Το «παρών» της «Νίκης» το καταλαβαίνω: δεν έχει μέλλον (είναι καλή χριστιανή προς το παρόν).
Το «παρών» του ΠαΣοΚ όμως;
-Οι σύντεκνοι (Ανδρουλάκης);
– Οι μικρομεσαίοι (Διαμαντοπούλου);
– Η συναίνεση (Μητσοτάκης);
Δεν καταλαβαίνω επίσης και τον Πλεύρη (Γεραπετρίτη).
Καλή η πατριδοκαπηλία – α λα Καρατζαφέρη.
Καλύτερη όμως η επιτόπου ανταπόδοση στον Πρωθυπουργό (υπουργοποίηση).
Αλλά ας διαβάσει καλύτερα τον ιεραρχικά προϊστάμενό του συνταγματολόγο Ευάγγελο Βενιζέλο.
Γράφει λοιπόν ο Βενιζέλος τα εξής. Αντιγράφω:
«Προσπαθώ λοιπόν να συνθέσω το πλήρες κυβερνητικό επιχείρημα:
Α. Λαμβάνουμε πολύ σκληρά προσωρινά μέτρα για να ανακόψουμε το ρεύμα από τη Β. Αφρική, τόσο σκληρά που παρεκκλίνουμε από την ΕΣΔΑ γιατί, όπως προβλέπει το άρθρο 15, υπάρχει «δημόσιος κίνδυνος που απειλεί την ζωή του έθνους».
Β. Όμως δεν ενεργοποιούμε επισήμως το άρθρο 15, το οποίο ούτως ή άλλως δεν επιτρέπει παρέκκλιση από το άρθρο 3 ΕΣΔΑ με βάση το οποίο γίνονται οι ατομικές προσφυγές στο Δικαστήριο του Στρασβούργου. Απλώς αγνοούμε την ΕΣΔΑ.
Γ. Επιπλέον τονίζουμε ότι προφανώς ισχύουν ακέραια τα θεμελιώδη δικαιώματα που εγγυάται το Σύνταγμα, τα οποία περιλαμβάνουν ερμηνευτικά, κατά τη νομολογία, όλο το εγγυητικό περιεχόμενο της ΕΣΔΑ υπό τον έλεγχο των εθνικών δικαστηρίων και με ανοικτή την οδό της ατομικής προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ).
Δ. Ούτε κατά διάνοια δεν αναφερθήκαμε στο άρθρο 48 Συντ., που μπορεί να ενεργοποιηθεί όταν υπάρχει «άμεση απειλή για την εθνική ασφάλεια», γιατί όταν λέμε ότι υπάρχει «δημόσιος κίνδυνος που απειλεί τη ζωή του έθνους» (άρθρο 15 ΕΣΔΑ) και άρα μπορεί να υπάρξουν παρεκκλίσεις από την ΕΣΔΑ, δεν εννοούμε ότι αυτός «ο δημόσιος κίνδυνος που απειλεί τη ζωή του έθνους» συνιστά «άμεση απειλή για την εθνική ασφάλεια» ( άρθρο 48 Συντ.).»
Σε αυτή την αλληλουχία ομολογώ ότι δεν βρίσκω λογική και νομική συνοχή. Βρίσκω απλώς μια επιτηδευμένα σκληρή ρητορεία που για αμιγώς επικοινωνιακούς λόγους απαξιώνει την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και όταν αντιλαμβάνεται ότι έτσι απαξιώνει και το Σύνταγμα και ότι όλο αυτό είναι πρακτικά ανέφικτο να διαφύγει του δικαστικού ελέγχου, εθνικού και διεθνούς, αντιφάσκει λέγοντας ότι εφαρμόζεται απαρέγκλιτα το Σύνταγμα αλλά όχι η ΕΣΔΑ!
Η Ελλάδα διήλθε από τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης χωρίς να γίνει επίκληση του άρθρου 15 ΕΣΔΑ, υφιστάμενη διαρκή δικαστικό έλεγχο από το ΣτΕ και τα άλλα ανώτατα δικαστήρια, το ΔΕΕ και το ΕΔΔΑ. Διήλθε από την πανδημία χωρίς να επικαλεστεί το άρθρο 15 ΕΣΔΑ, ενώ άλλες χώρες το επικαλέστηκαν. Αντιμετώπισε από το 2010 πολλές μεγάλες πιέσεις από μεταναστευτικές ροές και στον Έβρο και στα νησιά χωρίς να επικαλεστεί το άρθρο 15 και την ανάγκη παρέκκλισης ή παραβίασης της ΕΔΔΑ και βρίσκεται διαρκώς υπό τον αυστηρό έλεγχο του ΕΔΔΑ. Γιατί τώρα έπρεπε να προκαλέσει αυτή τη συζήτηση όχι μόνο εδώ μεταξύ μας αλλά και με διεθνείς θεσμούς».
