρωπο. Λύσα δεν έχουμε στη νότια ελλάδα άρα δεν τίθεται τέτοιο θέμα τώρα. Δε ξέρουμε για το μέλλον. Οι αλεπούδες πχ. στο Λονδίνο, εμφανίζονται πάνω από πενήντα χρόνια στο κέντρο της πόλης. Η αλεπού έχει μια προσαρμοστικότητα. Εχει αρχίσει να μετατρέπεται σε αστικό ζώο και να αλλάζουν και τα χαρακτηριστικά της. Εμείς φυσικά περιθάλπτουμε τα άγρια ζώα και μετά το οδηγούμε έξω από την πόλη.
«Είναι τελείως διαφορετικά τα ενδιαιτήματα των άγριων ζώων και αυτά των ανθρώπων… άλλο ένας εξημερωμένο σκυλί και άλλο ένας λύκος, πολύ δε περισσότερο μια αρκούδα…νομίζω γίνεται αντιληπτή η διαφορά. Επομένως συνύπαρξη μπορεί να υπάρξει εάν τηρηθούν προδιαγραφές και κανόνες περιβαλλοντικού χαρακτήρα, ήτοι σεβασμός εκ μέρους των ανθρώπων των συνηθειών και των οικοσυστημάτων των ζώων (διότι ο άνθρωπος ως λογικό όν αντιλαμβάνεται και ερμηνεύει κάποιες καταστάσεις, ενώ τα ζώα λειτουργούν με το ένστικτο», συμπληρώνει ο καθηγητής κ. Κατσίκης.
Τα lockdown έφεραν τα άγρια ζώα στην Αθήνα
O Κορωνοϊός και το lockdown είχαν άμεση επίπτωση στην αύξηση των άγριων ζώων στην Πρωτεύουσα – όπως οι αλεπούδες και τα αγριογούρουνα.
Την περίοδο του κορωνοοϊού και του locdown κάποιες αλεπούδες περάσαν από τον Υμητό στο Λυκαβητό καθώς οι δρόμοι της πόλης ήταν χωρίς έντονη διέλευση οχημάτων, μας ενημερώνει η κυρία Γανωτή.
Στον τρόπο της διαχείρισης του covid αποδίδει την αύξηση του αγριογούρνου και ο κ. Ταρνάρης Βαγγέλη. «Τα αγριογούρουνα από τον Covid και μετά είχαν πολύ μεγάλη αύξηση πληθυσμού καθώς είχε απαγορευτεί το κυνήγι. Η κυβέρνηση μάς επέτρεπε να πάμε στο βουνό να ποδηλατίσουμε, μπορούσαμε να βγάλουμε το σκυλί μας βόλτα αλλά όχι να το πάμε στο βουνό να κυνηγήσει».
Οταν συναντήσεις άγρια ζωή στην πόλη
Τι κάνουμε όταν συναντηθούμε με ένα άγριο ζώο από αυτά που δε συνηθίζουν να ζουν στην πόλη
Και αυτό που ο ευλόγως ο καθένας από εμάς αναρρωτιέται είναι πως πρέπει να αντιδράσουμε όταν συναντήσουμε ένα άγριο ζώο μες στη γειτονιά μας: Μας πιάνει πανικός; βάζουμε τις φωνές; το κυνηγάμε; του επιτεθόμαστε; απομακρυνόμαστε; ειδοποιούμε κάποιον αρμόδιο;
Παραμένουμε ψύχραιμοι, απομακρυνόμαστε και του δίνουμε χώρο να φύγει καθώς είναι φοβικά όντα στον άνθρωπο και ο λύκος και η αρκούδα και κατά πάσα πιθανότητα όταν τον αντιληφθούν θα φύγουν. Σε περίπτωση που έχουμε μια κοντινή τετ α τέτ συνάντηση και άθελά μας αιφνιδιάσουμε ένα άγριο ζώο, χρειάζεται περισσότερη προσοχή, λέει ο κ. Μπάντιος.
«Πρέπει να είμαιστε ψύχραιμοι, να μη μπαίνουμε σε πανικό, να ζητάμε συμβουλές και όταν έχουν αναπάνταχες συναντήσεις να της αξιολογούμε», προτείνει η κυρία Γανωτή. «Να μην προσπαθούμε να τα προσεγγίσουμε ούτε να τα προσελκύσουμε. Αν νιώσουν στριμωγμένα θα επιτεθούν, ακριβώς όπως μπορεί να κάνει και μια γάτα. Επιπλέον δεν πλησιάζουμε τα αγριογούρουνα όταν έχουν μωρά, η μάνα θα τα υπερασπιστεί».
Τετ α τετ με αρκούδα ή λύκο
Η αντίδρασή μας σε μια συνάντηση με την άγρια ζωή είναι διαφορετική από τόπο σε τόπο. Πώς πρέπει να αντιδράσουμε όταν συναντήσουμε έναν εκπρόσωπο της άγριας ζωής στο δικό του περιβάλλον
Θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι δεν παίρνουμε τα κατοικίδιά μας στον εθνικό δρυμό, απαγορεύεται. Και αυτό γιατί στρεσάρουν το άγριο ζώο, το βλέπουν είτε ως απειλή είτε ως θήραμα.
Στην περίπτωση της αρκούδας πρέπει να μην την κάνουμε να τρομάξει και να νιώσει φόβο απεναντί μας, αντίθετα να οπισθοχωρήσουμε να της ανοίξουμε δρόμο, να μη φωνάξουμε, να μην της πετάξουμε αντικείμενα, μάς ενημερώνει ο κ. Ιάσονας Μπάτζιος.
Αντίθετα στην περίπτωση μια κοντινής συνάντησης με τον λύκο, σε 15 δηλαδή μέτρα απόσταση από εμάς και λιγότερο, χρειάζεται να τον κάνουμε να φοβηθεί. Να σηκώσουμε τα χέρια, να φωνάξουμε, να κραδαίνουμε κάποιο αντικείμενο για να τον κάνουμε να φύγει. Αυτοί οι τρόποι αφορούν και στον οικιστικό ιστό και στη φύση.
Επιχειρήσεις απώθησης ή περιορισμού των άγριων ζώων
Οι ομάδες άμεσης επέμβασης για την αρκούδα είναι θεσμοθετημένης από το 2014 με κοινή υπουργικού απόφαση. Οι ομάδες αυτές καλούνται να πραγματοποιήσουν επιχειρήσεις απώθησης, να τρομάξουν δηλαδή ένα ζώο που μπαίνει σε ένα χωριό προς αναζήτηση τροφής για να τροποποιήσουν τη συμπεριφορά τους. θέλουν να του δημιουργήσουν ένα αρνητικό ερέθισμα για την παρουσία του εκεί, ώστε να μην επανέλθει, μάς εξηγεί ο κ. Μπάντιος.
Οσον αφορά αγριογούρουνα, η πολιτεία έχει ζητήσει τη συνδρομή των κυνηγετικών οργανώσεων στοχεύοντας στη μείωση του πληθυσμού της. Ετσι συγκροτεί συνεργεία δίωξης που οργανώνονται από τα δασαρχεία ώστε το αγριογούρουνο να κυνηγιέται όλες τις ημέρες και όλο το χρόνο εκεί όπου υπάρχει υπερπληθυσμός.
Προς την κατεύθυνση αυτή είναι απαραίτηση η ενίσχυση των δασικών υπηρεσιών για άμεση επιχείρηση απόσυρσης των άγριων ζώων.
Επίσης κρίνεται απαραίτηση η διαχείριση των σκουπιδικών που προσελκύουν τα άγρια ζώα με την τοποθέτηση ειδικών κάδων που ανοίγουν από τον άνθρωπο αλλά όχι από τα αυτά. Τα μέτρα πρέπει να είναι προληπτικά αλλά όχι πυροσβεστικά μας λέει ο κ. Μπάντιος.
«Η πολιτεία οφείλει να ενημερώσει/νει και να προστατεύει (προλαμβάνειν και ουχί θεραπεύειν), εννοώ μη φτάσουμε μετά τις ζημιές να απαιτούμε και να δίνουμε αποζημιώσεις, η ζημιά έχει γίνει… ίσως σε περιόδους μεγάλης πείνας και σε περιόδους λειψυδρίας να επεμβαίνουν οι αρμόδιοι και να τοποθετούν τροφή και νερό σε περιοχές μακριά εννοείται από οικισμούς για τη διατήρηση ενός minimum αριθμού ζώων. Επίσης ίσως για λόγους αριθμητικής ισορροπίας, να επιτρέπεται η παράταση της κυνηγετικής περιόδου για κάποια είδη, βλ. αγριογούρουνα. Εν τέλει είμαι της γνώμης ότι η Φύση έχει τους μηχανισμούς να ελέγξει την κατάσταση. Κλείνοντας να επαναλάβω ότι ή ερμηνεία του φαινομένου προσέγγισης των οικισμών από άγρια ζώα, σε συνδυασμό με τις επεμβάσεις των φυσικών νόμων, θα μας δώσει και τα κλειδιά για τη μακροχρόνια επίλυση του φαινομένου. Ασφαλώς και θα πρέπει να λαμβάνονται αμέσως και άμεσα μέτρα σε κάθε περίπτωση και παρουσία ζώων». λέει ο καθηγητής κ. Κατσίκης.
Φίδια παντού στην Αθήνα
φωτογραφία Wikipedia
Αυτό που ίσως δεν ξέρουμε αλλά μας πληροφορεί η κυρία Γανωτή είναι ότι στην Αθήνα, υπάρχουν πολλά, άκακα φίδια. «Ο πανικός που προκαλούν είναι τεράστιος. Μόνο ο στρατός δεν έρχεται. Η οχιά είναι ένα πολύ σπάνιο είδος στην Αθήνα και προστατευόμενο. Ποτέ δεν ορμά, θα σε τσιμπήσει μόνο αν την πατήσεις.
Παντού έχει φίδια. Στην ομόνοια, στην Καλλιθέα, σαίτες, δεντρογαλιές, λαφιάτες. Ο μύθος που υπάρχει γύρω από τα φίδια είναι τρομερός αλλά δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Στην Αθήνα υπήρχαν πολλά φίδια πριν χτιστεί, εξακολουθούν να υπάρχουν και σήμερα. Είναι πολύ χρήσιμα. Μεταξύ άλλων μας προστατεύουν και από τα ποντίκια.
