Την Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου ο βουλευτής της Ν.Δ., Βασίλης Κικίλιας μίλησε στους Βασίλη Χιώτη, Νότη Παπαδόπουλο και Γιώργο Παπαχρήστο για το προσφυγικό και τη Δημόσια Διοίκηση.{{{ audio1 }}}
Για τους χειρισμούς της κυβέρνησης στο προσφυγικό
«Το πρόβλημα προϋπήρχε. Προφανώς, ενδεχομένως όχι σε τόσο μεγάλα μεγέθη, αλλά ο πόλεμος στη Συρία, στο Ιράκ, την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, ήταν απ’ το 2011. Κι εμείς εφαρμόσαμε μία συγκεκριμένη πολιτική, εγώ την χειρίστηκα το 2014. Αυτή η πολιτική ήταν περιοριστική πολιτική σε ό,τι έχει να κάνει με τη χώρα, γιατί η χώρα έχει σύνορα και οντότητα και δεν είναι χώρος. Και τα αποτελέσματά της ήταν μετρήσιμα και στο κομμάτι του ανθρωπισμού ακόμα, αν θέλετε, γιατί αυτές οι σκηνές μας σοκάρουν όλους και μας επηρεάζουν όλους, κι εγώ ως γιατρός δεν μπορώ να ξεχωρίσω τον ανθρώπινο παράγοντα από ένα θέμα πολιτικής και ασφάλειας. Και από ανθρωπιστικής πλευράς λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι τύγχαναν πολύ καλύτερης μεταχείρισης από το να βρίσκονται σκορποχώρι παντού στην ελληνική επικράτεια, να μην υπάρχει σχέδιο, τακτική, στρατηγική ή στόχος και θα ξεκινήσω με το εξής, το οποίο εγώ δεν μπορώ να ξεχάσω και να ξεπεράσω: η ιδεοληψία αυτής της συγκεκριμένης κυβέρνησης οδήγησε στο σήμα παγκοσμίως ότι η Ελλάδα έχει ανοιχτά σύνορα, μη ελέγξιμα, χωρίς κανέναν περιορισμό για κανέναν – αυτό αντίκειται στην ευρωπαϊκή νομοθεσία, στο ευρωπαϊκό Σύνταγμα – και άρα προσέλκυσε η κυβέρνηση αυτή τον τελευταίο χρόνο, όλους τους σύγχρονους λαθρέμπορους, έμπορους λευκής σαρκός, ναρκωτικών, όπλων και εξτρεμιστικές ισλαμιστικές οργανώσεις να χρησιμοποιήσουν τη χώρα ως transit».
Για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στη Δημόσια Διοίκηση
«Εδώ υπάρχει μια μαρξιστική, σταλινική αντίληψη των πραγμάτων σε όλα πλέον στη χώρα. Από τις τηλεοπτικές άδειες και τις συχνότητες, επειδή θέλουμε να ελέγξουμε οριζοντίως και καθέτως την ενημέρωση και επειδή μας ενοχλεί οτιδήποτε είναι διαφορετικό, μέχρι την έννοια της ισότητας και της αναδιανομής του πλούτου, όπως και τις αρμοδιότητες που μπορεί να έχουν ανεξάρτητες αρχές, η ελληνική Αστυνομία, ο ελληνικός Στρατός κτλ. Με συγχωρείτε, αλλά εγώ θεωρώ ότι η ελευθερία είναι σε κάθε περίπτωση το νούμερο ένα δικαίωμα και υποχρέωση, δικαίωμα για τους πολίτες και υποχρέωση να την παράσχει ένα κράτος και μία οργανωμένη κυβέρνηση, αν είναι. Οι κύριοι πιστεύουν ότι δεν πρέπει και δεν νοείται – εγώ πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει ισότητα στην αφετηρία και μετά ανάλογα με τις ικανότητες του καθενός, ανάλογα με την προσπάθεια του, ανάλογα με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς ή, αν θέλεις, της ελεύθερης οικονομίας – βεβαίως με ένα minimum κοινωνικό κράτος – να προοδεύει, να εξελίσσεται και να παίρνει αυτό που του αναλογεί. Οι κύριοι θέλουν να ισοπεδώσουν τα πάντα προς τα κάτω, ελέγχοντας το σύστημα παντοιοτρόπως και διαχειριζόμενοι την φτωχοποίηση. Ενδεχομένως το ίδιο σκέφτονται και για την ελληνική Αστυνομία και δεν θα μιλήσω για τις προβεβλημένες κρίσεις κάποιων, που τους γνωρίζει ο κόσμος, η κοινή γνώμη. Θα μιλήσω για πλειάδα άλλων αξιωματικών, τους οποίους δεν γνωρίζει ο πολύς κόσμος, οι οποίοι ήταν αξιολογότατοι και ενδεχομένως ανήκουν, όπως είχα εγώ εν τοιαύτη περιπτώσει, σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος και είναι πρόβλημα τους και δικαίωμα τους των ανθρώπων και οι οποίοι κρίθηκαν πάρα πολύ άδικα».
