Άκουγα χτες το πρωί τον Π. Λαφαζάνη στο «Mega» – ήταν ιδιαίτερα μετρημένος σε όσα έλεγε: ούτε για το ενδεχόμενο εξόδου από το ευρώ τον άκουσα να λέει ούτε για την πιθανότητα η χώρα να μην πληρώσει τις υποχρεώσεις της στους δανειστές.
Είναι φανερό ότι το ενδεχόμενο της εξουσίας που αχνοφαίνεται στο βάθος του ορίζοντα βοηθάει σε επανατοποθετήσεις.
Αλλά και ότι η σκληρή αντιευρωπαϊκή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ περνάει δύσκολες μέρες μετά τις ευρωεκλογές.
Το Σχέδιο Β του Αλ. Αλαβάνου που εξ αρχής είχε ταχθεί υπέρ της δραχμής και σε κάποιες δημοσκοπήσεις ξεπερνούσε το 1%, τελικά εξαφανίστηκε – συγκέντρωσε μόλις 0,2%.
Ακόμη και το ΚΚΕ που μετά την αλλαγή της ηγεσίας του έδειχνε σε κάποιες δημοσκοπήσεις να είναι τέταρτο κόμμα με ποσοστά που προσέγγιζαν και το 8% τελικά βγήκε έκτο κόμμα με 6,09% πίσω από το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη που ψηφίστηκε από 6,60% του εκλογικού σώματος.
Να εγκαταλείψει, δηλαδή, μια και καλή, τις ακραίες θέσεις που έχει κληρονομήσει το κόμμα από την εποχή του 4% και να προσεγγίσει τους ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς.
Μόνο μία στροφή του κόμματος προς το κέντρο και την πολιτική της θα μπορούσε να φέρει στον ΣΥΡΙΖΑ κεντροαριστερούς ψηφοφόρους που αυτή τη στιγμή τον βλέπουν με αμφιβολία και επιφύλαξη.
Το μήνυμα φαίνεται να το πήρε ο Αλ. Τσίπρας: Την Κυριακή το βράδυ στην δήλωσή του μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών μίλησε για την ανάγκη δημιουργίας μιας «πλατιάς,δημοκρατικής, προοδευτικής και πατριωτικής συμμαχίας».
Αμ’ έπος,αμ’ έργον…