«Finita la musica…»

Τυπικά η «συνάντηση των Οκτώ» στις Βρυξέλλες που ζήτησε η ελληνική κυβέρνηση δεν προσέθεσε τίποτα καινούργιο στην υπόθεση. Επιβεβαιώθηκε απλώς η απόφαση της 20ής Φεβρουαρίου του Eurogroup, καθώς και οι διαδικασίες που περιλαμβάνει –με έναν μήνα καθυστέρηση.

Ουσιαστικά όμως μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμη αν ο Αλ. Τσίπρας κατανοήσει το μήνυμα των συνομιλητών του και ανταποκριθεί.

Οι οποίοι του είπαν (σε ελεύθερη απόδοση) τρία πράγματα:

Πρώτον, «το πρόβλημα το έχεις εσύ και όχι εμείς. Λύσε το και μη χάνεις χρόνο διότι το κάνεις χειρότερο!».

Δεύτερον, «στο τραπέζι υπάρχει μόνο ό,τι συμφωνήσαμε στις 20 Φεβρουαρίου. Ή το παίρνεις ή το αφήνεις αλλά δεν υπάρχει τίποτε άλλο».

Τρίτον, «ευχαρίστως να ακούσουμε τις προτάσεις σου αλλά θα αξιολογηθούν από την τρόικα και το Eurogroup. Αλλη διαδικασία δεν προβλέπεται!».

Κοινώς: Finita la musica.

Το δεδομένο είναι ότι αυτή τη φορά (και σε αντίθεση με την 20ή Φεβρουαρίου) η ελληνική πλευρά έχει πλήρη και σαφή εικόνα των συμφωνηθέντων. Ως εκ τούτου δεν είναι εύκολο να αρχίσει ξανά το κρυφτούλι με τα «τεχνικά κλιμάκια», τους «θεσμούς» ή την τρόικα.

Είναι υποχρεωμένη να φέρει συγκεκριμένες προτάσεις –που θα αξιολογηθούν από την τρόικα και θα εγκριθούν από το Eurogroup. Είναι το πολυτραγουδισμένο «πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων» που οι συνομιλητές μας ακόμη περιμένουν να δουν αλλά και όσο είδαν μάλλον θυμηδία προκάλεσε.

Οπως είναι υποχρεωμένη να λάβει και μέτρα για να καλύψει ένα δημοσιονομικό κενό που όλο και περισσότερο διευρύνεται. Τα μέτρα αυτά θα πρέπει επίσης να αξιολογηθούν από την τρόικα και να εγκριθούν από το Eurogroup.

Τόσο οι μεταρρυθμίσεις όσο και τα μέτρα θα πρέπει να ψηφιστούν από τη Βουλή προτού αρχίσει ξανά η χρηματοδότηση της χώρας.

Με άλλα λόγια, χρειάστηκε να περάσει ένας μήνας από τις 20 Φεβρουαρίου και να φτάσει η χώρα στα πρόθυρα της οικονομικής ασφυξίας για να προσδιοριστεί ότι ο οδοιπορικός χάρτης της κυβέρνησης παραμένει συνοπτικά εκείνος που ήταν τη μέρα που ανέλαβε.

Προφανώς χάθηκε πολύτιμος χρόνος και σπαταλήθηκε χρήσιμο πολιτικό κεφάλαιο.

Αλλά με τα ταμειακά διαθέσιμα να επαρκούν το πολύ για κανέναν μήνα και το τραπεζικό σύστημα να κινείται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, η κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να καταλήξει άμεσα σε μια συμφωνία που θα ικανοποιεί το Eurogroup και ταυτοχρόνως θα μπορεί να γίνει αποδεκτή στο εσωτερικό της κυβερνητικής παράταξης.

Μοιάζει λίγο με τον τετραγωνισμό του κύκλου, αλλά ούτως ή άλλως είναι προφανές από τις δηλώσεις της ότι η αντιπολίτευση δεν προτίθεται «να βάλει πλάτη».

Με άλλα λόγια, η κυβέρνηση ζει πλέον την ώρα της αλήθειας. Η οικονομική κατάσταση δεν επιτρέπει ούτε άλλη χρονοτριβή ούτε άλλες αναβολές ούτε άλλα προσχήματα.

Το βέβαιον είναι ότι οι δύο μήνες που για καθαρά εσωτερικούς λόγους πέρασαν άπρακτοι με μια ατυχέστατη διαπραγμάτευση στέρησαν από τη χώρα και συμμάχους και περιθώρια.

Ως εκ τούτου η τελική συμφωνία θα είναι συνολικά δυσχερέστερη από εκείνη που θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσα στη μετεκλογική ευφορία των πρώτων ημερών ή εβδομάδων.

Είναι αλήθεια ότι αυτό επεδίωξαν σταθερά οι συνομιλητές μας: να μας σπρώξουν στα όρια της αντοχής για να καμφθούν οι αντιστάσεις.

Και ότι αυτό ήταν τελικά το νόημα της περασμένης Πέμπτης. Η κυβέρνηση είναι πλέον υποχρεωμένη να τρέξει, όπως δεν έχει τρέξει ως τώρα.

Διότι «finita la musica», ναι. Αλλά και «passata la festa».