Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ξεκίνησε ως «περίπατος» από την πλευρά του επιτιθέμενου. Εξελίχθηκε σε έναν πολυετή πόλεμο κατά τον οποίο αποκαλύφθηκαν οι στρατιωτικές αδυναμίες μιας υποτιθέμενης πανίσχυρης μηχανής από τη μία πλευρά και ένα αμυντικό σθένος από την άλλη που δεν κάμφθηκε ούτε από την υπεροχή ούτε από τις θηριωδίες του εισβολέα.
Αυτή η σχέση επιτιθέμενου και αμυνόμενου οδήγησε σε μια αιματηρή στασιμότητα χωρίς νικητές και ηττημένους. Το σύντομο τέλος της οποίας προαναγγέλθηκε πριν από μερικούς μήνες από τον τότε υποψήφιο πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ που διαβεβαίωνε ότι θα «τελειώσει τον πόλεμο μέσα σε μία ημέρα».
Ηταν η προαναγγελία μιας pax trumpiana, της οποίας χθες γράφτηκε το πρώτο κεφάλαιο με την τηλεφωνική επικοινωνία του προέδρου Τραμπ με τον Βλαντίμιρ Πούτιν και την ανακοίνωση για την επικείμενη συνάντησή τους στη Σαουδική Αραβία.
Το τέλος της αιματηρής στασιμότητας θα εξαρτηθεί από τις απαντήσεις που θα δοθούν σε δυο ερωτήματα: Σε ποιο βαθμό θα αποκατασταθεί η εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας; Αλλά και ποιες εγγυήσεις θα δοθούν στο Κίεβο ώστε να διασφαλιστεί πως δεν θα παραβιαστεί η ειρηνευτική συμφωνία;
Το χειρότερο δυνατό σενάριο, όχι μόνο για την Ουκρανία αλλά και για την Ευρώπη, θα ήταν μια άνευ όρων συνθηκολόγηση που θα διαφημιστεί ως ειρήνη.
