Aρκετές ταινίες σε πρεμιέρα για αυτή την εβδομάδα, ανάμεσα στις οποίες και τρεις ελληνικές: το «Κρέας» του Δημήτρη Νάκου μετά την αξιόλογη διαδρομή σε διάφορα φεστιβάλ του κόσμου (Τορόντο, Θεσσαλονίκη κ.α.), το ντοκιμαντέρ «Πανελλήνιον» των Σπύρου Μαντζαβίνου και Κώστα Αντάραχα όπως και το «Ποτάμι» του Χάρη Ραφτόγιαννη.
Βαθμολογία
5: εξαιρετική
4: πολύ καλή
3: καλή
2: ενδιαφέρουσα
1: μέτρια
0: απαράδεκτη
Κρέας
Παραγωγή: Ελλάδα, 2024
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Νάκος
Ηθοποιοί: Παύλος Ιορδανόπουλος, Ακυλλας Καραζήσης, Μαρία Καλλιμάνη, Κώστας Νικούλι κ.α.
Η συγκάλυψη ενός φόνου με φόντο την κλειστή κοινωνία μιας μικρής πόλης στην ελληνική επαρχία είναι η βάση της ιστορίας στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Δημήτρη Νάκου, καθώς από την αρχή γνωρίζουμε ότι ο φονιάς είναι Ελληνας (Παύλος Ιορδανόπουλος), ο «προβληματικός» γιος μιας οικογένειας σε τεράστια κρίση (Ακυλλας Καραζήσης ο πατέρας χασάπης, Μαρία Καλλιμάνη η σιωπηλή μητέρα). Μαθαίνουμε επίσης ότι αν κάποιος «πρέπει» να πάρει την ευθύνη, δεν είναι βέβαια ο χαϊδεμένος κανακάρης αλλά ο Αλβανός (Κώστας Νικούλι), μάρτυρας του εγκλήματος και συν τοις άλλοις προστατευόμενος της οικογένειας του πρώτου. Οσο η ώρα περνά τόσο ο κλοιός σφίγγει και μια απόφαση πρέπει, επιτέλους, να παρθεί…
Η ματιά του Δ. Νάκου πάνω στην ελληνική κοινωνία της επαρχίας είναι η δύναμη της ταινίας παρότι δεν μπορείς να πεις ότι διαφέρει από εκείνη άλλων Ελλήνων σκηνοθετών που έχουν κατά καιρούς ασχοληθεί μαζί της. Θα ήταν παράλειψε μια μνεία στην εξαιρετική και σχετικά πρόσφατη ταινία «Πίσω από τις θημωνιές» της Ασημίνας Προέδρου, στοιχεία της οποίας δοσμένα με άλλο τρόπο θα βρούμε και στο «Κρέας»: από την ασφυκτική πατριαρχία ως την οικονομική ανασφάλεια, από τις βίαιες αντιπαραθέσεις των συγχωριανών ως το φαρμακερό κουτσομπολιό, από την ζήλεια και το φθόνο ως το μεταναστευτικό πρόβλημα.
Όλες αυτές τις καταστάσεις το «Κρέας» τις ψηλαφίζει προσεχτικά – τόσο όσο γιατί ο σκηνοθέτης δεν ξεχνά ότι το βαρόμετρο εδώ είναι το ποιος θα πάρει την ευθύνη για το έγκλημα, στοιχείο που στηρίζει το σασπένς της ιστορίας. Ωστόσο θα ήταν αδύνατον φυσικά να απουσιάζει μια αναφορά σε πολύ σημαντικές ταινίες που έχουν ήδη αναφερθεί στο πολύ σοβαρό ζήτημα της συγκάλυψης ενός εγκλήματος και της αδυναμίας ανάληψης ευθυνών, με τους «Τρεις πιθήκους» του Τούρκου Νούρι Μπίλγκε Τσεϊλαν σημαντικότερη.
Παρ’ όλ’ αυτά στόχος του Νάκου που δούλεψε επί χρόνια το σενάριο κάνοντας διάφορες τροποποιήσεις είναι να βρει χώρο για την δημιουργία oλοκληρωμένων ηρώων που θα στηρίζουν πειστικά την ιστορία του. Εδώ τα καταφέρνει θαυμάσια με την συνδρομή των τεσσάρων ηθοποιών που υποδύονται τους κεντρικούς ήρωες. Είναι ήρωες πλήρεις και με την Μαρία Καλλιμάνη στην κορυφή, οι ηθοποιοί τους υπηρετούν υπεύθυνα, έστω και αν στην περίπτωση του Ακύλλα Καραζήση ο καλός αυτός ηθοποιός δείχνει ότι κοπιάζει να υποδυθεί τον χασάπη παγιδευμένος σε μια συνθήκη που δεν φαίνεται ότι τον κάνει να αισθάνεται και τόσο βολικά.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: CINOBO ΟΠΕΡΑ – OPTIONS IΛION – VILLAGE MALL – VILLAGE ΡENTΗ – ΑΡΤΕΜΙΣ – ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟ (ΕΚΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ) – ΔΑΝΑΟΣ – ΖΕΑ – ΝΑΝΑ – ΟΝΕΙΡΟ – ΣΠΟΡΤΙΓΚ κ.α. ΘΕΣ/KH: OPTIONS – VILLAGE – ΒΑΚΟΥΡΑ κ.α.
Πέντε Σεπτεμβρίου (5 September)
Παραγωγή: ΗΠΑ/ Γερμανία, 2024
Σκηνοθεσία: Τιμ Φέχλμπαουμ
Ηθοποιοί: Πίτερ Σάρσγκαρντ, Τζον Μακάρο, Μπεν Τσάπλιν κ.α.
Περισσότερο από κάθε τι, αυτή η ταινία που είχε μια υποψηφιότητα στα Οσκαρ για το πρωτότυπο σενάριό της Τιμ Φέχλμπαουμ, Μόρτζ Μπάιντερ, Αλεξ Ντέιβιντ), θέλει να κοιτάξει διεισδυτικά την δημοσιογραφία κάτω από ασυνήθιστα πιεστικές συνθήκες, όπως αυτές στις οποίες εντελώς αναπάντεχα βρέθηκαν οι δημοσιογράφοι της αθλητικής ομάδας του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου ABC τον Σεπτέμβριο του 1972: ενώ κάλυπταν τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Μόναχο συνέβη το τρομοκρατικό χτύπημα του Μαύρου Σεπτέμβρη εναντίον των Ισραηλινών αθλητών στο Ολυμπιακό Χωριό.
Στην αρχή της ταινίας (της οποίας ο δραματουργικός χρόνος είναι μόνον η 5η Σεπτεμβρίου, η ημέρα του συμβάντος) βλέπουμε τον υπεύθυνο της δημοσιογραφικής ομάδας του καναλιού Ρουν Αλρετζ (Πίτερ Σάρσγκαρντ) να δίνει την δική του μάχη με τους ανωτέρους του ώστε το θέμα να μην πάει στις ειδήσεις του ABC αλλά να παραμείνει στους αθλητικούς συντάκτες γιατί εκείνοι βρίσκονται εκεί, στον τόπο του συμβάντος.
Πεπεισμένος ότι το δικό του αθλητικό επιτελείο (οι Τζον Μακάρο, Μπεν Τσάπλιν ανάμεσα στα μέλη του) μπορεί να αποδειχθεί εξίσου μάχιμο και αποτελεσματικό με τα εξειδικευμένα επιτελεία ενός ρεπορτάζ που δεν έχει σχέση με το δικό του, ο Αλρετζ, ψυχρός αλλά τολμηρός πραγματιστής, θα γίνει η κινητήρια δύναμη της ομάδας μεταφέροντας σε όλους την αποφασιστικότητα που έχουν μέσα τους χωρίς καν να το ξέρουν.
Το ίδιο αποφασιστικός απέναντι σε ένα δύσκολο έργο δείχνει ο Ελβετός σκηνοθέτης Τιμ Φέχλμπαουμ. Συνδυάζει με ισορροπία τα ζητήματα ηθικής που απασχολούσαν τους δημοσιογράφους (τι και πως πρέπει να ειπωθεί, τι δεν πρέπει κ.ο.κ.), το αυθεντικό υλικό αρχείου και μια λεπτομερή αναπαράσταση των γεγονότων που συνέβησαν μέσα στον κλειστό χώρο όπου η ομάδα δούλεψε πυρετωδώς για μια μετάδοσης που τελικά είχε 900 εκατομμύρια θεατές.
Βαθμολογία: 2 ½
ΑΘΗΝΑ: ΑΕΛΛΩ – ΑΘΗΝΑΙΟΝ (ΕΚΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ) – ΒΑΡΚΙΖΑ – ΔΑΝΑΟΣ – ΕΛΛΗ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – ΟΛΑ ΤΑ OPTIONS κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE – BAKOYPA – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ κ.α.
Πανελλήνιον
Παραγωγή: Ελλάδα, 2024
Σκηνοθεσία: Σπύρος Μαντζαβίνος και Κώστας Αντάραχας (Ντοκιμαντέρ)
Οι σκηνοθέτες Σπύρος Μαντζαβίνος και Κώστας Αντάραχας αποπειρώνται εδώ την δημιουργία του κινηματογραφικού «προσώπου» ενός θρυλικού καφενείου του «Πανελλήνιον» στις οδούς Μαυρομιχάλη και Σόλωνος, που πολλοί το γνωρίζουν και ως το πιο χαρακτηριστικό στέκι σκακιστών της Αθήνας. Όμως το ντοκιμαντέρ δεν ενδιαφέρεται μόνο για τον ίδιο τον χώρο, το κτίριο και την ιστορία του αλλά για το πελατειακό κοινό του «Πανελληνίου», τους πορωμένους σκακιστές που όποτε βρίσκονται εκεί, νιώθουν (κυριολεκτικά) σπίτι τους.
Πυλώνας του χώρου ο κύριος Γιάννης, ο άνθρωπος που «τρέχει» καθημερινά το καφενείο και που σε μια στιγμή, βράδυ, τον βλέπουμε να αναγκάζεται να κλείσει αφήνοντας κάποιους αμετακίνητους πελάτες μέσα! Οι σκηνοθέτες μας θυμίζουν ότι οι άνθρωποι είναι εκείνοι που διαμορφώνουν τον χώρο (κάθε χώρο). Με ευγένεια και κατανόηση ανοίγουν την πόρτα της ψυχής των «ηρώων» τους και πλάθουν αξιόλογα πορτρέτα ανθρώπων «κολλημένων» τόσο πολύ με το σκάκι, που σου δίνουν την εντύπωση εθισμένων σε τοξικές ουσίες.
Ακόμα και οι τσακωμοί τους πάνω από την σκακιέρα, ενίοτε δε με πολύ σκληρά λόγια, είναι το αποτέλεσμα ενός ανεξέλεγκτου πάθους, του πάθους για το ίδιο το σκάκι. Συνεπώς μέχρι και αυτοί που δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για το σκάκι, ή εδώ που τα λέμε για τα καφενεία, θα νιώσουν για λίγο μέλη μιας παρέας η οποία κάτι έχει να τους προσφέρει σε αυτή την σύντομη, σφιχτοδεμένη, καθόλου φλύαρη και πολύ αγαπησιάρικη έκπληξη στον χώρο της ελληνικής ταινίας τεκμηρίωσης.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: CINOBO ΠΑΤΗΣΙΩΝ
Ενημέρωση γονέων (Armand)
Παραγωγή: Διεθνής συμπαραγωγή με βάση τη Νορβηγία, 2024
Σκηνοθεσία: Χάλφνταν Ούλμαν Τέντελ
Ηθοποιοί: Ρενάτε Ράινσβε, Έλεν Ντόριτ Πέτερσεν, Γιάνε Χέλτμπεργκ κ.α.
Μέσα σε εξαιρετικά περιορισμένους σκηνικούς χώρους ενός σχολείου – μια αίθουσα, διάδρομοι, μια τουαλέτα – ο πρωτοεμφανιζόμενος στην μεγάλου μήκους μυθοπλασία (εγγονός του Ινγκμαρ Μπέργκμαν και της Λιβ Ούλμαν) βάζει κάτω από το μικροσκόπιο τους ήρωές του και μας υπενθυμίζει ότι ακόμα και σχολεία πρώτης γραμμής που έχουν τέλειο «πρόσωπο», μπορούν στο εσωτερικό τους να είναι βυθισμένα στο βαθύ σκοτάδι.
Αυτό δηλώνει το επεισόδιο βιαιοπραγίας ενός αγοριού, του Αρμάντ (ο ξένος τίτλος της ταινίας) απέναντι σε ένα άλλο και τα δυο δε, ηλικίας έξι ετών!! Ολη η ταινία είναι η συνάντηση των δύο οικογενειών (χωρίς την παρουσία των παιδιών) μπροστά σε υπευθύνους του σχολείου, μια τρόπον τινά «ανάκριση- έρευνα», ώστε να δούμε πως «φτάσαμε ως εκεί». Με την ηθοποιό μάνα του Αρμάντ, που υποδύεται η Νορβηγίδα ηθοποιός Ρενάτε Ράινσβε (βραβευμενη στο φεστιβάλ Καννών για την δουλειά της στην ταινία «Ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο», 2023) στην μία πλευρά και γονείς του άλλου παιδιού στην άλλη (Έλεν Ντόριτ Πέτερσεν, Γιάνε Χέλτμπεργκ), ο Τέντελ μας κρατά σφιχτά από το χέρι για να δούμε την εξέλιξη της ιστορίας.
Ως θεατές βέβαια, έχουμε δυστυχώς εξοικειωθεί με την ιδέα ότι το «μπούλινγκ» στα σχολεία είναι σε κάθε σημείο του πλανήτη καθημερινότητα. Όμως ο Τέντελ δεν ενδιαφέρεται για την ίδια την πράξη αλλά για την αφορμή της, τα αίτιά της. Και εκεί, τελικά το σοκ είναι το ίδιο ισχυρό όσο η πράξη. Γιατί στη διαμάχη των δύο μαθητών, με πολύ φωτεινό τρόπο αντανακλάται η παρακμή των ηθικών αξιών των ημερών μας και εκεί η ευθύνη βαραίνει τους γονείς.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: CINOBO ΟΠΕΡΑ – ΤΑΙΝΙΟΘΗΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ – ΓΑΛΑΞΙΑΣ – ΑΝΟΙΞΗ – ΒΑΡΚΙΖΑ
Mickey 17
Παραγωγή: ΗΠΑ/ Νότιος Κορέα, 2025
Σκηνοθεσία: Μπονγκ Τζουν Χο
Ηθοποιοί: Ρόμπερτ Πάτινσον, Μαρκ Ράφαλο, Τόνι Κολέτ k.a.
Εξι χρόνια έχουν κιόλας περάσει μετά τον θρίαμβο των «Παρασίτων» και να που ο Νοτιοκορεάτης σκηνοθέτης Μπονγκ Τζουν Χο επιστρέφει πίσω από τον κινηματογραφικό φακό με κάνοντας παράλληλα μια επιστροφή στο παιχνιδιάρικο σινεμά φαντασίας με πολιτικό περιεχόμενο που τον καθιέρωσε ( «Snowpiercer», «Ο επισκέπτης» κ.α.) Κεντρικό πρόσωπο της ιστορίας που εκτυλίσεται στο μακρινό μέλλον, ο Μίκι Μπαρνς (ο Ρόμπερτ Πάτινσον του οποίου οι επιλογές ρόλων έχουν πάντα ενδιαφέρον), ένας αξιοθρήνητος loser ο οποίος για να ξεφύγει από την μίζερη ζωή του μετατρέπεται σε «αναλώσιμο όργανο» μιας εταιρίας που εξερευνά άγνωστους πλανήτες αναζητώντας ζωή πέρα από τα σύνορα της γης.
Εγκέφαλοι της επιχείρησης για την οποία ο Μίκι εργάζεται, ένας αλαζών δισεκατομμυριούχος (ο Μαρκ Ράφαλο σε έναν ρόλο πολύ μακριά από όσα έχει κάνει ως τώρα) και η «παλαβιάρα» γυναίκα του (απόλαυση πάντα η Τόνι Κολέτ) οι οποίοι στον βωμό της επεκτατικής φιλοδοξιας τους στοχεύουν στην καταστροφή και την εξολόθρευση κάθε «κακής» εξωγήινης ύπαρξης. Το μυστικό στις λέξεις «αναλώσιμο όργανο» είναι ότι κάθε φορά που ο Μίκι πεθαίνει, αντικαθιστάται από έναν κλώνο. Και το βραχυκύκλωμα που θα δώσει στην ούτως ή άλλως λοξή αυτή ιστορία μια ακόμα πιο λοξή τροπή είναι όταν ένας από τους κλώνους, ο 17ος που πρόκειται να αντικατασταθεί από τον 18ο , αποδεικνύεται ζωντανός.
Ετσι θα έρθει αντιμέτωπος με τον νέο κλώνο του, κάτι που δεν έχει προβλεφθεί από την εταιρία και που θα φέρει τα πάνω κάτω βγάζοντας όμως στην επιφάνεια τον ανθρώπινο χαρακτήρα αυτής της ταινίας. Η προσπάθεια του Μπονγκ Τζουν Χο να συνδέσει χιουμοριστικά ένα κατάμαυρο παραμύθι του μέλλοντος με τους καιρούς μας είναι εμφανής και οι στόχοι του επιτυγχάνονται αρκεί ν΄αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο μπροστά σε ένα θέαμα αχαλίνωτης φαντασίας, και μια συνθήκη σεναρίου που θυμίζοντας υπερβολικά φορτωμένη τούρτα, επιτρέπει, πολύ απλά, τα πάντα.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ΚΗΦΙΣΙΑ – ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΤΡΙΑ ΑΣΤΕΡΙΑ – ΦΟΙΒΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ – ΟΛΑ ΤΑ VILLAGE – WEST CITY – ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ – ΣΠΟΡΤΙΝΓΚ – ΣΙΝΕΑΚ ΠΕΙΡΑΙΑΣ OΛA TA OPTIONS κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE – OPTIONS – ODEON ΠΛΑΤΕΙΑ – ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ κ.α.
Το ποτάμι
Παραγωγή: Ελλάδα, 2024
Σκηνοθεσία: Χάρης Ραφτογιαννης
Ηθοποιοί: Μάκης Παπαδημητρίου, Στεφανία Σωτηροπούλου, Χάρης Φραγκούλης κ.α.
Πρώτη μεγάλου μήκους κινηματογραφικη ταινία μυθοπλασίας του Χάρη Ραφτογιαννη, στην οποία μια λεωφόρος θα γίνει το σύνορο δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων και δύο άνθρωποι που εκπροσωπούν αυτούς τους κόσμους θα έρθουν σε αντιπαράθεση: στη μια πλευρά ο άνθρωπος του πολιτισμού (Μάκης Παπαδημητρίου), ο πολιτικός μηχανικός που έχει αναλάβει το έργο της ανάπλασης της ερημωμένης περιοχής για λογαριασμό μιας μεγάλης, απρόσωπης εταιρίας.
Και στην άλλη μια ατίθαση, δυναμική κοπέλα (Στεφανία Σωτηροπούλου) η οποία ζει στην περιοχή που «πρέπει να αλλοιωθεί» και που σε καμία περίπτωση δεν θέλει να την εγκαταλείψει, μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους της περιοχής που θυμίζουν μέλη περιπλανώμενου θιάσου, κάτι σαν τσίρκο. Σε αυτή την επίκαιρη και ιδιαιτέρως ανθρώπινη δραματική κομεντί που μοιάζει να κινείται στα όρια φαντασίας – πραγματικότητας, κάπως σαν σύγχρονο παραμύθι, το στοιχείο του ρομάντζου θα συνδυαστεί αρμονικά με το εύστοχο πολιτικό σχόλιο και κάπου μια λευκή ανταύγεια θα δώσει λίγο φως στην γενικότερη μαυρίλα της ιστορίας.
Η συγκρουσιακή ταλάντωση ανάμεσα στην παράδοση και την αλλαγή, το παλιό και το σύγχρονο μπορεί να βρει διέξοδο μόνο στην αγάπη μας λέει αυτή η χειροπόιητη, ειλικρινής και διαυγής μικρή ταινία που διακρίνεται από ψυχή, ιδιαίτερο χιούμορ και μια υπόγεια θετική ενέργεια που σε κρατά διαρκώς σε αναμονή.
Βαθμολογία: 3
ΑΘΗΝΑ: ΑΣΤΟΡ
In the lost lands
Παραγωγή: ΗΠΑ, 2024
Σκηνοθεσία: Πολ Γ. Αντερσον
Ηθοποιοί: Μίλα Γιόβοβιτς, Ντέιβ Μπατίστα
Το χιλιοειπωμένο πια κλισέ του μετα – αποκαλυπτικού κόσμου προς εξυπηρέτηση της καταστροφολαγνείας, επανέρχεται σε αυτήν την περιπέτεια φαντασίας, όπου σκοτεινές δυνάμεις και εφιαλτικοί αντίπαλοι ερχονται σε σύγκρουση με μια μάγισσα που θυμίζει πρώην μοντέλο (Μίλα Γιόβοβιτς) και έναν βαθιά βλοσυρό, βαθιά μυστηριώδη και με μια βαθιά μπάσα φωνή αφηγητή που είναι ο «Κυνηγός» και έχει τη βαθιά θηριώδη μορφή του Ντέιβ Μπατίστα. Δυναμικό το ντουέτο (εννοείται…) θα κάνει ότι μπορεί για να σώσει ότι έχει απομείνει από έναν ούτως ή άλλως κατεστραμμένο κόσμο που βεβαίως θα καταστραφεί ακόμη περισσότερο σε αυτή την εφετζίδικη και παντελώς άδεια περιπέτεια φαντασίας, που σου δίνει την αίσθηση ότι παίζεις play station (και αν δεν ξέρει θα μάθεις!), όπως συμβαίνει με όλο το έργο του σηνοθέτη Πολ Γ. Αντερσον, γνωστού κυρίως από τις ταινίες «Resident Evil» όπου πρωταγωνιστεί ποια λέτε; Η Μίλα Γιόβοβιτς.
Βαθμολογία: ½
ΑΘΗΝΑ: VILLAGE MALL – OPTIONS ΓΛΥΦΑΔΑ – ΝΑΝΑ κ.α. ΘΕΣ/ΚΗ: VILLAGE – CINEMA ONE κ.α.
Ταινίες κινουμένων σχεδίων
Τέλος, προβάλλονται οι ταινίες κινουμένων σχεδίων «Πριγκίπισσα επαναστάτρια (Rebelious, Αγγλία/ Κύπρος, 2024) του Αλεξ Τσιτσιλίν και «Ο Σιρόκο και το βασίλειο των ανέμων» (Sirocco et le royaume des courants d’air, Γαλλία/ Βέλγιο, 2023) του Μπενουά Σιέ.
