Το πράσινο φως για την κατασκευή ενός κολοσσιαίου έργου, με ιστορικές διαστάσεις, αλλά με όχι και τόσο ξεκάθαρο όφελος, έδωσε μέσω κυβερνητικής τεχνικής επιτροπής, η κυβέρνηση της Τζόρτζια Μελόνι. Πρόκειται για το πολλών δισεκατομμυρίων έργο της κατασκευής μιας γέφυρας που θα ενώνει τη Σικελία με την ηπειρωτική χώρα και θα τέμνει το Στενό της Μεσσήνης.
ΝΑΤΟϊκή υποχρέωση η γέφυρα της Μεσσήνης
Η κυβέρνηση Μελόνι κατάφερε να παρουσιάσει την κατασκευή της γέφυρας αξίας 13 δισ. ευρώ ως έργο ζωτικής σημασίας για την εθνική ασφάλεια και σύμφωνα με τον σχεδιασμό που προκρίθηκε θα ενταχθεί στις δαπάνες για να φτάσει η Ιταλία τον στόχο του 5% για το ΝΑΤΟ που έχει θέσει ο Ντόναλντ Τραμπ.
Παρότι ο αρχικός σχεδιασμός την δεκαετία του 1970 είχε γίνει για την οικονομική ανάπτυξη μιας από τις φτωχότερες περιοχές της Ιταλίας, η γέφυρα μήκους 3,3 χλμ. ήταν εδώ και δεκαετίες, το… γιοφύρι της Άρτας, αφού όλες οι προσπάθειες κατασκευής της απέτυχαν οικτρά.
Η κυβέρνηση Μελόνι, με την πρωτοβουλία του ακροδεξιού Ματέο Σαλβίνι, ευελπιστεί να πετύχει εκεί που οι άλλοι απέτυχαν και η παρουσίαση του έργου ως στρατηγικής σημασίας προφανώς δεν έγινε τυχαία. Στην σχετική έκθεση που είχε κυκλοφορήσει τον Απρίλιο αναφερόταν πως: «Η γέφυρα του Στενού της Μεσσήνης αποτελεί θεμελιώδη υποδομή όσον αφορά τη στρατιωτική κινητικότητα, λαμβάνοντας υπόψη την παρουσία σημαντικών βάσεων του ΝΑΤΟ στη νότια Ιταλία και έτσι είναι ένα έργο υψηλού δημόσιου ενδιαφέροντος».
Σύμφωνα με την έκθεση, «η οδική και σιδηροδρομική γέφυρα θα διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στο πλαίσιο της άμυνας και της ασφάλειας, διευκολύνοντας την κίνηση των ενόπλων δυνάμεων της Ιταλίας και των συμμάχων του ΝΑΤΟ, δεδομένης της ανάδειξης της Μεσογείου σε γεωπολιτικά ευαίσθητη περιοχή».
Την ίδια περίπου περίοδο η Μελόνι υποστήριζε δημόσια ότι το έργο είναι αναγκαίο λέγοντας χαρακτηριστικά: «Βλέπουμε τη Ρωσία να προβάλλει ολοένα και περισσότερο την ισχύ της στη Μεσόγειο. Υπάρχουν πολλές υβριδικές απειλές, πολλοί εχθρικοί παράγοντες που δραστηριοποιούνται στη νότια πλευρά της Συμμαχίας».
Αμφιβολίες για το σκεπτικό της κυβέρνησης Μελόνι
Τα παραπάνω μάλλον έπεισαν τους Συμμάχους της Ιταλίας, όμως οι ειδικοί έχουν διαφορετική γνώμη ως προς το εάν η αξία της γέφυρας στο στενό της Μεσσήνης είναι στρατηγική και στρατιωτική.
Με δεδομένο ότι το βασικό πρόβλημα της ευρωπαϊκής άμυνας αυτήν την στιγμή είναι η κατάσταση στην Ουκρανία και με την Μεσόγειο να μην είναι πλέον ένα τόσο καυτό πεδίο ανταγωνισμού με την Ρωσία, δεν είναι λίγοι οι Ιταλοί αναλυτές που τονίζουν ότι τα έργα που εντάσσονται στον σχεδιασμό του ΝΑΤΟ θα έπρεπε να έχουν την προσέγγιση να βοηθούν την ταχεία ανάπτυξη στρατευμάτων και δυνάμεων στα ανατολικά.
Η γέφυρα μια… καθαρά ιταλική εμμονή
Το σχέδιο για κατασκευή μιας γέφυρας στο Στενό της Μεσσήνης, σύμφωνα με τους ειδικούς μπορεί να μην έχει τον χαρακτήρα που του δίνει η ιταλική πολιτική ηγεσία για να καλύψει το 1,5% του ΑΕΠ που θα δαπανήσουν οι χώρες μέλη του ΝΑΤΟ σε υποδομές, όμως είναι μια ιδέα που χρονολογείται από την αρχαιότητα. Υπάρχουν αναφορές από Ρωμαίους χρονογράφους σε «παρεμβάσεις» στο Στενό που επέτρεπαν την μεταφορά φορτίων χωρίς την χρήση πλοίων. Η «ένωση» της Σικελίας με την ηπειρωτική χώρα απασχόλησε επίσης σημαντικές προσωπικότητες της περιόδου του Ρισορτζιμέντο (της ενοποίησης της Ιταλίας) και ήταν ένα αίτημα που συζητιόταν αρκετά την περίοδο εκείνη.
Από το 1970 μέχρι και σήμερα κάθε φορά που το έργο ερχόταν στο προσκήνιο, υπήρχαν αντιδράσεις από τους ντόπιους, καθώς για την κατασκευή της οι παρεμβάσεις που θα γίνουν στην περιοχή είναι σημαντικές.
Το 2005, ο τότε πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι υπέγραψε την πρώτη σύμβαση ύψους 3,9 δισ. ευρώ, αλλά η έναρξη των εργασιών αναβλήθηκε μετά την πτώση της κυβέρνησής του μερικούς μήνες αργότερα. Όταν επέστρεψε στην εξουσία, προσπάθησε να αναβιώσει το έργο, αλλά αυτό ακυρώθηκε ξανά το 2011, εξαιτίας της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.
