Επιβάλλοντας δασμούς στα προϊόντα του Καναδά, του Μεξικού και της Κίνας, ο Ντόναλντ Τραμπ ξεκίνησε αυτό που η Wall Street Journal, εφημερίδα αναφοράς στο πεδίο της οικονομίας, χαρακτήρισε τον «πιο βλακώδη εμπορικό πόλεμο στην ιστορία».
Ο χαρακτηρισμός είναι προφανής: Πλήθος σχολιαστών συμφωνούν ότι η επιβολή δασμών θα πλήξει την αμερικανική οικονομία, αφού αφενός θα επιβραδυνθεί ο ρυθμός ανάπτυξης και αφετέρου θα προκληθούν πληθωριστικές πιέσεις.
Ο «βλακώδης πόλεμος», με άλλα λόγια, υπονομεύει την αγοραστική δύναμη τμημάτων της αμερικανικής κοινωνίας που υποτίθεται ότι στέργει ο αμερικανός πρόεδρος και απειλεί τις θέσεις εργασίας, ενώ διαταράσσει, κυρίως προς όφελος της Κίνας, τον συσχετισμό των δυνάμεων στην παγκόσμια οικονομία.
Πέρα όμως από την οικονομία, ο ίδιος ο πόλεμος είναι δηλωτικός της πρόθεσης της νέας αμερικανικής ηγεσίας να επιβάλει με οποιοδήποτε κόστος την ατζέντα της.
Σε αυτήν περιλαμβάνονται η αποχώρηση από διεθνείς οργανισμούς, όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, και διεθνείς συμφωνίες όπως η Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα. Και βεβαίως η απειλή της αποδόμησης της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, η πραγματοποίηση τη οποίας μπορεί να προκαλέσει νέα δεδομένα μεταξύ των μελών της.
Καμία χώρα δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής σε αυτό το νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται. Ασφαλώς και η δική μας, η οποία θα δοκιμαστεί ως προς τον βαθμό της ετοιμότητας και της προσαρμογής σε αυτόν τον ασταθή κόσμο. Οι βλακώδεις πόλεμοι, εξάλλου, είναι και οι πιο επικίνδυνοι.
