«Στόχος της Ρωσίας από εδώ και πέρα είναι να ελέγξει τις διεθνείς και εσωτερικές υποθέσεις της Ουκρανίας προκαλώντας μόνιμη αστάθεια» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο Γκενάντι Πομπερέζνι, καθηγητής Ουκρανικής Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο Rutgers στις ΗΠΑ.
«Φαίνεται ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν θέλει μια αδύναμη κεντρική κυβέρνηση στο Κίεβο που δεν θα ελέγχει τις περιοχές της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας, όπου η Ρωσία ελπίζει να εγκαταστήσει και να στηρίξει περιφερειακές Αρχές οι οποίες θα εξυπηρετούν τα πολιτικά και τα οικονομικά συμφέροντα της Μόσχας. Ταυτόχρονα θέλει να κρατάει όμηρο το Κίεβο εκβιάζοντας με το φυσικό αέριο, με την παρουσία 40.000 ρώσων στρατιωτών στα σύνορα, και απειλώντας να προσαρτήσει αυτά τα εδάφη με τον μεγάλο ρωσόφωνο και ορθόδοξο πληθυσμό αν η κεντρική κυβέρνηση της Ουκρανίας επιδιώξει εχθρικές πολιτικές όπως η ένταξη στο ΝΑΤΟ» τονίζει ο Πομπερέζνι.
«Η επιμονή της Ρωσίας στο σχέδιο για την ομοσπονδιοποίηση της Ουκρανίας έχει σαφή στόχο να υπονομεύσει την εθνική κυριαρχία της χώρας εν μέσω κρίσης και όχι να προωθήσει μια πραγματική αποκέντρωση της εξουσίας, την οποία έχει όντως μεγάλη ανάγκη η Ουκρανία, για τους δικούς της εγχώριους λόγους» μας λέει.
«Φαίνεται ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν θέλει μια αδύναμη κεντρική κυβέρνηση στο Κίεβο που δεν θα ελέγχει τις περιοχές της Νοτιοανατολικής Ουκρανίας, όπου η Ρωσία ελπίζει να εγκαταστήσει και να στηρίξει περιφερειακές Αρχές οι οποίες θα εξυπηρετούν τα πολιτικά και τα οικονομικά συμφέροντα της Μόσχας. Ταυτόχρονα θέλει να κρατάει όμηρο το Κίεβο εκβιάζοντας με το φυσικό αέριο, με την παρουσία 40.000 ρώσων στρατιωτών στα σύνορα, και απειλώντας να προσαρτήσει αυτά τα εδάφη με τον μεγάλο ρωσόφωνο και ορθόδοξο πληθυσμό αν η κεντρική κυβέρνηση της Ουκρανίας επιδιώξει εχθρικές πολιτικές όπως η ένταξη στο ΝΑΤΟ» τονίζει ο Πομπερέζνι.
«Η επιμονή της Ρωσίας στο σχέδιο για την ομοσπονδιοποίηση της Ουκρανίας έχει σαφή στόχο να υπονομεύσει την εθνική κυριαρχία της χώρας εν μέσω κρίσης και όχι να προωθήσει μια πραγματική αποκέντρωση της εξουσίας, την οποία έχει όντως μεγάλη ανάγκη η Ουκρανία, για τους δικούς της εγχώριους λόγους» μας λέει.
Ομοσπονδία κατά το δοκούν
«Κατά ειρωνικό τρόπο, η Ρωσία θα μπορούσε να επωφεληθεί αν υιοθετούσε στο εσωτερικό της το ομοσπονδιακό σύστημα που προκρίνει για την Ουκρανία. Ωστόσο, και αυτό είναι γνωστό σε όλους, πρόκειται για μια ομοσπονδία μόνο κατ’ όνομα, με μια διαβόητη “κάθετη δομή εξουσίας” υπό τον πανίσχυρο πρόεδρο Πούτιν, η οποία αποδυναμώνει την περιφερειακή αυτονομία. Είναι μια ψευδοομοσπονδία με σχεδόν απούσα την τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία καταστρέφει συστηματικά και βίαια κάθε αντιπολίτευση και πνίγει κάθε διαφωνία, σε προσωπικό και περιφερειακό επίπεδο, όπως είδαμε με την αποικιοκρατική ανακατάληψη της Τσετσενίας, αλλά και με την ακατάπαυστη ρωσική επιθετικότητα στο Νταγκεστάν» προσθέτει ο Πομπερέζνι.
«Δεν υπάρχει τίποτα εγγενώς λανθασμένο σε ένα ομοσπονδιακό σύστημα per se. Η Ουκρανία μπορεί να αποφασίσει να το υιοθετήσει σε κάποια χρονική στιγμή και μέχρι ενός σημείου. Αλλά όχι με τα όπλα των Ρώσων στραμμένα εναντίον της και με την Κριμαία υπό κατοχή. Κύριος στόχος τέτοιων μεταρρυθμίσεων θα πρέπει να είναι η καθιέρωση μιας ισχυρής τοπικής αυτοδιοίκησης και όχι μιας ισχυρής περιφερειακής δομής με εκλεγμένους κυβερνήτες (όπως ζητεί η Ρωσία), η οποία θα μπορούσε να απειλήσει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας κατά τα καπρίτσια μιας ξένης δύναμης» λέει ο συνομιλητής μας.
«Δεν υπάρχει τίποτα εγγενώς λανθασμένο σε ένα ομοσπονδιακό σύστημα per se. Η Ουκρανία μπορεί να αποφασίσει να το υιοθετήσει σε κάποια χρονική στιγμή και μέχρι ενός σημείου. Αλλά όχι με τα όπλα των Ρώσων στραμμένα εναντίον της και με την Κριμαία υπό κατοχή. Κύριος στόχος τέτοιων μεταρρυθμίσεων θα πρέπει να είναι η καθιέρωση μιας ισχυρής τοπικής αυτοδιοίκησης και όχι μιας ισχυρής περιφερειακής δομής με εκλεγμένους κυβερνήτες (όπως ζητεί η Ρωσία), η οποία θα μπορούσε να απειλήσει την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας κατά τα καπρίτσια μιας ξένης δύναμης» λέει ο συνομιλητής μας.
Τα μαθήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
Το Κρεμλίνο ευνοεί το σενάριο του φεντεραλισμού για τη συγκέντρωση της εξουσίας και των πόρων στα χέρια μιας μικρής κλίκας φιλορώσων πολιτικών και ολιγαρχών. Αν η Ουκρανία πατάξει με τη βία τους φιλορώσους αυτονομιστές και δεν ενδώσει στα αιτήματα της Μόσχας για «ομοσπονδιοποίηση», ο Πούτιν απειλεί να ξαναπαίξει το έργο της Κριμαίας στο Ντονμπάς (Ντονέτσκ και Χάρκοβο), ενθαρρυμένος από την ως τώρα άτολμη αντίδραση της Δύσης. Πού θα μπορούσε να οδηγήσει αυτό; τον ρωτάμε.
«Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει στην καταστροφή, ακόμη και σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, έναν πόλεμο διαρκείας, με απρόβλεπτες και οδυνηρές συνέπειες για την υπόλοιπη Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Είναι λοιπόν συνετό για την Ουκρανία και όλους τους συμμάχους της, οι οποίοι εξακολουθούν να θυμούνται τα μαθήματα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, να αποτρέψουν τη ρωσική επιθετικότητα. Και να το πράξουν τώρα ώστε να μη γίνει δυσβάσταχτο το κόστος μιας τέτοιας απόπειρας αργότερα» απαντά.
HeliosPlus
