Μια τυπική αριστερή κυβέρνηση

Από την περίοδο της «Επιτροπής Εθνικής Σωτηρίας» στη Γαλλική Επανάσταση, η Αριστερά επαναλαμβάνει μονότονα τον εαυτό της.

Κάθε φορά που ανεβαίνει στην εξουσία κάνει τα ίδια πράγματα:

Κατά την έννοια αυτή, η σημερινή «Κυβέρνηση Κοινωνικής Σωτηρίας» είναι μια τυπική αριστερή κυβέρνηση.

Ως προς τη φλυαρία, δεν νομίζω να υπάρχει ανάλογο προηγούμενο.

Οποιος το αμφισβητεί δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στην αερολογία που διακινήθηκε προχθές ως άρθρο του υπουργού Οικονομικών στο «Project Syndicate» με τον τίτλο «A New Deal for Greece».

Είναι μια αερολογία που κορυφώνεται σε θράσος όταν ο υπουργός του χρεοκοπημένου 1,9% της ευρωζώνης καλεί το υγιές 98,1% «να εγκαταλείψει μια στρατηγική που έχει αποτύχει».

Ως προς την εφεύρεση εχθρών τα πράγματα είναι ταυτοχρόνως και πιο αστεία και πιο επικίνδυνα.

Ο υπουργός Οικονομικών ανακαλύπτει πραξικοπήματα νέου τύπου κατά της κυβέρνησης.

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς εξωθείται σε παραίτηση επειδή είπε ότι το ρευστό τελειώνει –κάτι το οποίο επιβεβαιώνουν καθημερινά οι μισοί υπουργοί και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός!..

Ο υπουργός Επικρατείας απειλεί ευθέως και δημοσίως τον διοικητή της ΤτΕ επειδή δεν του δίνει στοιχεία για τα τραπεζικά δάνεια σε μέσα ενημέρωσης και τον καλεί να γίνει «πιο συνεργάσιμος».

Πιο συνεργάσιμος σε τι;

Διότι την ίδια στιγμή εξελίσσεται μια προφανής προσπάθεια εκφοβισμού ή εκβιασμού όσων μέσων ενημέρωσης ή δημοσιογράφων διατηρούν την ανεξαρτησία τους ή ασκούν κριτική στην κυβέρνηση.

Το περιτύλιγμα είναι οι γνωστές και επαναλαμβανόμενες ανοησίες για κάποια «επικοινωνιακή συνωμοσία» που υπονομεύει την κυβέρνηση επειδή η κυβέρνηση απειλεί τους «καναλάρχες» ή τους «βαρόνους» ή τη «διαπλοκή» ή το «καρτέλ» (διαλέγετε και παίρνετε…) να τους βγάλει τα άπλυτα στη φόρα, να προκηρύξει διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, να ελέγξει τα δάνειά τους και «άλλα κόλπα ζόρικα που κάνουν στην Ινδία».

Υψηλότατο κυβερνητικό στέλεχος έγραφε για ένα «πολύ συστηματικό και συγκροτημένο σχέδιο επικοινωνιακής και επομένως πολιτικής υπονόμευσης» της κυβέρνησης σε συνεργασία «με τα επικοινωνιακά επιτελεία των κομμάτων της διαπλοκής (ΝΔ, ΠαΣοΚ, Ποτάμι)».

Ξέρετε πώς λειτουργεί «το σχέδιο»;

Ακούστε το. «Υπάρχει ένα κέντρο που συγγράφει την είδηση και κατόπιν την προωθεί σε πλειάδα sites στο Διαδίκτυο, τα οποία την αναπαράγουν αυτολεξεί». (Rednotebook, 20/4/2015)

Με άλλα λόγια, το συνωμοτικό κέντρο της «διαπλοκής» μάλλον ξέπεσε από τα «Δελτία των Οκτώ» στο papara.gr.

Ενώπιον του ορατού κινδύνου, ο υπουργός Εσωτερικών δήλωσε στη Βουλή ότι «το μακρύ χέρι στην επικοινωνία και στην κατασυκοφάντηση θα κοπεί από τη ρίζα του».

Είναι προφανές πως αυτά θα μπορούσαν απλώς να παραπεμφθούν στους αρμόδιους επιστήμονες και τα εξειδικευμένα ιδρύματα που φιλοξενούν περιπτώσεις σαν της Βίκυς Σταμάτη.

Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με μια παράταξη και μια κυβέρνηση η οποία εδώ και καιρό πιστεύει ότι διώκεται από υποχθόνιες και άνομες δυνάμεις. Και απειλεί να αντιδράσει κόβοντας χέρια, ίσως και άλλα σημεία του σώματος των υπόπτων.

Αυτό όμως κι αν είναι αριστερό!

Διότι η πάγια «αριστερή» μέθοδος αντιμετώπισης της κριτικής δεν είναι η απάντηση στην κριτική αλλά η προσωπική επίθεση σε εκείνον που την ασκεί. «Ποιος είσαι εσύ που μιλάς», «ποιος σε πληρώνει» και άλλες τέτοιες αθλιότητες.

Δυστυχώς πολύ φοβούμαι ότι η δυσανεξία στον διάλογο, η ατελής δημοκρατική παιδεία, η έλλειψη ανοχής στη διαφωνία και στην άλλη άποψη, η συστηματική απονομιμοποίηση του συνομιλητή δεν είναι ευκαιριακή, ούτε προσχηματική, αλλά σύμφυτη με την αριστερή ιδεολογία που κυκλοφορεί στα μέρη μας.

Κι αυτό δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στη λειτουργία της δημοκρατίας, ιδίως όταν η Αριστερά βρίσκεται στην κυβέρνηση και ασκεί την εξουσία.