Μυήθηκε στο πλέξιμο το 1976, στη Σκιάθο, από μια Ιταλίδα. Και από τότε άρχισε να πλέκει μανιωδώς. Πλεκτά για φίλους, ναυτικό πουλόβερ για τον καλό της, σάλι για τη μαμά της, ζακάρ για τον εαυτό της. Ο χάρτης της Αθήνας απέκτησε γι’ αυτήν νέες σημάνσεις, τα καταστήματα νημάτων: Μολοκότος, Σακαλάκ, Πρατικάκης, Ζαχαριάδης. Επλεκε παντού και, όπως γράφει ή ίδια, «κατάφερα να πλέκω στα τυφλά και πολύ γρήγορα ανακάλυψα ότι μπορούσα ταυτόχρονα να διαβάζω». Επλεκε ακόμη κι όταν ήταν μέλος μιας εξωκοινοβουλευτικής οργάνωσης της Αριστεράς, ένας συνδυασμός ιερόσυλος, αφού στις αντιλήψεις της εποχής επανάσταση και πλέξιμο δεν συμβιβάζονταν. Φυσικά νίκησε το πλεκτό, δηλαδή ο ανοιχτός ορίζοντας της επιθυμίας, της απόλαυσης και της ελευθερίας: «Πολύ γρήγορα εγκατέλειψα την οργάνωση. Θα περνούσαν δεκαετίες πριν εγκαταλείψω το πλεκτό». Η Κατερίνα Σχινά τελικά αυτοβιογραφείται στο βιβλίο της Καλή και ανάποδη –Ο πολιτισμός του πλεκτού που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κίχλη. Είναι ένα πολύ πρωτότυπο και πολύ αληθινό βιβλίο όπου η αυτοβιογραφία συνυφαίνεται με μικρά δοκίμια για το πλεκτό, για να δημιουργηθεί τελικά μια πλοκή όπου η προσωπική εμπειρία συναντά τις εμπειρίες των άλλων, πλεκτικές μαρτυρίες, λογοτεχνικές αναφορές, εθνολογικές καταγραφές.
Το πλεκτό ως ταξίδι μυστικιστικό, εσωτερικό, ταξίδι αυτοβοήθειας και αυτογνωσίας. Το πλεκτό ως εξέγερση-απάντηση στην παγκοσμιοποίηση, στην κλιματική αλλαγή, στην καταστροφή του περιβάλλοντος και ως σχόλιο στην οικονομική κατάρρευση και στην ανεργία. Το πλεκτό ως αντίσταση στα στερεότυπα, αφού το πλέξιμο μπορεί να είναι επίσης μια ανδρική και επιπλέον ανδροπρεπής τέχνη. «Μόνον ένας άντρας μπορεί να πλέξει μιαν αιώρα με τις λαβές ενός φτυαριού αντί για βελόνες και με σκοινί αντί για νήμα». Το πλεκτό ως μουσική και ποιητική ύφανση. Το Plekto του Ιάννη Ξενάκη ή η ποιητική χειροτεχνία του Ντίλαν Τόμας. Το πλεκτό στην επιστήμη, ως μια αποτύπωση της μαθηματικής έννοιας του χάους. Αλλά και το πλεκτό της παράδοσης, αυτή «η φανέλα του στρατιώτη», με όλες τις συνδηλώσεις, από την πατριωτική πράξη ως το ερωτικό μήνυμα.
Η Κατερίνα Σχινά μάς λέει ότι τα τελευταία χρόνια πλέκει όλο και λιγότερο γιατί διαβάζει και γράφει όλο και περισσότερο. Αντί λοιπόν για πουλόβερ έπλεξε ένα ζεστό, εξομολογητικό, τεκμηριωμένο αλλά και εκκεντρικό, σαν τα ζακάρ της, βιβλίο.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
